Απ’ τα ισοσκελισμένα οικονομικά ώς τη δημιουργία μιας ποδοσφαιρικής υπερ-ελίτ
Μεγάλη συζήτηση γίνεται για ακόμα μια φορά στην Ευρώπη σχετικά με το περίφημο Financial Fair Play που επιβάλει η UEFA στους συλλόγους και που, ουσιαστικά, η εφαρμογή του έχει ήδη ξεκινήσει. Συνοπτικά αναφέρω πως σε μια εξαετία όλοι οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι θα πρέπει να έχουν ισοσκελίσει τους προϋπολογισμούς τους, διαφορετικά θα κινδυνεύουν με αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Είναι λογικό μια τέτοια απόφαση να αντιμετωπίζεται με μεγάλη δόση καχυποψίας από τους φιλάθλους και όχι μόνο, αφού αν δούμε τις «μαύρες τρύπες» μεγάλων ευρωπαϊκών clubs είναι σχεδόν απίθανο να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους σε έξι χρόνια. Ενδεικτικά να αναφέρω πως η Ρεάλ Μαδρίτης έχει έλλειμμα κοντά στα 600 εκατομμύρια ευρώ, ενώ και η Μπαρσελόνα υπερβαίνει αυτή τη στιγμή τα 300 εκατομμύρια.
Επιπρόσθετα, υπάρχουν σύλλογοι με εύκολη πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα των χωρών τους και τους κρατικούς μηχανισμούς έτσι ώστε να μπορούν να βρίσκουν εγγυήσεις ή και ζεστό χρήμα για τις επενδύσεις τους.
Πόσοι, άραγε, γνωρίζουν ότι το αθλητικό κέντρο της Ρεάλ Μαδρίτης, το περίφημο Βαλτεμπέμπας, είναι υποθηκευμένο από τον Δήμο της Μαδρίτης που μάλιστα το υπερκοστολόγησε προκειμένου να μπορέσει ο Φλορεντίνο Πέρεθ κατά το διάστημα της πρώτης προεδρίας του να αποκτήσει τους Ζιντάν και Μπέκαμ;
Ο Ζοζέ Μουρίνιο, προπονητής της Τσέλσι, δήλωσε πρόσφατα πως «…η Ρεάλ είναι μια ομάδα που αυτοχρηματοδοτείται. Δεν είναι ένας σύλλογος που εξαρτάται από τις επενδύσεις που θα κάνει ο εκάστοτε πρόεδρος ή ιδιοκτήτης.
Όταν η Ρεάλ αγοράζει, πληρώνει, και για τον λόγο αυτό η Ρεάλ είναι ένας σύλλογος που έχει κάθε δικαίωμα ν’ αγοράζει και να ξοδεύει χρήματα που μπορεί να φαίνονται αστρονομικά και υπερβολικά. Γιατί να μην επενδύσεις όταν έχεις τα λεφτά;».
Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και για την σκανδαλώδη μεταγραφή του Γκάρεθ Μπέιλ από την Τότεναμ στη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι του ποσού των 110 εκατομμυρίων ευρώ, ήδη η ευρωπαϊκή επιτροπή ερευνά την εμπλοκή ισπανικών τραπεζών που έχουν ζητήσει βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης, όπως η Bankia. Ένα άλλο πολύ σημαντικό κεφάλαιο που άπτεται της Oικονομικής Δικαιοσύνης, είναι αυτό της νομής των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Εκεί υπάρχουν εξαιρετικά μεγάλες αδικίες που ουσιαστικά μεγαλώνουν το χάσμα ανάμεσα στους μεγάλους συλλόγους και τους μικρούς. Άραγε αυτή η παράμετρος ενδιαφέρει την UEFA ή απλά κοιτάζει νούμερα;
Επειδή, λοιπόν, τα ισοσκελισμένα οικονομικά μπορεί να δείχνουν υγεία, όμως θα οδηγήσουν σε μείωση των συλλόγων και κατ επέκταση σε μείωση του ενδιαφέροντος του αθλήματος, νομίζω πως σημασία δεν έχει μόνο να είναι ισοσκελισμένα τα οικονομικά. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει πού ακριβώς επενδύουν οι σύλλογοι.
Καθήκον της UEFA είναι να δώσει κίνητρα να υπάρξουν επενδύσεις σε εγκαταστάσεις και υποδομές και από την άλλη να αποτρέψει έστω και κανονιστικά με κάποια ποσόστωση ενδεχομένως, τις επενδύσεις σε μεταγραφές. Καθήκον της, επίσης, είναι να μοιράζει πιο δίκαια την «πίττα» των εσόδων που απορρέουν από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Το μεγάλο θέμα για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι να μειωθεί το οικονομικό χάσμα μεταξύ των δέκα, δεκαπέντε πλουσιότερων συλλόγων στην Ήπειρο και των υπόλοιπων. Όχι να επιβραβεύεται μονίμως ο πιο πλούσιος. Αυτό, με μαθηματική ακρίβεια, θα οδηγήσει σύντομα στη δημιουργία ενός κλειστού club, ενός κλειστού πρωταθλήματος που θα περιλαμβάνει πάντα τους ίδιους εφόσον εκπληρώνουν κάποιες οικονομικές προϋποθέσεις. Κάτι αντίστοιχο με το ΝΒΑ δηλαδή. Αν αυτό θέλουν ας το πουν. Μόνο που αυτό για να γίνει, απαιτεί άλλου τύπου οργάνωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Δεν μπορείς να χτίσεις ένα καινούργιο οικοδόμημα ξεκινώντας από την ταράτσα. Πρώτα θα πρέπει να φροντίσεις για τα θεμέλια.
