Τι ξέρουν οι περισσότεροι κάτοικοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ για το Ισλάμ, τους Άραβες, τους Τούρκους και τους Πέρσες, για την ιστορία και τον πολιτισμό τους; Ελάχιστα και από αυτά τα ελάχιστα ένα σημαντικό μέρος είναι εξ ολοκλήρου λανθασμένο ή εν μέρει παραποιημένο. Το ίδιο ισχύει και στον τόπο μας. Από το χώρο των ανθρώπων που συζητάω, και δεν είναι λίγοι, κάθε ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου, ακόμα και οι πολιτικοποιημένοι έχουν διαβάσει ελάχιστα πράγματα από σοβαρούς ιστορικούς, δυτικούς κατά κανόνα, γιατί στην Ελλάδα τα σύγχρονα βιβλία ιστορικών του μη ευρωπαϊκού κόσμου είναι ανύπαρκτα και τα λίγα παλιότερα που είχαν εκδοθεί δεν υπάρχουν πια σε κυκλοφορία. Απτό παράδειγμα είναι το σημαντικό βιβλίο του Ιλάν Πάπε για την εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη που δεν εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα (πληροφορήθηκα ότι θα εκδοθεί επιτέλους το Γενάρη!). Ούτε, βέβαια, του Άβι Σλάιμ και άλλων Εβραίων συγγραφέων. Τώρα, για την ιστορία των λαών της Αφρικής και της Ασίας, ξέχασέ το. Και τα βιβλία για την Κίνα είναι δυτικής κοπής, αντικινέζικα, τα περισσότερα επιδοτούμενα από δυτικούς ψυχροπολεμικούς φορείς.
Η δε άγνοια στους Αμερικάνους, Βρετανούς, Γάλλους κ.ά., σύμφωνα με στατιστικές έρευνες από διεθνείς οργανισμούς, είναι απελπιστική παρά το γεγονός ότι σε πολλές δυτικές χώρες υπάρχουν σημαντικές κοινότητες Αράβων, Τούρκων, Ιρανών, άλλων Ασιατών, π.χ. Πακιστανών και Μπανγκλαντεσιανών, αλλά και Αφρικανών μουσουλμάνων. Κι όχι μόνο βασιλεύει η άγνοια, αλλά υπάρχει και το χειρότερο που είναι η μη παραδοχή της. Αφθονία ημιμαθών που απολαμβάνουν την ημιμάθειά τους. Γιατί ενώ είναι λογικό να μην γνωρίζει ο κάθε άνθρωπος τα πάντα, δεν είναι καθόλου λογικό να νομίζει ότι τα γνωρίζει ή να συμπεριφέρεται σαν να τα γνωρίζει ή να πιστεύει ότι δεν έχει καν σημασία τι γνωρίζει αρκεί να έχει γνώμη επί παντός, οπότε υπερισχύει αυτό που εύστοχα ο εκδότης Παναγιώτης Καλαμαράς αποκαλεί αλαζονεία της άγνοιας!
Άγνοια για την ιστορία των Αράβων, άγνοια για την ιστορία των Ιρανών, άγνοια για την ιστορία των Αφρικανών, άγνοια για την ιστορία των μεσογειακών και βαλκανικών λαών. Και όχι μόνο λόγω της ανεπάρκειας των σχολείων μας για τους άλλους λαούς, και τους γειτονικούς. Και, όσο ωφέλιμο κι αν είναι, δεν φτάνει να δει κανείς μερικά ντοκιμαντέρ για να μπει στο βάθος των πολιτισμών και στην ιστορία των λαών.
Κι αν θυμάται κάτι κανείς για τους Πέρσες, αποσπασματικά και συγκεχυμένα, είναι οι πόλεμοι με τους Έλληνες στην αρχαιότητα. Άντε να ξέρει και το όνομα του αγιατολάχ Χομεϊνί που ήταν επικεφαλής της επανάστασης που ανέτρεψε τον Σάχη. Ιδέα δεν έχουν οι περισσότεροι συμπολίτες μας για το πώς έφτασε το Ιράν να είναι μια σύγχρονη χώρα, να έχει πολύ καλά πανεπιστήμια, να πρωτοπορεί στον κινηματογράφο, να έχει πενήντα πλούσια μουσεία στην Τεχεράνη, να διαθέτει πυρηνική τεχνολογία, να είναι μέλος των BRICS, να είναι από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του κόσμου και να εφοδιάζει τη Ρωσία με οπλικά συστήματα. Μια στοιχειωδώς επαρκή γνώση δεν κατέχουν ούτε οι Δυτικοί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, που νομίζουν ότι το Ιράν είναι μια καθυστερημένη χώρα. Που δεν ξέρουν ότι οι γυναίκες υπερτερούν στα ιρανικά πανεπιστήμια και ποτέ τους δεν έχουν ακούσει την υπέροχη ιρανική μουσική ούτε έχουν διαβάσει τα συγκλονιστικά μακροσκελή ποιητικά αριστουργήματα του Φιρντουσί, του Ομάρ Καγιάμ, του Τζελαλεντίν Ρουμί και του Σααντί, που γράφτηκαν μετά τον Όμηρο, αλλά πολύ πριν από τον Σαίξπηρ και τον Γκαίτε! Κι όλα αυτά σε μια χώρα που έχει κοντά εκατό εκατομμύρια κατοίκους.
Άραβες και Κινέζοι
Και πόσοι κάτοικοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ έχουν ιδέα για τους Άραβες, πέρα από πινελιές για τους μοντέρνους σεΐχηδες που έχουν πετρέλαια και πέρα από τις ουρανοξυστοπόλεις των εμιράτων στις οποίες προστρέχουν έκθαμβοι οι νεόπλουτοι της Ευρώπης για να κάνουν μεγαλοκαπιταλιστικό τουρισμό και να πάρουν μια σύντομη γεύση χλιδής, έστω στην έρημο. Γιατί σίγουρα, κανένας από τα τουριστικά πλήθη δεν θα ξέρει τον Αλ-Φαραμπί, τον Ιμπν Σίνα, τον Αβερόη και τους ομοίους τους, τους Άραβες που μελέτησαν και διέσωσαν τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, και τους πέρασαν στην Ευρώπη για να βγουν από το σκοτάδι του Μεσαίωνα οι Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ισπανοί, Ολλανδοί και λοιποί Βίκινγκς! Ξέρει κανείς τους περίφημους μαθηματικούς και αστρονόμους ή τους γιατρούς της Ανατολής; Απίθανο. Ή σκέφτηκαν ποτέ οι «ανώτεροι» τι πολιτισμό προϋποθέτουν αυτά τα σπουδαία οικοδομήματα που ξηλώθηκαν από τους αποικιοκράτες στη Δαμασκό και τη Βαγδάτη (ολόκληρα τμήματα εκτίθενται στο Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο), κι αυτά που διατηρούνται ως τουριστικά αξιοθέατα στην Κόρδοβα, τη Γρανάδα, τη Μαγιόρκα, το Τολέδο, τη Σεβίλλη, τη Σαραγόσα κι αλλού στην Ισπανία;
Το ίδιο ισχύει για την Κίνα και τον κινέζικο πολιτισμό. Από τον καιρό που τους άνοιξε τα μάτια ο Μάρκο Πόλο (χίλια χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο!) και πολύ αργότερα οι πρώτοι δυτικοί χριστιανοί ιεραπόστολοι που λειτουργούσαν ως προπομποί και στυλοβάτες της αποικιοκρατίας (σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια μετά τον Μακεδόνα) στέλνοντας στη Δύση όλες τις θαυμαστές ανακαλύψεις των Κινέζων (πυρίτιδα, μετάξι, πυξίδα, χαρτί, εκδόσεις, τσάι, τυπογραφεία, άροτρα, αρδευτικά συστήματα, πορσελάνες, άβακες, οδοντόβουρτσες, χαρτονομίσματα, ομπρέλες, βελονισμούς κ.λπ.). Μόλις στη δεκαετία του 1940 ξεκίνησε από έναν Άγγλο πανεπιστημιακό μια πολύ σοβαρή επιστημονική καταγραφή του κινέζικου πολιτισμού, αλλά παραέξω η συνέχισε να βασιλεύει η άγνοια.
Άγνοια καθόλου αθώα καθώς συνδυαζόταν με πολέμους και λεηλασία των πόρων των θυμάτων. Απότοκο μιας ολόκληρης σκευωρίας για την ισοπέδωση των πολιτισμών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που υπηρετούσαν σκοπιμότητες.
Ρωσία
Η μόρφωση δεν είναι βιολογικό συστατικό του ανθρώπου. Ακόμα κι αν εμπεδώνεται σε έναν άνθρωπο και λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο όπως ένα βιολογικό του στοιχείο, μπορεί να εμπλουτιστεί, αλλά μπορεί και να μειωθεί και να εξασθενήσει στη διάρκεια της ζωής του. Σίγουρα δεν μεταδίδεται γονιδιακά στους απογόνους του, οι οποίοι για να την αποκτήσουν πρέπει να υποβληθούν σε μια αντίστοιχη διαδικασία πρόσληψης και εμπέδωσης. Αυτό διαδικαστικά εξηγεί τη διαπίστωση ότι οι σημερινοί Ευρωπαίοι υστερούν πολιτισμικά σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους της μεταπολεμικής Χρυσής Τριακονταετίας. Δεν θα αναλυθεί το πώς συνέβη αυτό μετά από δύο γενιές, αλλά βοηθάει η επισήμανση κάποιων τάσεων που στηρίζουν αυτή τη γνωμάτευση.
Μετά τη δεκαετία του πολέμου, η έντονη πάλη των ιδεών ανάμεσα στα αντίθετα στρατόπεδα της Ανατολής και της Δύσης, τα σπουδαία κινήματα πολιτισμού και πολιτικής που εκδηλώθηκαν, η άνθιση των διανοουμένων, η έμφαση στα γράμματα και τις τέχνες, η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος και άλλοι παράγοντες συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος πολιτισμού που διεύρυνε το επίπεδο και ενίσχυσε την ποιότητα των γνώσεων των πολιτών, άμεσα και έμμεσα, σε πλατιά κλίμακα και όχι μόνο των διανοουμένων, καλλιτεχνών και ακτιβιστών.
Κινηματογραφικές ταινίες, μουσικές, τραγούδια, φωτογραφίες, ζωγραφικές, κόμικς, αφίσες, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνα, διαλέξεις, θεατρικές παραστάσεις, αλλά και ταξίδια και επαφές των λαών με την αξιοποίηση των εξελιγμένων μέσων επικοινωνίας και μεταφορών, δημιούργησαν ένα πυκνό στρώμα εξαπλωμένης γνώσης και ψυχαγωγίας που ευνόησε τις κοινωνίες στο σύνολό τους. Η μόρφωση από προνόμιο των ελίτ διαχύθηκε ευρύτερα, μέσα από τα σχολεία και το πλούσιο και ενεργό πολιτισμικό περιβάλλον, ως τους πιο απόμερους θύλακες της κοινωνίας.
Αναδίπλωση
Με αυτό το αναβράζον περιβάλλον, παρ’ όλο τον Ψυχρό Πόλεμο, ίσως και εξ αιτίας του, ο ρώσικος πολιτισμός και η σοβιετική εκδοχή του ευνοήθηκαν και διαδόθηκαν περισσότερο από κάθε άλλη εποχή στην Ευρώπη. Περισσότεροι από ποτέ άνθρωποι στο δυτικό κόσμο γνώρισαν –μεταξύ άλλων- τον Ντοστογιέφσκι, τον Πούσκιν, τον Τσαϊκόφσκι, τον Ρίμσκι Κόρσακοφ, τα Μπαλσόι, τον Γκόρκι, τον Μαγιακόφσκι, τον Πάστερνακ, τον Αϊζενστάιν και τον Ταρκόφσκι αλλά και τον Λένιν και τον Τρότσκι, γεγονός που μόνο εν μέρει οφειλόταν στην επιρροή και τη συνδρομή των ισχυρών κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης.
Σε γενικό επίπεδο, χωρίς τα σημερινά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η διάδοση των ποιοτικών πολιτιστικών στοιχείων ήταν ευρύτερη και ουσιαστικότερη, γεγονός που ανέβαζε τη στάθμη του πολιτισμού σε όλη την Ευρώπη σε συνδυασμό με την πολιτικοποίηση που διεύρυνε την ελευθερία της έκφρασης και των άλλων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ενώ πρόσφερε βήμα και συμπαράσταση στον αντιαποικιακό αγώνα των λαών του Τρίτου Κόσμου. Αυτή η ταυτόχρονη επιτάχυνση της πολιτικής και πολιτιστικής ενεργοποίησης ανέβασε και το επίπεδο ευαισθητοποίησης των κοινωνιών σε ανθρωπιστική κατεύθυνση, πράγμα που εκδηλώθηκε και με τα κινήματα ειρήνης, ενάντια στα πυρηνικά, τα δικαιώματα των γυναικών, αλληλεγγύης στα απελευθερωτικά μέτωπα κ.λπ.
Τώρα, παρ’ όλο που έχουν περισσότερα τεχνικά μέσα, οι κοινωνίες έχουν αναδιπλωθεί και περιχαρακωθεί. Εκδηλώνονται πιο απαισιόδοξα, πιο φοβικά και πιο συντηρητικά. Έκφραση του φαινομένου είναι και η παθητικότητα με την οποία οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τη συρρίκνωση της ελευθερίας της έκφρασης και της ολοκληρωμένης και αντικειμενικής ενημέρωσης. Κι αυτό φάνηκε από τη χλιαρή αντίδραση των πλειοψηφικών μερίδων των κοινωνιών στον τρόπο κάλυψης του πολέμου στην Ουκρανία και της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη, με τις απαγορεύσεις, τη λογοκρισία και τις διώξεις των ενεργών πολιτών που διαφωνούν με την επίσημη γραμμή της πολιτικής εξουσίας.
Έτσι, για πρώτη φορά, από την προπολεμική εποχή που κυριαρχούσαν τα φασιστικά και μοναρχικά καθεστώτα, επιβλήθηκε ένα ασφυκτικό καθεστώς φίμωσης και δίωξης πανευρωπαϊκών διαστάσεων που αφορά την ελευθερία του λόγου στα ΜΜΕ, στα πανεπιστήμια, στις κινητοποιήσεις, ακόμα και στις εκδηλώσεις πολιτισμού κάθε είδους.
Κατά παντός
Για παράδειγμα, ο αποκλεισμός κάθε στοιχείου, κάθε μέσου, κάθε εστίας και κάθε μορφής και είδους έκφρασης που προέρχεται από ή αναφέρεται θετικά στη Ρωσία, περιλαμβάνοντας τη σύγχρονη παραγωγή υλικών και άυλων αγαθών πολιτισμού, αλλά και όλο τον κλασικό πλούτο ρώσικης προέλευσης, αποτελεί την πιο ακραία μορφή λογοκρισίας και καταστολής της ελευθερίας της έκφρασης που έχει επιβληθεί από το προηγούμενο της ναζιστικής Γερμανίας. Από τον Τολστόι και τον Γιεσένιν μέχρι τον Σοστακόβιτς και τον Προκόφιεφ, των μετέπειτα και των σύγχρονων συμπεριλαμβανομένων, απαγορεύτηκε η δημόσια προβολή των ρώσικων έργων τέχνης και γραμμάτων, από τις εκθέσεις βιβλίου, όπως η Διεθνής της Φρανκφούρτης, μέχρι τις αίθουσες της όπερας. Ακόμα και μουσικοί, τραγουδιστές, ποιητές και χορευτές ρώσικης καταγωγής θεωρούνται σε πολλές χώρες, όπως στη Γερμανία, την Πολωνία και την Αυστρία, ανεπιθύμητοι. Συναυλία στην Όπερα της Βιέννης ματαιώθηκε επειδή υπήρχαν μερικοί Ρώσοι μουσικοί στην ορχήστρα!
Αυτοί οι ίδιοι που ανεβαίνουν στα κάγκελα για κάθε περιστατικό λογοκρισίας στις μη υπό τον έλεγχο της Δύσης χώρες, ενθάρρυναν τους Ουκρανούς να αδειάσουν τις βιβλιοθήκες της χώρας και να πολτοποιήσουν εκατομμύρια βιβλία Ρώσων κλασικών συγγραφέων και σύγχρονων, των παιδικών και θρησκευτικών συμπεριλαμβανομένων, ακόμα και Ουκρανών συγγραφέων που έχουν γράψει στη ρώσικη γλώσσα ή συγγραφέων απ’ όλο τον κόσμο που τα βιβλία τους έχουν μεταφραστεί στα ρώσικα!
Οι Δυτικοί δεν σέβονται ούτε τους επιστήμονες. Στο πογκρόμ εναντίον τους περιλαμβάνεται και η αποβολή δεκάδων Ρώσων επιστημόνων υψηλού επιπέδου από τα εργαστήρια του «Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών» (CERN) στην Ελβετία.
Αλλά δεν σεβάστηκαν ούτε τους ανάπηρους Ρώσους αθλητές και τις υπεράνθρωπες προσπάθειές τους αποκλείοντάς τους από τους παραολυμπιακούς αγώνες, όπως έχουν αποκλείσει όλες τις ρώσικες ομάδες από τα παγκόσμια πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, καθώς και τα ρώσικα τραγούδια από τη Γιουροβίζιον! Το Ισραήλ, όμως, δεν το απέκλεισαν από καμία διοργάνωση, παρ’ όλη την φρικαλέα γενοκτονία που διαπράττει μπροστά σε όλη την ανθρωπότητα!
Υπάρχει ελευθερία σε καθεστώς μονολόγου;
Όλοι αυτοί οι αποκλεισμοί και οι λογοκρισίες αποσκοπούν όχι τόσο στο να τιμωρήσουν τους Ρώσους όσο στο να εμποδίσουν την μη ελεγχόμενη ενημέρωση των πολιτών της Δύσης για να αποφύγουν εκδηλώσεις ανυπακοής και κριτικής από τις ίδιες τους τις κοινωνίες. Δηλαδή, τα μέτρα και οι απαγορεύσεις στρέφονται ευθέως εναντίον των πολιτών της Δύσης που δεν πρέπει να ξέρουν περισσότερα απ’ όσα η εξουσία θέλει να γνωρίζουν.
Το RT, το Sputnik και όλα τα ρώσικα κανάλια, εφημερίδες και σάιτ, έχουν απαγορευτεί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ για να μην μαθαίνει ο δυτικός πολίτης τις θέσεις των Ρώσων για όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Και στη Γαλλία συνέλαβαν και κρατούν υπό περιορισμό τον Ρώσο ιδιοκτήτη του Telegram που λειτουργεί νόμιμα σε όλο τον κόσμο με πάνω από ένα εκατομμύριο χρήστες!
Μπορεί, λοιπόν, το πογκρόμ εναντίον κάθε άλλου μέσου και η μονόπλευρη πληροφόρηση να διασφαλίζουν την ελευθερία της έκφρασης και την ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης;
Κι αν υποθέσουμε ότι η αιτία είναι ο ακήρυχτος πόλεμος της Δύσης εναντίον της Ρωσίας, γιατί αποφάσισε η αμερικάνικη Γερουσία να απαγορεύσει το κινέζικο Τικ Τοκ ενώ οι δύο χώρες έχουν εμπορικές συναλλαγές πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων; Και γιατί ξύνονται οι Ευρωπαίοι να κάνουν το ίδιο; Μήπως επειδή δεν ελέγχουν το κινέζικο μέσο και δεν μπορούν να του επιβάλλουν το φιλτράρισμα και τη λογοκρισία που έχουν συμφωνήσει με τους ιδιοκτήτες των δυτικών μέσων ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης; Μήπως επειδή προσπαθούν να επιβάλλουν την αποσιώπηση και υποβάθμιση της γενοκτονίας, τους ενοχλεί το Τικ Τοκ επειδή το χρησιμοποιούν οι Παλαιστίνιοι για να κοινοποιούν τα εγκλήματα των Σιωνιστών και τη συμβολή της Δύσης σ’ αυτά; Ή επειδή οι Ισραηλινοί στρατιώτες δείχνουν προκλητικά στον κόσμο τις αγριότητές τους στη Γάζα εκθέτοντας τους Δυτικούς υποστηρικτές τους;
Και γιατί στις ΗΠΑ απαγορεύουν τα παραρτήματα του Ινστιτούτου «Κομφούκιος» που είναι το κινέζικο αντίστοιχο του Ινστιτούτου Γκαίτε και του Γαλλικού Ινστιτούτου; Γιατί φοβούνται την κινέζικη γλώσσα και την κινέζικη κουλτούρα και τη στερούν από τους ενδιαφερόμενους στην κοινωνία τους; Δεν υπηρετεί την επιμόρφωση των πολιτών τους η διεύρυνση του γνωστικού τους πεδίου;
Και γιατί δεν εξανίστανται οι Δυτικοί με τις κατάφωρες απαγορεύσεις του Ισραήλ στην ελευθερία της έκφρασης; Τι απέγινε η υπερβολική τους ευαισθησία που εκδηλώνεται για ψύλλου πήδημα όταν η ελευθερία της έκφρασης θίγεται στη Ρωσία, την Κίνα, τη Σερβία ή τη Βενεζουέλα;
Αποσιώπηση και στρέβλωση
Το Ισραήλ έχει απαγορεύσει σε όλα τα δυτικά δίκτυα ενημέρωσης να έχουν ανταποκριτές στην Παλαιστίνη. Ούτε BBC, CNN, Deutsche Welle, Fox News, Sky News, ούτε Reuters, Associated Press, Agence France Press, ούτε New York Times, Guardian, Le Monde και Spiegel στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη! Και δεν διαμαρτύρεται κανένας μεγιστάνας του Τύπου, καμία δημοσιογραφική ένωση και κανένας μεγαλοδημοσιογράφος για την ηχηρή απουσία τους και την πρωτοφανή ακύρωση του ρόλου τους από τους Σιωνιστές και τους συνεργούς τους.
Και το ακόμα χειρότερο, που κατατάσσει τη σιωπή τους στη χορεία των μεγάλων εγκλημάτων και τους καθιστά συνένοχους στη γενοκτονία, είναι η παντελής άρνηση και αποφυγή να καταγγείλουν με τον πιο έντονο και δυναμικό τρόπο, εκδότες, δημοσιογράφοι και ακροατές-αναγνώστες, την εν ψυχρώ από το Ισραήλ δολοφονία 177 δημοσιογράφων, ηχοληπτών και οπερατέρ, Αράβων βασικά, του Al Jazeera (απαγορεύτηκε στο Ισραήλ), του Anadolu και άλλων μη δυτικών μέσων ενημέρωσης, στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, τώρα και στο Λίβανο, τη μεγαλύτερη και μαζικότερη εκ προμελέτης δολοφονία δημοσιογράφων στην ιστορία του Τύπου παγκοσμίως!
Και δεν αρκούνται στην απόκρυψη και αποσιώπηση των σιωνιστικών εγκλημάτων. Αραδιάζουν ειδήσεις κατασκευασμένες, όπως απέδειξαν όλες οι σχετικές έρευνες, στα σκοτεινά μαγειρεία της χυδαίας σιωνιστικής προπαγάνδας, όπως οι τίτλοι «Η Χαμάς δολοφόνησε 40 μωρά» και «Η Χαμάς αποκεφάλισε νήπια» στα πρωτοσέλιδα των Times, Daily Express, Financial Times κ.λπ., που εκστομίζονται ανερυθρίαστα από τον Μπάιντεν και άλλους υψηλόβαθμους αξιωματούχους και επαναλαμβάνονται εν χορώ από τα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά κανάλια!
Αυτοί, λοιπόν, οι δημοκράτες και φιλελεύθεροι πολιτικοί της Δύσης, από ένα ευρύτατο πολιτικό φάσμα που περιλαμβάνει από φασίζοντες κοινοβουλευτικούς δεξιούς, πολεμοχαρείς κεντρώους, ποταμίσιους σοσιαλδημοκράτες, ξεπλυμένους πράσινους, εξαϋλωμένους ευρωκομμουνιστές, απολειφάδια κομμουνιστικών κομμάτων, τροτσκιστές σαλονιών έως και φιλοσιωνιστές αντιεξουσιαστές, ένα συνονθύλευμα της παρακμής, όχι μόνο δεν υπερασπίζονται τους Παλαιστίνιους σε μία από τις μεγαλύτερες σφαγές που έχουν γίνει ποτέ, αλλά καλύπτουν τους εγκληματίες Σιωνιστές, θυσιάζοντας ακόμα και τη διεθνή τους εικόνα για τη δημιουργία της οποίας χρησιμοποιήθηκαν θεοί και δαίμονες. Καταπάτησαν και πέταξαν στα σκουπίδια τις προβεβλημένες ως δικές τους αξίες, το δικαίωμα των εθνών και λαών στην αυτοδιάθεση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία της έκφρασης και άλλα εύηχα και δραστικά προσόντα, που χρειάστηκαν εκατοντάδες χρόνια για να τα προωθήσουν με επιτυχία στην ανθρωπότητα προκειμένου να κυριαρχήσουν όχι μόνο υλικά, αλλά και πνευματικά.
Είναι πια φανερό ότι η τραγωδία της Δύσης έχει πολλές πράξεις…
