Ήμουν μάρτυρας υπεράσπισης ενός φίλου που δικαζόταν για χρέη στην εφορία, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο. Καταδικάστηκε. Είναι πλέον ποινικός. Τι κι αν όλα τα επίσημα στοιχεία που προσκόμισε ο συνήγορός του και όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες αποδείκνυαν ότι ο άνθρωπος δεν ήταν απατεώνας και ότι η αδυναμία του να ανταποκριθεί στις φορολογικές του υποχρεώσεις ήταν αποτέλεσμα της κρίσης που ξαφνικά επιβλήθηκε στην αγορά συμπαρασύροντας χιλιάδες νοικοκυρεμένους εμπόρους και επιχειρηματίες στην καταστροφή.
Το ξέρουμε, το ξέρουμε ότι η κρίση προκάλεσε προβλήματα στην αγορά, αλλά εσείς γιατί δεν καταβάλλατε τις εισφορές σας στην εφορία; Ρωτούσαν ξανά και ξανά οι δικαστές. Κασέτα. Ο στίχος από το τραγούδι του Σαββόπουλου «το δικαστήριο λειτουργούσε μέσα εκεί, μα η δικαιοσύνη ήταν απ’ έξω» γύριζε συνέχεια στο μυαλό μου. Θέατρο του παραλόγου.
Ο άνθρωπος δεν είχε επί 35 χρόνια οφειλές στην εφορία, ούτε στα ασφαλιστικά ταμεία παρ’ όλο που απασχολούσε δέκα υπαλλήλους. Από το 2010, όμως, άρχισε η κατακόρυφη πτώση της επιχείρησης που μέχρι τότε βρισκόταν σε συνεχή άνοδο και εμφάνιζε αξιόλογη κερδοφορία στον τομέα του χονδρεμπορίου. Τα καταστήματα λιανικής πώλησης έκλειναν το ένα μετά το άλλο σε όλη τη χώρα και μαζί με τη ραγδαία πτώση των πωλήσεων οι ακάλυπτες επιταγές των πελατών της λιανικής εκτοξεύονταν στα ύψη, σαν δηλητηριώδες σύννεφο! Ταυτόχρονα, η επιδότηση που είχε εγκριθεί για τις νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις της εταιρείας στο βιομηχανικό πάρκο της Λαμίας που είχαν ολοκληρωθεί το 2009, κόλλησε και κόπηκε λόγω των περιορισμών που τέθηκαν στα κονδύλια αφήνοντας την εταιρεία εκτεθειμένη στις τράπεζες. Η μέχρι εκείνη τη στιγμή υγιής εταιρεία βρέθηκε κυριολεκτικά στον αέρα. Στη συνέχεια, δεσμεύτηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης και των ιδιοκτητών της, αλλά το Δημόσιο αρνείται να τα συμψηφίσει με το χρέος. Και βέβαια, ο άνθρωπος αδυνατεί να τα εκποιήσει γιατί κανένας δεν ενδιαφέρεται και κανένας δεν μπορεί να τα αγοράσει παρ’ όλο που έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της αξίας τους λόγω της γενικευμένης πτώσης των τιμών των ακινήτων σε όλη την Ελλάδα.
Αυτή είναι η γραμμή από τα μνημόνια. Ντιρεκτίβα. Τι να κάνουν κι οι δικαστές. Υπάλληλοι είναι. Δεκάδες νόμοι, τώρα «αριστερής» κοπής, σαρώνουν ό,τι είχε απομείνει όρθιο. Μαζική χρεοκοπία και αφελληνισμός του εμπορίου. Δεκάδες δισεκατομμύρια χαριστικά στις ιδιωτικές τράπεζες σε βάρος του ελληνικού λαού που τα φορτώθηκε σαν δικά του χρέη και ασφυξία του εμπορίου, της βιοτεχνίας, της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας. Με μία λέξη: Γενοκτονία. Να μην μείνει τίποτα και κανένας όρθιος, πλην Lidl, Mall, MediaMarkt, Praktiker, Ikea, Public και ΣΙΑ. Κι όσοι εντόπιοι επιβιώσουν να είναι υπερχρεωμένοι και εξαρτημένοι από τα ολιγοπώλια. Ο θάνατος του εμποράκου, live!
Στέλιος Ελληνιάδης
