Γράφει o Στέλιος Ελληνιάδης
Το μουσικό συγκρότημα Asian Dub Foundation (ADF) παίρνει παλιές ταινίες και τις επενδύει, εκ νέου, με δικές του μουσικές. Η ταινία “Το μίσος” αρχίζει με μία μολότοφ που πέφτει στριφογυρίζοντας στη γη ιδωμένη από το διάστημα, ενώ μια φωνή αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος πέφτοντας από ένα ψηλό κτίριο λέει φωναχτά, καθώς περνάει από κάθε πάτωμα: Ως εδώ καλά, ως εδώ καλά!
Ο Ας και ο Σαντζάι Σάρμα έγραψαν με οξυδέρκεια τη δική τους μουσική πάνω σ’ αυτή την ταινία, για να την κάνουν πιο ελκυστική στους νέους και να υπογραμμίσουν με σύγχρονους ήχους τα νοήματά της. Αυτή η «εναγώνια επανάληψη του καθησυχασμού», μπορεί να θεωρηθεί η «εσωτερική φωνή της φιλελεύθερης δημοκρατίας», παρατηρεί ο συγγραφέας Τζον Χάτνικ, διευθυντής του Κέντρου Πολιτισμικών Σπουδών στο Γκόλντσμιθ.
Οι αδελφοί Σάρμα συνδέουν αυτή τη διαπίστωση με την κρίσιμη σκηνή που οι δημοσιογράφοι που επισκέπτονται με κάμερες τα προάστια, αντιμετωπίζονται από τους νέους σαν εισβολείς και κυνηγιούνται πίσω σε πιο ασφαλείς συνοικίες.
Οι ADF θέλουν να προκαλούν συζητήσεις. Στη Μάχη της Αλγερίας, αντικαθιστώντας την αρχική επένδυση του Ένιο Μορικόνε, παίζουν τη δική τους μουσική σε όλη τη διάρκεια της ταινίας που αφηγείται την αλγερινή επανάσταση ενάντια στη γαλλική κατοχή. Θεατές είναι οι νέοι που ευαισθητοποιούνται κατά του ρατσισμού και του πολέμου, με τη χρήση της τεχνολογίας του ήχου και της εικόνας. Οι ADF θέλουν να κάνουν το ακροατήριό τους να σκέφτεται και όχι απλά να καταναλώνει. «Η μουσική είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής», λένε. Απ’ την άλλη, η Χίλαρι Κλίντον, στο CNN, απαντώντας στο σχόλιο του Φαρίντ Ζακάρια για ανεπαρκή στήριξη των Ιρανών που αμφισβητούν το εκλογικό αποτέλεσμα, αποκάλυψε ότι το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών αναμείχθηκε και μάλιστα απαίτησε από την εταιρία του Τουίτερ να αναβάλει την προγραμματισμένη -για λόγους τεχνικής αναβάθμισης- διακοπή λειτουργίας του συστήματος, προκειμένου να διευκολυνθούν, διαδικτυακά, οι διαδηλώσεις στην Τεχεράνη.
Στο Αφγανιστάν, οι ξυπόλητοι αντάρτες ανακοινώνουν τα κατορθώματά τους από το Διαδίκτυο και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Τσάβες κατακεραυνώνει τους ιμπεριαλιστές από τη βδομαδιάτικη τηλεοπτική εκπομπή του, ενώ οι συντηρητικοί επηρεάζουν την αμερικανική κουλτούρα χρησιμοποιώντας ένα παλιό μέσο επικοινωνίας, το ραδιόφωνο.
Πολιτικά διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους αξιοποιήσεις των πολιτιστικών τεχνολογιών. Τα παραπάνω είναι ψήγματα από το βιβλίο Πολιτιστικές Πολιτικές σε μία Παγκόσμια Εποχή – Αβεβαιότητα, Αλληλεγγύη και Καινοτομία (εκδόσεις «Ουάν Γουόρλντ», Οξφόρδη) που επιμελήθηκαν οι Ντέιβιντ Χελντ και Ενριέτα Μουρ, στην προσπάθειά τους -με τη συμμετοχή πολλών διανοουμένων- να ερμηνεύσουν διαφορετικά ζητήματα κουλτούρας που συνυπάρχουν στον σύγχρονο κόσμο, υποστηρίζοντας ότι «η κουλτούρα δεν διαχωρίζεται από την παγκοσμιοποίηση».
