Πλησιάζουν τους 200 οι νεκροί από τις πλημμύρες στην Ισπανία, ενώ πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούνται. Η οικονομική ζημιά είναι τεράστια. Και ήδη έχει ξεσπάσει αντιπαράθεση για το πόσο φταίνε οι κυβερνήσεις (η εθνική και οι τοπικές) για την αδυναμία τους να προστατέψουν τους πολίτες από την προαναγγελθείσα καταστροφή. Είναι όμως το μοναδικό πρόβλημα η διαλυμένη –και εκεί– πολιτική προστασία;
Oι «ειδήμονες» αποφεύγουν να αναφερθούν στο μπάζωμα τεράστιων εκτάσεων, και φυσικά στο γεγονός ότι οι «αρμόδιες αρχές» επέτρεψαν να κατασκευαστούν στη Βαλένθια, το Αλικάντε και τη Μούρθια σχεδόν 300.000 οικοδομές κάθε είδους σε εδάφη που ιστορικά πλήττονταν από πλημμύρες. Καλή η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού και η σπέκουλα στα ακίνητα, αλλά κάποια στιγμή έρχεται ο λογαριασμός. Κι όταν αυτός συνδυάζεται με μια ουσιαστικά ανύπαρκτη πολιτική προστασία (αφού η επένδυση σ’ αυτήν είναι «τζάμπα λεφτά»), το αποτέλεσμα είναι τραγικό.
