Της Μιμίκας Κριτσανίδου
Το υπέροχο ολοπόρφυρο κουστούμι που σχεδίασε η Ντ. Βαχλιώτη για τη Μήδεια, εκτός από την εικαστική του γοητεία έχει και ένα σοβαρό σημειολογικό στοιχείο. Όταν ανοίγει κάποια στιγμή μπροστά, φαίνεται ένα μεγάλο κόκκινο κομμάτι ύφασμα. Είναι η μήτρα της Μήδειας, στην οποία ξαναβάζει τα παιδιά της, στη σκηνή του φόνου. Είναι παιδιά που θα ξαναγεννηθούν.
«Ψάχνω τους γονείς του Ρωμανού και δεν τους βρίσκω, αν κάποιος από εσάς γνωρίζει τα τηλέφωνα ας τ’ αφήσει στην Γραμματεία», είπε στη συνέντευξη Tύπου που έδωσε στους δημοσιογράφους ο Υπουργός Δικαιοσύνης. «Τους ψάχνω για να τους εξηγήσω ότι πρέπει να πείσουν το παιδί τους να σταματήσει την απεργία. Εάν συνέβαινε αυτό σ’ εμένα, θα καλούσα τα παιδιά μου, θα τους εξηγούσα και εκείνα θα με άκουγαν».
Ήμουν παρούσα στην ανακοίνωση και δηλώνω ότι όλη η συνέντευξη ήταν στείρα, παγερή, με αναληθή στοιχεία, με πλήρη άγνοια κινδύνου της κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί, εκ μέρους του ομιλητή. Δεν τον αφορούσε το γεγονός ότι ένα παιδί μετράει τον χρόνο για να ζήσει με δευτερόλεπτα. Ότι ο Νίκος Ρωμανός κρατιέται στη ζωή, όσον αφορά μετρήσιμα μεγέθη, με νερό. Ότι ο υπουργός, ως κατέχων την εξουσία, οφείλει να σεβαστεί τα γραμμένα και τα άγραφα. Να κάνει το αδύνατον δυνατό. Να κινήσει γη και ουρανό να βρει τρόπο να υλοποιήσει το δίκαιο αίτημα του Ρωμανού. Να μην καλύπτεται τυπολαγνικά πίσω από άψυχες διατάξεις. Οφείλει να φέρει τα πάνω κάτω. Να ακούσει τον παλμό όλων μας που κτυπά μαζί με τον παλμό του Νίκου, σπάει τα όρια και συνεχίζει ψηλά μέσα από τα σύννεφα. Να σεβαστεί την αξιοπρέπεια με την οποία ο Ρωμανός στηρίζει το δίκαιο αίτημά του για Γνώση. Όχι για αποστειρωμένη μάθηση. Να σεβαστεί το γεγονός ότι βάζει για ανάχωμα τη ζωή του, το μόνο που ο ίδιος δέχεται να κατέχει απόλυτα. Να σταματήσει ο υπουργός να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τι σημαίνουν οι άδειες για τους κρατούμενους. Και όχι μόνον γι’ αυτούς. Βοηθητικό θα ήταν να καταλάβει ο υπουργός ότι τα δικά μας κορμιά είναι ζωντανά, ζεστά, είναι κορμιά έτοιμα ν’ αγαπηθούν και αναδύουν μεθυστικά άρωμα ζωής, ελευθερίας, αξιοπρέπειας, περηφάνιας. Μιας ζωής χωρίς σκυμμένο κεφάλι, μιας ζωής με δικούς μας όρους. Αν δεν το καταλάβει αυτό ο υπουργός, θα είναι καμπούρης για πάντα. Έστω και αν ο ίδιος θα καμώνεται ότι δεν το βλέπει. Το ρολόι του χρόνου σταμάτησε. Δείχνει σεβασμό.
Οι Νίκος Ρωμανός, Γιάννης Μιχαηλίδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης, είναι παιδιά όλων μας. Είναι τα αδέλφια μας. Είναι οι εραστές μας.
