Συνέντευξη στον Ερρίκο Φινάλη
Πρόσφατα οι Φιλιππίνες χτυπήθηκαν από μια ακόμη «φυσική καταστροφή». Τι σημαίνουν τέτοια πλήγματα για το λαό σας;
Πρόκειται για καταστροφές φυσικές και ταυτόχρονα ανθρωπογενείς. Στις 15 Σεπτεμβρίου οι Φιλιππίνες χτυπήθηκαν από τον σούπερ-τυφώνα Ομπόνγκ, τον ισχυρότερο στον πλανήτη το 2018, με επίκεντρο τις βόρειες και κεντρικές επαρχίες της Λουζόν, όπου ζουν εκατομμύρια άνθρωποι. Οι ριπές της θύελλας έφτασαν τα 320 χιλιόμετρα την ώρα, προκαλώντας πάνω από 50 κατολισθήσεις, και περίπου 100 νεκρούς – εκ των οποίων 80 έχασαν τη ζωή τους όταν κατέρρευσε ένα μικρό ορυχείο στο Ιτογκόν, ενώ άλλη κατολίσθηση προκάλεσε το χαμό μιας ολόκληρης οικογένειας στο Μποντόκ. Αυτά τα δύο τραγικά συμβάντα ανέδειξαν εκ νέου το πόσο τρωτοί είναι οι φτωχοί απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν οι φτωχοί υποχρεώνονται να δουλέψουν είτε έρχεται καταιγίδα είτε όχι; Άλλωστε, μέχρι και σήμερα, τα περισσότερα θύματα προηγούμενων καταστροφών δεν έχουν λάβει βοήθεια, κι εξακολουθούν να ζουν στην εξαθλίωση. Αντί να ρίχνει λοιπόν το φταίξιμο στα θύματα, η κυβέρνηση του Ντουτέρτε θα έπρεπε να στραφεί εναντίον της απληστίας των ντόπιων και πολυεθνικών εταιριών εξόρυξης. Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται φυσικά ο ιμπεριαλισμός, ένοχος για την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή η οποία προκαλεί κλιματική αλλαγή και εντείνει τέτοιου είδους «φυσικές» καταστροφές.
Παρά τις αρχικές αντιαμερικάνικες δηλώσεις του και τις διακηρύξεις για «ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική» και «στροφή προς την Κίνα και τη Ρωσία», ο Ντουτέρτε αποδείχτηκε πως χορεύει στο ρυθμό του Τραμπ
Φαίνεται λοιπόν ότι η κυβέρνηση έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Εσείς μπορέσατε να αντιδράσετε κάπως;
Το Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο είχε καλέσει έγκαιρα όλες τις οργανώσεις-μέλη του να προετοιμαστούν για να παράσχουν υπηρεσίες διάσωσης, ανακούφισης και ανοικοδόμησης. Οι μονάδες του Νέου Λαϊκού Στρατού και οι σύμμαχες επαναστατικές δυνάμεις στη βόρεια και κεντρική Λουζόν κινητοποιήθηκαν για τη συγκέντρωση και παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τις αδιάκοπες επιθετικές επιχειρήσεις των κυβερνητικών στρατιωτικών δυνάμεων. Το Κ.Κ. Φιλιππίνων κάλεσε το λαό και τους φίλους του σε όλο τον κόσμο, καθώς και τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις, να ενωθούν και να παράσχουν τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια στους πληγέντες, τις δε μαζικές οργανώσεις του εθνικού δημοκρατικού κινήματος να συγκροτήσουν «Μπριγάδες στην Υπηρεσία του Λαού». Η υλοποίηση αυτών των οδηγιών όσο καλύτερα ήταν δυνατό πρόσφερε και προσφέρει χειροπιαστή βοήθεια στους πληγέντες…
Τελικά, η άποψή σας για την κυβέρνηση του Ντουτέρτε δεν είναι καθόλου θετική. Κι όμως, η εκλογή του έθρεψε ελπίδες, λόγω των αρχικών τοποθετήσεών του εναντίον των ΗΠΑ, καθώς και της υπόσχεσής του να βάλει τέλος στην ένοπλη σύρραξη. Προφανώς άλλαξαν πολλά από τότε, σωστά;
Θεωρούμε ότι το καθεστώς του Ντουτέρτε είναι η τρέχουσα έκφραση της νεοαποικιακής κυριαρχίας των ΗΠΑ στις Φιλιππίνες, και της υποτακτικότητας της ντόπιας πολιτικής ελίτ προς τα αφεντικά της στην Ουάσιγκτον. Η σημερινή κυβέρνηση απαρτίζεται κυρίως από πρώην στρατηγούς και αστυνομικούς. Οι οικονομικοί σύμβουλοι του Ντουτέρτε έχουν «εκπαιδευτεί» στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Τα στελέχη του στον τομέα της ασφάλειας είναι οπαδοί του «αντι-αντάρτικου δόγματος» των ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε, ένας γραφειοκράτης καπιταλιστής, λειτουργεί ως Διευθύνων Σύμβουλος αυτού του νεοαποικιακού κράτους. Το καθεστώς ΗΠΑ-Ντουτέρτε βυθίζει ακόμη βαθύτερα τη χώρα στο σπιράλ του χρέους, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τους φόρους σε προϊόντα και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης και εντείνει τις πολιτικές απορρύθμισης και ιδιωτικοποίησης. Στην εξωτερική πολιτική, παρά τις αρχικές αντιαμερικάνικες δηλώσεις του και τις διακηρύξεις για «ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική» και «στροφή προς την Κίνα και τη Ρωσία», αποδείχτηκε συνεχιστής των προκατόχων του, και άρχισε να χορεύει στο ρυθμό του Ντόναλντ Τραμπ…
Σήμερα έχει λαϊκή υποστήριξη η κυβέρνηση;
Η «αλλαγή» που επαγγελλόταν ο Ντουτέρτε χειροτέρευσε την κατάσταση της οικονομίας και αύξησε τα βάσανα του φιλιππινέζικου λαού. Το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκε, πολλαπλασιάστηκαν τα φαινόμενα πείνας, η ανεργία και η υποαπασχόληση έφτασαν σε ποσοστά ρεκόρ, συνεχίστηκε η πολιτική εγκατάλειψης των κοινωνικών υπηρεσιών – και ιδίως της υγείας και της παιδείας. Η αρπαγή της γης των φτωχών εντάθηκε, το ίδιο και η βίαιη μετακίνησή τους. Οπότε, τι λαϊκή υποστήριξη να έχει; Δύο χρόνια μετά την εκλογή του, το καθεστώς του είναι απομονωμένο. Το μισούν οι πλατιές λαϊκές μάζες, κι ας ισχυρίζεται το αντίθετο η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα των πληρωμένων κονδυλοφόρων.
Ας μιλήσουμε τώρα λίγο και για το άλλο στρατόπεδο: σε τι κατάσταση βρίσκεται το λαϊκό κίνημα;
Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα προοδεύει, τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Διορθώνοντας προβλήματα εμπειρισμού, συντηρητισμού και γραφειοκρατίας, έχει καταφέρει να κάνει βήματα μπροστά στον ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό και στρατιωτικό τομέα. Σχετικά με τον απολογισμό των προσπαθειών μας, και για λόγους οικονομίας, επιτρέψτε μου να σας παραπέμψω στο πρόσφατο άρθρο του καθηγητή Χοσέ Μαρία Σισόν, ιδρυτή του Κ.Κ. Φιλιππίνων, «Μεγάλα επιτεύγματα του Κ.Κ.Φ. στα 50 χρόνια διεξαγωγής της Επανάστασης»*. Αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων και στη σημερινή κατάσταση και στις προοπτικές της εθνικής δημοκρατικής επανάστασης.
Η χώρα σας είναι κατά βάση καθολική. Όμως σε ορισμένα από τα νησιά που την απαρτίζουν είναι αισθητή η παρουσία μουσουλμάνων ανταρτών ή και τζιχαντιστικών ομάδων. Πώς εξηγείται;
Πράγματι, πάνω από το 90% των 110 εκατομμυρίων Φιλιππινέζων είναι χριστιανοί, στη μεγάλη πλειοψηφία τους καθολικοί. Αλλά στο νησί Μιντανάο οι Μπανγκσαμόρο, ο λαός των Μόρο, είναι μουσουλμάνοι. Αυτοί πάντα καταπιέζονταν από τις αντιδραστικές κυβερνήσεις, κι έτσι διαρκώς ξεπετάγονται διάφορες οργανώσεις και απελευθερωτικά μέτωπα. Το πιο έκδηλο παράδειγμα της συνεχιζόμενης καταπίεσης είναι η πολιορκία της πόλης Μαράβι, που βομβαρδιζόταν επί πέντε μήνες από το καθεστώς ΗΠΑ-Ντουτέρτε. Έτσι, εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι Μόρο εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και έχασαν τις περιουσίες τους.
Αυτή η ιστορία είναι μάλλον άγνωστη…
Μπορεί να μην υπάρχει για τα μεγάλα ΜΜΕ, αλλά γεγονός είναι ότι ο Ντουτέρτε έχει αφηνιάσει ενάντια στους Μπανγκσαμόρο. Έχει κηρύξει στρατιωτικό νόμο σε ολόκληρο το Μιντανάο με το πρόσχημα της καταπολέμησης «τρομοκρατών» ώστε να δικαιολογήσει την ισοπέδωση της Μαράβι. Μέχρι στιγμής έχουν εκτοπιστεί από εκεί 27.000 οικογένειες, ενώ έχουν καταστραφεί 12.000 σπίτια, 37 τζαμιά κ.ο.κ. Οι άμαχοι μετρούν 1.500 νεκρούς, περιλαμβανομένων γυναικών και παιδιών. Πέρα από το γεγονός ότι θα πάρει χρόνια να ανοικοδομηθεί η πόλη, οι κάτοικοί της θα υποφέρουν διαχρονικά, καθώς ο Ντουτέρτε προορίζει μεγάλα τμήματα της περιοχής για την εξυπηρέτηση ντόπιων και ξένων μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και για την εγκατάσταση μιας νέας αμερικανικής στρατιωτικής βάσης. Είναι λοιπόν σίγουρο ότι η ένοπλη αντίσταση των Μόρο θα συνεχιστεί, παρά την «απελευθέρωση» της Μαράβι.
Ίσως όλα αυτά εμπλέκονται με τα γενικότερα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή;
Κοιτάξτε, οι ΗΠΑ εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία για να εξαπολύσουν μια ευρεία στρατιωτική επιχείρηση, παρόμοια με αυτή στη Συρία. Είναι σαφές ότι ο εντεινόμενος πόλεμος κατά των Μπανγκσαμόρο εντάσσεται στο σχέδιο του «ασιατικού άξονα», το οποίο έχει καταρτίσει ο βορειοαμερικανικός ιμπεριαλισμός ώστε να διατηρήσει την ηγεμονία του στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού – εκεί δηλαδή όπου και η Κίνα επίσης αυξάνει την επιρροή της. Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει την επιχείρηση «Αετός του Ειρηνικού», δηλαδή έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, ενώ ταυτόχρονα αποκτούν 6.000 εκτάρια γης στο Μιντανάο. Η νέα στρατιωτική βάση που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν εκεί θα χρησιμοποιηθεί σαν βατήρας για ενδεχόμενες επιχειρήσεις εναντίον της Κίνας και της Βόρειας Κορέας, και ταυτόχρονα ως «επιχείρημα» για τις διεκδικήσεις των ΗΠΑ στη Νότια Σινική Θάλασσα.
* Βλ. στην ιστοσελίδα του NDFP “Great Achievements of the CPP in 50 Years of Waging Revolution”, 23 Αυγούστου 2018.
