Ο κόσμος θέλει, η πραγματικότητα κραυγάζει και ορίζει καθήκοντα, αλλά οι ηγεσίες μπορούν;
του Μιχάλη Σιάχου
Την ώρα που το κοινωνικό ζήτημα παίρνει τρομακτικές διαστάσεις και η νεοφιλελεύθερη οικονομική κατοχή των ευρωκρατών ξεδιπλώνεται με τον πλέον κυνικό τρόπο, ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να βάζει τη δική του σφραγίδα και να αποτελεί τον καταλύτη οργάνωσης και ενοποίησης των αντιστάσεων, δείχνει να βρίσκεται κολλημένος στο τέλμα της απραξίας και των εσωτερικών του συγκρούσεων και αντιφάσεων, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου.
Την προηγούμενη περίοδο, με χαρακτηριστικότερη στιγμή την 3η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχτηκαν ξεκάθαρα δύο καθοριστικά ζητήματα: Το πρώτο αφορούσε και αφορά, την κεντρικότητα του Συμφώνου Σταθερότητας και το πώς από τότε διαμορφώνονταν οι όροι για να βρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν φανερό από το Νοέμβρη του 2009, λίγες μόνο μέρες μετά τις εκλογές, ότι η θηλιά του Συμφώνου Σταθερότητας θα έσφιγγε απειλητικά και έπρεπε να τεθεί σε πρώτη προτεραιότητα στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο προσανατολισμός (όπως αντικειμενικά αποδεικνύεται σήμερα με το κλίμα που διαμορφώνεται και τα καταιγιστικά μέτρα οικονομικής κατοχής) είναι βέβαιο ότι θα έδινε πάλι στον ΣΥ‘ΡΙΖΑ την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα δημιουργούσε ένα συνολικά διαφορετικό κλίμα για τον κόσμο της Αριστεράς.
Χαμένες δυνάμεις
Η «ευκαιρία» αυτή όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκε, αλλά αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε ακόμα περισσότερες «δυνάμεις» στην εσωστρέφεια και την ομφαλοσκόπηση. Τα ερωτήματα Συνέδριο ή όχι, μέλη ή όχι, ποιοι γράφονται και ποιοι αρνούνται, οι παρεμβάσεις του Φώτη Κουβέλη και της Ανανεωτικής Πτέρυγας, είτε σε δείπνα «εθνικής συναίνεσης», είτε σε προτάσεις συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ή -ακόμα χειρότερα- η πολεμική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, μακριά και κόντρα στις πραγματικές ανάγκες του κόσμου, οδήγησαν στο τέλμα, την αμηχανία και στον εσωτερικό πόλεμο χαρακωμάτων.
Είναι προφανές ότι η προειδοποίηση για το διακύβευμα υπήρξε και τα πολιτικά δεδομένα όριζαν το πεδίο δράσης, ωστόσο εγγενείς αδυναμίες και οι γνωστές τακτικές ισορροπιών όχι μόνο δεν άφησαν το ξεδίπλωμα πρωτοβουλιών, αλλά ακόμα χειρότερα έφεραν πρωτοκλασάτα στελέχη να επιτίθενται με κάθε τρόπο σε κινήσεις που εκδηλώθηκαν τις προηγούμενες μέρες, χαρακτηρίζοντάς τες με κάθε τρόπο και μέσο αριστερίστικες, επιθετικές στον ΣΥΝ, διασπαστικές κ.λπ.
Χαρακτηριστικές είναι οι πρωτοβουλίες που ξεδιπλώθηκαν το τελευταίο διάστημα, από τον Αλέκο Αλαβάνο, τις συνιστώσες ΚΟΕ, ΚΕΔΑ, ΔΕΑ, ΑΠΟ, και από άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και οι οποίες κατέληξαν στο κείμενο θέσεων «Για να αλλάξουμε τα πράγματα – Για μια νέα κοινωνική πλειοψηφία με επίκεντρο την Αριστερά – Για ένα “Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης”». Οι εν λόγω πρωτοβουλίες, που στο πλαίσιο πάντα του ενωτικού εγχειρήματος, επιμένουν στην κεντρικότητα του Συμφώνου Σταθερότητας, θέτοντας το ζήτημα το δημοψηφίσματος, προσπαθήθηκε μαεστρικά, από στελέχη και έντυπα του χώρου, να απαξιωθούν, άσχετα με το αν μετά από λίγες μέρες οι πολέμιοί τους προχώρησαν στο γνωστό copy – paste, προφανώς επειδή η εντυπωσιακή συμμετοχή του κόσμου στην εκδήλωση που έγινε στο θέατρο Άλφα έδειξε καθήκοντα και δυνατότητες, αλλά και επειδή η πραγματικότητα βοά.
Το δεύτερο ζήτημα που ανέδειξε η 3η Πανελλαδική Σύσκεψη, ήταν η απαίτηση του κόσμου για έναν ΣΥΡΙΖΑ, δημοκρατικό, μαχητικό, ζωντανό, αποκεντρωμένο, κοντά στις ανάγκες και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Το να περιγράψει ή να σχολιάσει κανείς την υλοποίηση των αποφάσεων (και) της 3ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, φαντάζει πλέον ως το συντομότερο ανέκδοτο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την καμπάνια εγγραφής μελών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία υποσκάπτεται και ακυρώνεται συστηματικά από πολλά στελέχη του ΣΥΝ.
Όσα –πολλές φορές τραγελαφικά- συμβαίνουν στις τοπικές-κλαδικές επιτροπές τουΣΥΡΙΖΑ είναι άκρως αποκαλυπτικά της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Μια βόλτα στο ΣΥΡΙΖΑ Οριζόντια (https://sites.google.com/site/syrizaorizontia/), δείχνει εύγλωττα πώς μεθοδεύεται η απραξία και η μη υλοποίηση της απόφασης, η οποία μπορεί να ζωντανέψει και να βγάλει πιο μπροστά το ενωτικό εγχείρημα. Αντίστοιχα ενδεικτικές και αποκαλυπτικές της κατάστασης που βρίσκεται το ενωτικό εγχείρημα είναι η κίνηση και οι πρωτοβουλίες της ΠΑΣΑς (https://dosepasa.wordpress.com/) όλο το προηγούμενο διάστημα.
Το θέμα… λήξαν
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα προβλήματα εξακολουθούν να ξεπερνιούνται με συνοπτικότατες διαδικασίες. Για παράδειγμα, το ζήτημα που προέκυψε με τις επανειλημμένες δηλώσεις του εκπροσώπου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, •Φώτη Κουβέλη, την αντικατάσταση του οποίου ζήτησε η συντριπτική πλειοψηφία της Γραμματείας, θεωρήθηκε –κλασικά- πόλεμος εναντίον του ΣΥΝ και ξεπεράστηκε με την πολυφορεμένη ρήση: «το θέμα θεωρείται λήξαν», μετά από μια κοινή συνεδρίαση ΚΟ και Γραμματείας.
Αντίστοιχα, ακόμα και αυτονόητα ζητήματα, όπως το μείζον –όπως εξελίχθηκε- θέμα που προέκυψε με την προχτεσινή εκδήλωση στον «Πανελλήνιο» του Κυριακού, αντιμετωπίζονται με απίθανη προχειρότητα, επιτείνοντας το αρνητικό κλίμα και την κακή εικόνα.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Οι δυνατότητες, όμως, παρέμβασης και δράσης που θα ανοίγουν δρόμους και προοπτικές και θα βάζουν το ενωτικό εγχείρημα σε πρωταγωνιστικό ρόλο υπάρχουν.
