Του Στέλιου Ελληνιάδη.
Δεν ανοίγουμε τις πόρτες των πολυκατοικιών γιατί φοβόμαστε τους υπαλλήλους της ΔΕΗ που κόβουν το ρεύμα και τους δικαστικούς επιμελητές που φέρνουν εξώδικα από τις τράπεζες για χρέη από πιστωτικές κάρτες και δόσεις ανεξόφλητων δανείων. Ακόμα και ο ταχυδρόμος έγινε πρόσωπο ανεπιθύμητο από τα «μαντάτα» που φέρνει. Λογαριασμούς με παραφουσκωμένες χρεώσεις της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, του Δήμου και της τράπεζας και ραβασάκια της εφορίας για βεβαιωμένες οφειλές με προειδοποιήσεις κατασχέσεων και έκτακτες εισφορές για κινητά και ακίνητα που διαδέχονται η μία την άλλη.
Κάθε φάκελος που ρίχνεται κάτω από την πόρτα κουβαλάει μια απειλή, μια σφαίρα. Κάθε χτύπημα κουδουνιού αντηχεί σαν σφυριά που διαταράσσει το νευρικό μας σύστημα.
Ό,τι τρυφερό, καλό ή χρήσιμο αποκτήσαμε, έμψυχο και άψυχο, μετατρέπεται σε ανυπόφορο βάρος και εφιάλτη. Εμείς δεν έχουμε εξοχικά με πισίνες στη Μύκονο ούτε καταθέσεις εκατομμυρίων σε ελβετικές τράπεζες. Πολλοί από μας όχι μόνο δεν τα επιζήτησαν, αλλά τα αντιμάχονταν κιόλας. Παιδιά, με τη φιλοδοξία να σπουδάσουν και να γίνουν καλοί πολίτες, ήθελαν οι περισσότεροι, με όποιο κόστος. Δηλαδή, πολλές ώρες εργασίας και σκληρές οικονομίες για σχολεία και φροντιστήρια και, αν χρειαστεί, για σπουδές σε άλλη πόλη ή στο εξωτερικό. Ένα σπίτι για σιγουριά και νοικοκυριό, μία στέγη που θα αφήσει ο γονιός στο παιδί του, τράβηξε τους υπόλοιπους πόρους με δανειακές υποχρεώσεις 20 και 30 ετών, δηλαδή ισόβιες. Κι ένα αυτοκίνητο για δουλειές και καμιά βόλτα το Σαββατοκύριακο. Αυτός είναι ο «πλούτος» μιας οικογένειας, που μπορεί να έχει και ένα πατρικό σπίτι στο χωριό ή ένα ημιπαράνομο παραθεριστικό στη Λούτσα ή τον Ωρωπό.
Τώρα, όλα έχουν γίνει καυτά κάρβουνα. Ό,τι αγαπάει ο καθένας, τού γίνεται βραχνάς. Οι θιασώτες της «ελεύθερης» αγοράς, της επιχειρηματικότητας, της μεγάλης ιδιοκτησίας και του απεριόριστου κέρδους, μεταμορφώνουν τα στοιχεία του «πλούτου» των λαϊκών στρωμάτων, και όχι της ολιγαρχίας, σε ζόφο. Τα παιδιά, το σπίτι, το αυτοκίνητο, το πατρικό, οι διακοπές, γίνονται αβάσταχτα φορτία, βάρη ασήκωτα, αιτίες στεναχώριας και συμφοράς.
Όπως έχουν ήδη εξαγγείλει, μετά τις εκλογές, όλοι οι οικιακοί λογαριασμοί θα «διασταυρώνονται» στην εφορία. Από το πόσο ρεύμα και νερό χρησιμοποιείς θα βγαίνουν επιπλέον τεκμήρια. Για να μην ανέβει φορολογική κλίμακα, ο εργαζόμενος πολίτης θα πρέπει να κόψει το νυχτερινό διάβασμα, το δικό του ή των παιδιών του, να καταργήσει τα φωτάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, να αντικαταστήσει όλα τα λουλούδια στις γλάστρες με κάκτους και να καταργήσει το καζανάκι στην τουαλέτα γιατί και το τράβηγμά του μετά το κατούρημα θα είναι τεκμήριο!
Χτυπάνε τον εργαζόμενο στον πυρήνα της ύπαρξής του. Στο μικρό του βιος. Στην οικογένειά του. Στην αξιοπρέπειά του. Κάθε ζωτική λειτουργία πρέπει να καταλυθεί.
Ποινικοποιούνται όλα τα δικαιώματα, περιορίζονται όλα τα εισοδήματα, κάθε κανονική συμπεριφορά ενοχοποιείται. Οτιδήποτε έχει ο καθένας γίνεται σαρκοβόρο και τον κατατρώει. Κάθε αντικείμενο που έχεις αποκτήσει με μόχθο, κάθε συνήθεια που ακολουθείς στη ζωή σου, καίει! Όλα σε απειλούν με την ύπαρξή τους, από τα πιο μικρά ως τα πιο αναγκαία. Ξεκίνησαν από το σπίτι και το αυτοκίνητο και προχωρούν τώρα στο νερό, το φως, το λούσιμο, το πότισμα, το διάβασμα, την καθαριότητα. Τα παιδιά από χαρά και οι ηλικιωμένοι γονείς από στήριγμα γίνονται μπελάς.
Ένας τρόμος ενσωματώνεται στα πάντα που αποτελούν τον τρόπο ζωής μας!
Αυτό το ζοφερό κόσμο που φτιάχνουν πρέπει να τον πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Με τις εκλογές, με τις διαδηλώσεις, με τα κινήματα, με την Αριστερά. Αλλιώς, δεν θα έχουμε ούτε ζωή, ούτε συνείδηση, ούτε αξιοπρέπεια.
Όχι στο φόβο, όχι στα ψυχοφάρμακα, όχι στις αυτοκτονίες. Πολίτες, αντισταθείτε! Είναι ένοχοι, είναι ανίκανοι, είναι πουλημένοι! Διαγράψτε τους από τη ζωή μας!
Κάθε φάκελος που ρίχνεται κάτω από την πόρτα κουβαλάει μια απειλή, μια σφαίρα. Κάθε χτύπημα κουδουνιού αντηχεί σαν σφυριά που διαταράσσει το νευρικό μας σύστημα.
Ό,τι τρυφερό, καλό ή χρήσιμο αποκτήσαμε, έμψυχο και άψυχο, μετατρέπεται σε ανυπόφορο βάρος και εφιάλτη. Εμείς δεν έχουμε εξοχικά με πισίνες στη Μύκονο ούτε καταθέσεις εκατομμυρίων σε ελβετικές τράπεζες. Πολλοί από μας όχι μόνο δεν τα επιζήτησαν, αλλά τα αντιμάχονταν κιόλας. Παιδιά, με τη φιλοδοξία να σπουδάσουν και να γίνουν καλοί πολίτες, ήθελαν οι περισσότεροι, με όποιο κόστος. Δηλαδή, πολλές ώρες εργασίας και σκληρές οικονομίες για σχολεία και φροντιστήρια και, αν χρειαστεί, για σπουδές σε άλλη πόλη ή στο εξωτερικό. Ένα σπίτι για σιγουριά και νοικοκυριό, μία στέγη που θα αφήσει ο γονιός στο παιδί του, τράβηξε τους υπόλοιπους πόρους με δανειακές υποχρεώσεις 20 και 30 ετών, δηλαδή ισόβιες. Κι ένα αυτοκίνητο για δουλειές και καμιά βόλτα το Σαββατοκύριακο. Αυτός είναι ο «πλούτος» μιας οικογένειας, που μπορεί να έχει και ένα πατρικό σπίτι στο χωριό ή ένα ημιπαράνομο παραθεριστικό στη Λούτσα ή τον Ωρωπό.
Τώρα, όλα έχουν γίνει καυτά κάρβουνα. Ό,τι αγαπάει ο καθένας, τού γίνεται βραχνάς. Οι θιασώτες της «ελεύθερης» αγοράς, της επιχειρηματικότητας, της μεγάλης ιδιοκτησίας και του απεριόριστου κέρδους, μεταμορφώνουν τα στοιχεία του «πλούτου» των λαϊκών στρωμάτων, και όχι της ολιγαρχίας, σε ζόφο. Τα παιδιά, το σπίτι, το αυτοκίνητο, το πατρικό, οι διακοπές, γίνονται αβάσταχτα φορτία, βάρη ασήκωτα, αιτίες στεναχώριας και συμφοράς.
Όπως έχουν ήδη εξαγγείλει, μετά τις εκλογές, όλοι οι οικιακοί λογαριασμοί θα «διασταυρώνονται» στην εφορία. Από το πόσο ρεύμα και νερό χρησιμοποιείς θα βγαίνουν επιπλέον τεκμήρια. Για να μην ανέβει φορολογική κλίμακα, ο εργαζόμενος πολίτης θα πρέπει να κόψει το νυχτερινό διάβασμα, το δικό του ή των παιδιών του, να καταργήσει τα φωτάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, να αντικαταστήσει όλα τα λουλούδια στις γλάστρες με κάκτους και να καταργήσει το καζανάκι στην τουαλέτα γιατί και το τράβηγμά του μετά το κατούρημα θα είναι τεκμήριο!
Χτυπάνε τον εργαζόμενο στον πυρήνα της ύπαρξής του. Στο μικρό του βιος. Στην οικογένειά του. Στην αξιοπρέπειά του. Κάθε ζωτική λειτουργία πρέπει να καταλυθεί.
Ποινικοποιούνται όλα τα δικαιώματα, περιορίζονται όλα τα εισοδήματα, κάθε κανονική συμπεριφορά ενοχοποιείται. Οτιδήποτε έχει ο καθένας γίνεται σαρκοβόρο και τον κατατρώει. Κάθε αντικείμενο που έχεις αποκτήσει με μόχθο, κάθε συνήθεια που ακολουθείς στη ζωή σου, καίει! Όλα σε απειλούν με την ύπαρξή τους, από τα πιο μικρά ως τα πιο αναγκαία. Ξεκίνησαν από το σπίτι και το αυτοκίνητο και προχωρούν τώρα στο νερό, το φως, το λούσιμο, το πότισμα, το διάβασμα, την καθαριότητα. Τα παιδιά από χαρά και οι ηλικιωμένοι γονείς από στήριγμα γίνονται μπελάς.
Ένας τρόμος ενσωματώνεται στα πάντα που αποτελούν τον τρόπο ζωής μας!
Αυτό το ζοφερό κόσμο που φτιάχνουν πρέπει να τον πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Με τις εκλογές, με τις διαδηλώσεις, με τα κινήματα, με την Αριστερά. Αλλιώς, δεν θα έχουμε ούτε ζωή, ούτε συνείδηση, ούτε αξιοπρέπεια.
Όχι στο φόβο, όχι στα ψυχοφάρμακα, όχι στις αυτοκτονίες. Πολίτες, αντισταθείτε! Είναι ένοχοι, είναι ανίκανοι, είναι πουλημένοι! Διαγράψτε τους από τη ζωή μας!
Σχόλια
