20 χρόνια από τη δολοφονία του εκπαιδευτικού και αγωνιστή .
Τέτοιες μέρες, πριν από είκοσι χρόνια, μια πορεία χιλιάδων ανθρώπων ξεκινούσε από το νοσοκομείο Αγ. Ανδρέας με κατεύθυνση τη Νομαρχία Πατρών φωνάζοντας: «Σήμερα σκοτώσανε τον Νίκο Τεμπονέρα, ο Τεμπονέρας ζει τον αγώνα οδηγεί».
Ήταν 8 Γενάρη του 1991 και ο Νίκος Τεμπονέρας ήταν νεκρός. Πολιτική δολοφονία. Καθηγητής και μέλος του Εργατικού Αντιμπεραλιστικού Μετώπου, ο Τεμπονέρας τη νύχτα εκείνου του Γενάρη βρίσκεται έξω από το 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πάτρας με άλλους καθηγητές και γονείς, με σκοπό να προστατέψουν τους μαθητές του από τα μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας, που είχαν καταλάβει το σχολείο με τη βία και με σκοπό να σπάσουν την κατάληψη. Όταν επιχειρούν να μπούνε στο σχολείο, τα μέλη της ΟΝΝΕΔ με αρχηγούς τον Καλαμπόκα, Σπίνο και Μαραγκό επιτίθενται με σιδηρολοστούς και καδρόνια εναντίον του κόσμου. Ο Νίκος Τεμπονέρας πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος από το σιδηρολοστό του Γ. Καλαμπόκα. Λίγο αργότερα ξεψυχά.
Ήταν η εποχή ενός ακόμα εκπαιδευτικού νομοσχεδίου από τον Β. Κοντογιαννόπουλο, υπουργό Παιδείας της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη (νυν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ). Ακολούθησαν πορείες, καταλήψεις, συγκρούσεις σε όλες τις πόλεις με μεγάλες διαστάσεις. Έπειτα η παραίτηση του Κοντογιαννόπουλου και η απόσυρση του νομοσχεδίου. Οι αυτουργοί της δολοφονίας τη γλιτώνουν χάρη στην ελληνική «δικαιοσύνη», τα 16 χρόνια φυλάκισης του Καλαμπόκα γίνονται μόλις 7, ενώ ο Μαραγκός αθωώνεται με βούλευμα. Οι περισσότεροι από αυτούς δουλεύουν σε δημόσιες υπηρεσίες σήμερα.
Ο Τεμπονέρας κηδεύεται με 50.000 κόσμο και προς τιμήν του το 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πάτρας παίρνει το όνομά του. Στο σημείο αυτό, την περασμένη Κυριακή, 9/1, πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο και πορεία, ενώ στη μνήμη του, την Πέμπτη 13/1, έγινε στάση εργασίας και πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο από την ΟΛΜΕ στο κέντρο της Αθήνας.
Δύο δεκαετίες μετά, το όνομα του Τεμπονέρα ακούγεται ακόμα στο δρόμο, με το ίδιο πάθος, από τα χείλη νέων αλλά και μεγαλύτερων, ακόμα και παιδιών που δεν είχαν καν γεννηθεί τότε. Σε κάθε πορεία, διαδήλωση, διαμαρτυρία. Κι αυτό γιατί έχει γίνει συνώνυμο με τους αγώνες των μαθητών, των φοιτητών και των καθηγητών, με τους αγώνες σε εποχές όπου επιχειρείται (όπως και σήμερα) η κατάργηση του δημοκρατικού και δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Σύμβολο ενάντια σε κάθε φασιστική και αντιδημοκρατική πράξη, σύνθημα αγώνα, γιατί «ο Τεμπονέρας ζει!»
Ήταν 8 Γενάρη του 1991 και ο Νίκος Τεμπονέρας ήταν νεκρός. Πολιτική δολοφονία. Καθηγητής και μέλος του Εργατικού Αντιμπεραλιστικού Μετώπου, ο Τεμπονέρας τη νύχτα εκείνου του Γενάρη βρίσκεται έξω από το 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πάτρας με άλλους καθηγητές και γονείς, με σκοπό να προστατέψουν τους μαθητές του από τα μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας, που είχαν καταλάβει το σχολείο με τη βία και με σκοπό να σπάσουν την κατάληψη. Όταν επιχειρούν να μπούνε στο σχολείο, τα μέλη της ΟΝΝΕΔ με αρχηγούς τον Καλαμπόκα, Σπίνο και Μαραγκό επιτίθενται με σιδηρολοστούς και καδρόνια εναντίον του κόσμου. Ο Νίκος Τεμπονέρας πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος από το σιδηρολοστό του Γ. Καλαμπόκα. Λίγο αργότερα ξεψυχά.
Ήταν η εποχή ενός ακόμα εκπαιδευτικού νομοσχεδίου από τον Β. Κοντογιαννόπουλο, υπουργό Παιδείας της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη (νυν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ). Ακολούθησαν πορείες, καταλήψεις, συγκρούσεις σε όλες τις πόλεις με μεγάλες διαστάσεις. Έπειτα η παραίτηση του Κοντογιαννόπουλου και η απόσυρση του νομοσχεδίου. Οι αυτουργοί της δολοφονίας τη γλιτώνουν χάρη στην ελληνική «δικαιοσύνη», τα 16 χρόνια φυλάκισης του Καλαμπόκα γίνονται μόλις 7, ενώ ο Μαραγκός αθωώνεται με βούλευμα. Οι περισσότεροι από αυτούς δουλεύουν σε δημόσιες υπηρεσίες σήμερα.
Ο Τεμπονέρας κηδεύεται με 50.000 κόσμο και προς τιμήν του το 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πάτρας παίρνει το όνομά του. Στο σημείο αυτό, την περασμένη Κυριακή, 9/1, πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο και πορεία, ενώ στη μνήμη του, την Πέμπτη 13/1, έγινε στάση εργασίας και πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο από την ΟΛΜΕ στο κέντρο της Αθήνας.
Δύο δεκαετίες μετά, το όνομα του Τεμπονέρα ακούγεται ακόμα στο δρόμο, με το ίδιο πάθος, από τα χείλη νέων αλλά και μεγαλύτερων, ακόμα και παιδιών που δεν είχαν καν γεννηθεί τότε. Σε κάθε πορεία, διαδήλωση, διαμαρτυρία. Κι αυτό γιατί έχει γίνει συνώνυμο με τους αγώνες των μαθητών, των φοιτητών και των καθηγητών, με τους αγώνες σε εποχές όπου επιχειρείται (όπως και σήμερα) η κατάργηση του δημοκρατικού και δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Σύμβολο ενάντια σε κάθε φασιστική και αντιδημοκρατική πράξη, σύνθημα αγώνα, γιατί «ο Τεμπονέρας ζει!»
Σχόλια
