Οι… επιστημονικές προσεγγίσεις και το πραγματικό δράμα.
Του Βασίλη Ξυδιά
Τι «πράμα» είναι αυτός ο Χριστόπουλος; Πολύ ενιαίο και πολύ συμπαγές, παρά τις φαινομενικές μεταμορφώσεις του.Αρχικά είπε το περιβόητο: «Βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα αλλά δύο και τρεις εθνοτικές ομάδες, “Πομάκων, τσιγγάνων και τουρκογενών”»(1). Μετά είπε άλλο: «Tο ελληνικό κράτος με τις πολιτικές που ακολούθησε ώς το 1990 δημιούργησε ένα “συμπαγές τουρκικό πράγμα” το οποίο κατόπιν προσπαθεί να διασπάσει»(2).
Για να μη μείνουμε με την εντύπωση ότι υπάρχει αντίφαση, μιλώντας στον ρ/σ Βήμα 99,5 τα είπε και τα δύο(3).
α) Επέμεινε στην αρχική θέση, ότι «η Αριστερά στη Θράκη δεν θέλει υποψηφιότητες τριχοτόμησης, αλλά ενότητας» (όπου, βέβαια, ο Δ. Χριστόπουλος δεν εννοεί «ενότητας» όλου του τοπικού πληθυσμού ή των εργαζομένων ή κάτι τέτοιο, αλλά «ενότητας» της μειονότητας).
β) Συμπλήρωσε όμως τα λεγόμενά του και με τη νέα θέση. Είπε ότι «με υποκριτικό τρόπο αυτοί οι οποίοι, κατ’ ουσίαν, εφάρμοσαν τις πολιτικές αυτές, οδύρονται τάχα γι’ αυτό που συζητάμε».
Υπάρχει πλήρης θεωρία που συνδέει τις δύο αυτές θέσεις. Ο Δ. Χριστόπουλος την ανέπτυξε στο TVXS, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής επιστημονικά(4):
α) «Το ότι στη μειονότητα της Θρκης υπάρχουν τρεις εθνοτικές ομάδες είναι ιστορικά δεδομένο και έτσι δεν χρειάζεται να επιμείνω ούτε σε αυτό.»
β) Όμως «το ελληνικό κράτος, για πολλά χρόνια, ακολουθούσε μια ενιαία πολιτική διακρίσεων σε βάρος όλων των μουσουλμάνων, εδραιώνοντας, βέβαια, την “τουρκοποίησή” τους».
γ) «Αν κάποιοι λοιπόν πρέπει να κοιτάξουν στον καθρέφτη για να αποδώσουν τις ευθύνες που η μειονότητα, στην πλειοψηφία της, τουρκοποιήθηκε, είναι αυτοί που αίφνης “ανακάλυψαν” τους Τσιγγάνους και τους Πομάκους για να τη διασπάσουν: το ίδιο το ελληνικό κράτος…».
δ) «Η προσπάθεια λοιπόν των διαφόρων μηχανισμών του ελληνικού κράτους, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, να εμφανίσουν ότι δεν συζητάμε για μία μειονότητα αλλά τρεις έρχεται πολύ αργά και είναι ελάχιστα πειστική».
Δεν ξέρω αν μπορέσατε να τον παρακολουθήσετε, αλλά ο συλλογισμός είναι πραγματικά αντάξιος ενός πανεπιστημιακού καθηγητή. Προσέξτε, τον επαναλαμβάνω σε αργή κίνηση:
• Οι ομάδες είναι πράγματι τρεις.
• Όμως το ελληνικό κράτος με την απαράδεκτη εθνικιστική πολιτική του τις έκανε μία.
• Τώρα, όσοι επιδιώκουν να τις ξανακάνουν τρεις (τ.έ. το ελληνικό κράτος και οι ακροδεξιοί) το κάνουν πολύ αργά και δεν είναι πειστικοί.
• Πάνε να διασπάσουν την (καλή) ενότητα που αυτοί (κακώς) έφτιαξαν.
Ερώτηση προς τον καθηγητή: Κι αν υπάρξει κάποιος/κάποια, π.χ. η Σαμπιχά Σουλεϊμάν, που αυτοπροσδιορίζεται ως κάτι διακριτό αυτού του «συμπαγούς τουρκοποιημένου πράματος» όχι επειδή κατευθύνεται από το ελληνικό κράτος και τους Έλληνες εθνικιστές, αλλά επειδή έτσι νιώθει;
«Α, όχι», λέει ο καθηγητής. «Άργησε. Τώρα οι αντιεθνικιστές οφείλουμε να υπερασπιστούμε την ενότητα των “τουρκοποιημένων” μειονοτικών». Γιατί; «Γιατί έτσι! Για να μπούμε στο μάτι του ελληνικού κράτους (που κακώς αποφάσισε να διορθώσει την προηγούμενη ισοπεδωτική πολιτική του και να “παίξει” με τις πιο αδικημένες μειονότητες, έστω κι αν αυτό το κάνει από άμυνα στον απρόκλητο επεκτατισμό του τουρκικού κράτους· αυτά εμάς δεν μας νοιάζουν)». Και όποιος, σαν «αυτή τη Ρομά», δεν αισθάνεται Τούρκος ή ακόμα χειρότερα, δηλώνει Έλληνας, τότε παίζει το βρόμικο παιχνίδι των Ελλήνων εθνικιστών – με τους οποίους πρέπει, επιτέλους, να ξεμπερδεύουμε· το έχει πει και ο Λένιν!
Παρεμπιπτόντως και η ανακοίνωση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης που στρέφεται εναντίον της υποψηφιότητας Σαμπιχά διατυπώνει την ίδια ακριβώς άποψη με την αρχική του Δ. Χριστόπουλου: «Η μειονότητα διαιρείται εσκεμμένα [σημ. από το ελληνικό κράτος προφανώς] σε τρία κομμάτια (Πομάκοι, τουρκογενείς, Ρομά)»(5).
Κι αυτό, βέβαια, είναι το πραγματικό δράμα. Διότι, όπως μου έλεγε τις προάλλες ο φίλος Κώστας Καραλής (σύντροφος από το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης στο Πολυτεχνείο και τώρα αρθρογράφος πού και πού της Εποχής): «… Θυμάμαι ότι και επί Αλαβάνου η δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε και ακολούθησε η πτώση του εξαιτίας της στάσης του στα εθνικά θέματα. Ήταν τότε που η Ελλάδα εμπόδισε την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπαιρνε θέση.» Η τραγική ειρωνεία είναι ότι και τότε ο Δ. Χριστόπουλος ήταν από τους πρωταγωνιστές. Τώρα, δε, παίρνουμε θέση -τη δική του.
(1) Δ. Χριστόπουλος για την υπόθεση Σαμπιχά: Δύσκολα θα μπορούσα να είμαι στο ίδιο ψηφοδέλτιο! (XantiPress.gr 20/4/2014)
(2) Δ. Χριστόπουλος: Ανοίγει θέμα Συνθήκης της Λωζάννης; (Το Βήμα 22/4/2014). Βλ. την επιστολή του Δ. Χριστόπουλου στο τέλος https://www.tovima.gr/politics/article/?aid=588640
(3) Χριστόπουλος: Υποψηφιότητα τριχοτόμησης η Σαμπιχά Σουλεϊμάν (Τα Νέα 23/4/2014) https://news.in.gr/greece/article/?aid=1231313149
(4) Γιατί σωστά κόπηκε η Σαμπιχά Σουλεϊμάν από τον ΣΥΡΙΖΑ (ΤVXS.gr 22/4/2014)
https://tvxs.gr/news/ellada/giati-sosta-kopike-i-sampixa-soyleiman-apo-ton-syriza
(5) Αντεπίθεση ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης και τολμηρή ανακοίνωση για Σαμπιχά: «Όχι άλλες… ευαισθησίες» (XantiPress.gr 22/4/2014)
