Μετά την υπογραφή στις Πρέσπες, ένα αόρατο ρεύμα ηλεκτρίζει τη χώρα και για πρώτη φορά η κυβέρνηση δείχνει σημάδια ανησυχίας. Στην επιφάνεια δεν εμφανίζονται, προσώρας, παρά μερικές ρυτίδες, προάγγελος θύελλας συνήθως. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με κάποια σειρά.
Η βροχή των πρόσφατων δημοσκοπήσεων έδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει σταθεροποιηθεί στη δεύτερη θέση με σημαντική διαφορά από τη Ν.Δ., περίπου δέκα μονάδες. Ωστόσο, Έλληνες και ξένοι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι η παρτίδα δεν έχει χαθεί ολότελα για την κυβέρνηση. Διότι ο «μάγος-Τσίπρας» θα βγάλει δυο λαγούς από το καπέλο, διαψεύδοντας τις, έτσι κι αλλιώς χαμηλής αξιοπιστίας, δημοσκοπήσεις. Ο πρώτος λαγός, λένε, είναι ότι οι δανειστές (δηλαδή το Βερολίνο) θα επιτρέψουν στον Τσίπρα να μην μειώσει τις συντάξεις. Ως τώρα δεν υπάρχει ένδειξη ότι θα του κάνουν το χατίρι. Η Γερμανία δεν ενδιαφέρεται να τον βοηθήσει. Έχει τον τρόπο της και με τον Μητσοτάκη. Υποχωρήσεις κάνει στην αποφασιστική Ιταλία, όχι στην ανυπόληπτη Ελλάδα. Στη διαμάχη ΗΠΑ-Γερμανίας, για την επικυριαρχία στα Βαλκάνια και τον έλεγχο στην Ε.Ε., η Ελλάδα είναι άβουλο πιόνι και το χρέος της είναι όπλο υποταγής της. Το όπλο το κρατάει η Μέρκελ που έδιωξε το ΔΝΤ, επιρροής Ουάσιγκτον. Οι εκλογές, σ’ αυτή την υπόθεση, τοποθετούνται στο φθινόπωρο, αρχές Οκτωβρίου, όπως «προέβλεπε» ο αμερικανικός παράγων ήδη από πέρυσι. Ο δεύτερος λαγός (πιο πειστικός αυτός) είναι ότι ο Μητσοτάκης, με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές του, φοβίζει τον κόσμο περισσότερο από τον Τσίπρα, παρά τα όσα έχει κάνει ο τελευταίος.
***
Στην πραγματικότητα, όπως λέει ο Βάρναλης στους Μοιραίους: «σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα όπου μας εύρει μας πατεί». Η κυβέρνηση φλυαρεί για ένα μέλλον ρόδινο και ο κόσμος «περιμένει, ίσως, κάποιο θάμα», συμπληρώνει ο ποιητής. Αυτά, ώσπου μπήκαν οι υπογραφές για τη Μακεδονία. Οι αντιδράσεις δεν ήταν συνταρακτικές, δεν έπεσαν κεραυνοί, φωνή λαού οργή θεού. Τίποτα το θεαματικό. Έγινε μάλιστα το εντελώς αντίστροφο. Αντί για δεκάδες ή εκατοντάδες οργισμένους διαδηλωτές π.χ. στο Λονδίνο να κραυγάζουν συνθήματα, ανωνύμως, κατά της κυβέρνησης, εμφανίστηκαν, λέει, μόλις τέσσερα άτομα (κάποιοι είπαν δέκα) που φώναζαν στον πρωθυπουργό ότι είναι προδότης. Για να βρούμε κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να γυρίσουμε στο 1963 όταν η δημοσιογράφος Μπέτυ Αμπατιέλου χαστούκισε τη βασίλισσα Φρειδερίκη κατά την επίσκεψή της στο Λονδίνο. Η Αμπατιέλου ήταν Βρετανίδα (Ουαλία) και είχε προσωπικό αίτημα (με σαφές πολιτικό υπόβαθρο), να αποφυλακιστεί ο σύζυγός της Αντώνης Αμπατιέλος, στέλεχος του ΚΚΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. προτίμησε να μην αγγίξει τους τέσσερεις (ή δέκα) επώνυμους Έλληνες πολίτες του Λονδίνου. Τα περί προδοσίας επαναλήφθηκαν από επίσης λίγους πολίτες στην Ελλάδα, άρα γνωστούς, με επίσης μηδενικές κυβερνητικές αντιδράσεις. Το αποκορύφωμα συνέβη σε τηλεοπτικό πάνελ (Άκης Παυλόπουλος) όπου οι μετέχοντες δημοσιογράφοι επανέλαβαν τις ίδιες κατηγορίες, παρά το ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί για τον όποιο πρωθυπουργό δεν είναι το καλύτερο διαπιστευτήριο επαγγελματικής επιβίωσης. Είναι αλήθεια ότι οι λέξεις έχουν χάσει το βάρος τους ακολουθώντας τη γενική πτώση αξιών στην πατρίδα μας. Αλλά δεν είναι αυτονόητο ότι βγαίνει «ο πάσα ένας», κατηγορεί για προδοσία τον πρωθυπουργό και τα στελέχη του, και αυτοί να κάνουν ότι δεν ακούνε. Η κυβέρνηση, αφού κυνήγησε όσους προπηλάκισαν τον Μπουτάρη με τις ίδιες κατηγορίες, δείχνει τώρα αδιαφορία. Εκτός αν δεν πρόκειται για αδιαφορία αλλά για φόβο… Οι «αριθμημένες» αλλά επώνυμες αντιδράσεις μοιάζουν με τις μικρές φουσκάλες που σκάνε στη λίμνη λίγο πριν από την έκρηξη του ηφαιστείου. Η κυβέρνηση μύρισε προφανώς το θειάφι.
Είναι αλήθεια ότι οι λέξεις έχουν χάσει το βάρος τους ακολουθώντας τη γενική πτώση αξιών στην πατρίδα μας. Αλλά δεν είναι αυτονόητο ότι βγαίνει «ο πάσα ένας», κατηγορεί για προδοσία τον πρωθυπουργό και τα στελέχη του, και αυτοί να κάνουν ότι δεν ακούνε. Η κυβέρνηση, αφού κυνήγησε όσους προπηλάκισαν τον Μπουτάρη με τις ίδιες κατηγορίες, δείχνει τώρα αδιαφορία
Η κυβέρνηση κατάλαβε ότι δεν έπιασε η απόπειρα εκφοβισμού των διαδηλωτών (Μπουτάρης) και ότι τα σχόλια του «σύμβουλου στρατηγικής» ήταν άτοπα και επιζήμια. Για να σβήσει τα κάρβουνα, αναγκάστηκε να κάψει το κύριο προεκλογικό χαρτί της ανακοινώνοντας, πρόωρα και ημιεπισήμως (δηλώσεις Κατρούγκαλου), ότι οι συντάξεις δεν θα μειωθούν. Το επανέλαβε και ο Μοσκοβισί, αλλά αυτός είναι πιο αναξιόπιστος. Ο Μοσκοβισί μιλούσε και για μείωση του χρέους, αλλά όταν η Μέρκελ ζάρωσε τα φρύδια, κατάπιε τη γλώσσα του. Τώρα, παριστάνοντας τη Σίβυλλα, είπε για τις συντάξεις, ότι οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται και ότι όλα θα επανεξεταστούν στις 15 Οκτωβρίου. Αλλά πρόσθεσε το φαρμακερό: θα συνεργαστώ με κάθε κυβέρνηση, αυτήν ή την επόμενη. Σπάνιος φίλος… Αν οι εκλογές (προβλέπεται να) γίνουν στις 11 Οκτωβρίου, η δήλωση Μοσκοβισί σημαίνει ότι οι Γερμανοί έχουν ξεγράψει τον Τσίπρα. Τα δωράκια στον επόμενο. Κι άσε τον Πάιατ να ξελαρυγγιάζεται ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν την Ελλάδα (του Τσίπρα).
Το χρέος είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα, θέμα εξάρτησης. Οι οικονομολόγοι υποτιμούν αυτήν τη διάσταση, άλλοι δεν την αντιλαμβάνονται, άλλοι την αποκρύπτουν. Για τις ΗΠΑ και τη Γερμανία το ελληνικό χρέος είναι σημείο διαμάχης για το ποιος θα ελέγχει τη χώρα. Η αδυναμία της κυβέρνησης (και της αντιπολίτευσης) να αντισταθεί και η προθυμία της να ικανοποιήσει όλους τους επικυρίαρχους, με στόχο να διατηρηθεί στην εξουσία, προκαλεί σοβαρές ζημίες στη χώρα και ειδικά στο Σκοπιανό προκάλεσε ανήκεστο βλάβη. Η αλαζονική συμπεριφορά (πάλι σε σώσαμε λαέ, εμείς οι ΣΥΡΙΖΑίοι) προκάλεσε το «δημόσιο αίσθημα». Για πολλούς θίχτηκε ο πατριωτισμός τους. Πολλοί περισσότεροι ένιωσαν ότι κινδυνεύουμε εμείς και η χώρα. Ξύπνησε το αίσθημα αυτοσυντήρησης. Όταν αυτό ξυπνήσει δύσκολο να ξανακοιμηθεί. Η κυβέρνηση έκανε αδιόρθωτο λάθος.
