Μόνο 1 στα 5 άτομα που δέχονται κακοποίηση, ρατσιστικές απειλές προσφεύγει στις αστυνομικές Αρχές, ενώ 7 στα 10 δεν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη, αναφέρει πρόσφατη έρευνα. Συγκεκριμένα, κάνει λόγο για έλλειμμα κοινωνικής εμπιστοσύνης στους θεσμούς, ενώ συμπληρώνει πως η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, με τη δικαίωση να αγνοείται και την ατιμωρησία να δεσπόζει σε άπειρες κοινωνικοπολιτικές υποθέσεις που έχουν μυρωδιά σκανδάλου, κλονίζει ολοένα και περισσότερο τους πολίτες. Ταυτόχρονα, στο ερώτημα κατά «πόσο ασφαλής χώρα είναι η Ελλάδα», το 55% κρίνει ότι η χώρα είναι «λίγο» ή «καθόλου» ασφαλής.
Από την άλλη μεριά το 80% των περιστατικών μπούλινγκ στα σχολεία έχει τη βάση του στον ρατσισμό, σε οποιοδήποτε είδος ρατσισμού – είτε αφορά το φύλο και την καταγωγή, με την τοξική αρρενωπότητα να κυριαρχεί ακόμα και στην εφηβεία.
Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα φαύλο κύκλο που δείχνει να γίνεται όλο και πιο έντονος, αφού τα μέτρα που αποφασίζονται δεν χτυπάνε τη ρίζα του κακού, αλλά τα ταρακουνάνε μόνο τα φύλλα του. Τα panic button και τα κέντρα στέγασης κακοποιημένων γυναικών δεν σώζουν την κατάσταση, αν και σε μια συγκροτημένη κοινωνία δεν θα έπρεπε καν να τα θεωρούμε ως επίτευγμα και να το διαφημίζουμε, αλλά ως δεδομένο. Οι δράστες δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να πηγαίνουν μπροστά στα αστυνομικά τμήματα και να σκοτώνουν τα θύματά τους, γιατί γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να τους σταματήσει κανείς.
Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με στοιχεία που έχει δημοσιεύσει η Eurostat, η Ελλάδα κατέχει τη 2η υψηλότερη αναλογία αστυνομικών στην Ε.Ε. (πρώτη η Κύπρος). Πιθανόν, όμως, να έχει μια λογική αυτή η υπερπληθώρα, αφού όπως διαβάζουμε στον Τύπο, παραμένουν στην υπηρεσία 107 ένστολοι με καταδίκες, ενώ κάθε χρόνο γίνονται 5.000 ΕΔΕ που αφορούν παραβάσεις αστυνομικών. Υπάρχει φύρα στο Σώμα, γι’ αυτό προσλαμβάνουν λίγο παραπάνω για να τους μείνει κιόλας…
