Η Ελλάδα των Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου υιοθέτησαν όλες τις φιλοπόλεμες αποφάσεις του ΝΑΤΟ χωρίς ενδοιασμούς. Δεν βρήκαν κουβέντα να πουν για τη συνεχιζόμενη «δυτική σταυροφορία» στη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική, που καταστρέφει ολόκληρες χώρες και γεννά πρωτοφανή σε μέγεθος προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα. Δεν βρήκαν κουβέντα να πουν για τη συνεχιζόμενη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας και τους κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη από αυτή την επιθετική Νατοϊκή κίνηση. Έφθασε μάλιστα ο Έλληνας πρωθυπουργός στο σημείο να ζητήσει «αξιόπιστη και αποφασιστική πολιτική αποτροπής και άμυνας απέναντι στη Ρωσία», κατά την παρέμβασή του στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ.
Είναι γνωστό ότι ο Αλ. Τσίπρας έχει εναποθέσει τις ελπίδες για την πολιτική του επιβίωση στη μετατροπή του σε «παιδί για όλες τις δουλειές» της Ουάσιγκτον. Επίσης ότι έχει εναποθέσει στον Ν. Κοτζιά τη διεκπεραίωση όλων των απαιτήσεων των ΗΠΑ, το κλείσιμο όλων των εκκρεμοτήτων σύμφωνα με τις οδηγίες του Τζ. Πάιατ αλλά και να οδηγήσει σε πλήρη ρήξη τις σχέσεις της χώρας μας με τη Ρωσία.
Παραμένει, παρόλα αυτά, εντυπωσιακή η άνεση πρωτοφανών σε υποχωρητικότητα δηλώσεών του σε όλα τα μεγάλα μέτωπα των εθνικών θεμάτων.
Η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ
Οι ηγέτες των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ έδωσαν τα συγχαρητήριά τους στην ελληνική κυβέρνηση για την «επίλυση των θεμάτων» με την ΠΓΔΜ που άνοιξε τον δρόμο για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε την πιστή εκτέλεση της οδηγίας των ΗΠΑ ως απόδειξη της συνέπειας μιας χώρας «που αναπτύσσει διεθνείς πρωτοβουλίες και πολυμερή σχήματα συνεργασίας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο (…) και παράλληλα, επιδιώκουμε ενεργά την επίλυση διεθνών και διμερών διαφορών με γειτονικές μας χώρες», σύμφωνες βέβαια με τις Νατοϊκές προδιαγραφές. Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ζάεφ αλλά και πολλοί ηγέτες των Νατοϊκών χωρών χαιρέτησαν την παρουσία της «Μακεδονίας» –σκέτο– στο ΝΑΤΟ, δεν πτόησε τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η κατάργηση στην πράξη του περίφημου erga omnes δεν ήταν λόγος να χαλάσει το πανηγυρικό κλίμα της συνυπογραφής με τον Π. Καμμένο της πρόσκλησης της γειτονικής χώρας στη Νατοϊκή συντροφιά. Δεν βρήκε μάλιστα ούτε λόγο να αρθρώσει όταν ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε, και απαίτησε να σημειωθεί στο επίσημο κείμενο του ΝΑΤΟ, ότι η Τουρκία αποδέχεται και συνυπογράφει την πρόσκληση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ μόνο με το επίσημο όνομά της, «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Έτσι λίγες μόνο μέρες μετά την «ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών», η ελληνική πλευρά βλέπει να καταστρατηγείται η συμφωνία για το όνομα χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία από την πλευρά της.
Κρίση στο Αιγαίο και οι δύο Έλληνες όμηροι
Την ίδια στιγμή ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στη Σύνοδο Κορυφής για την κρίση στο Αιγαίο παρουσίασε ως απόδειξη του «σταθεροποιητικού ρόλου της κυβέρνησής του» την πρόθεση έντασης της συνεργασίας με την Τουρκία ώστε να εξασφαλισθεί η «συλλογική ευρωατλαντική ασφάλεια (…) στη στρατηγικά κρίσιμη περιοχή του Αιγαίου που ενώνει τη Μαύρη Θάλασσα με την Ανατολική Μεσόγειο». Η Ελλάδα του Τσίπρα δεν αναλαμβάνει απλά κρίσιμο ρόλο στην εντεινόμενη στρατιωτική και οικονομική αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά ταυτόχρονα σιωπά στις εξόφθαλμα επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και τη συστηματική αμφισβήτηση των συνόρων. Υιοθετεί πλήρως τη Νατοϊκή ρητορική που θεωρεί διμερές το θέμα των τουρκικών διεκδικήσεων και προκρίνει τη Νατοϊκή επικυριαρχία στο Αιγαίο και τη μετατροπή του σε θάλασσα πολέμου. Ο Αλ. Τσίπρας έφθασε στο σημείο να κατηγορήσει την Τουρκία, όχι για τις κατακτητικές της βλέψεις σε βάρος της χώρας, αλλά γιατί «επιδιώκει την εξαίρεση του Αιγαίου από επιχειρησιακούς σχεδιασμούς σε βάρος των συλλογικών μας (σ.σ. Νατοϊκών) δυνατοτήτων». Πιο κυνική ομολογία παραίτησης από το δικαίωμα υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί.
Η Ελλάδα του Τσίπρα δεν αναλαμβάνει απλά κρίσιμο ρόλο στην εντεινόμενη στρατιωτική και οικονομική αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά ταυτόχρονα σιωπά στις εξόφθαλμα επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και τη συστηματική αμφισβήτηση των συνόρων
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα η συνάντηση με τον Ερντογάν κατέληξε σε νέο φιάσκο. Μπροστά στον παράλογο εκβιασμό ανταλλαγής των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών με τους δύο Έλληνες ομήρους, που κρατούνται παράνομα χωρίς να έχουν απαγγελθεί οριστικές καταγγελίες, ο Αλ. Τσίπρας δεν απαίτησε την άμεση απελευθέρωσή τους αλλά ζήτησε την επίσπευση της δίκης τους. Μένει να δούμε τι θα πει αν, παρελπίδα, οδηγηθούν σε δίκη και καταδικαστούν. Ο κατήφορος της κυβέρνησης δεν έχει τελειωμό και συνιστά πια τεράστιο κίνδυνο για την ίδια την υπόσταση και το μέλλον της χώρας.
