Στην πρώτη φάση της πανδημίας, ο κ. Τσιόδρας κέρδισε τη συμπάθεια και την εμπιστοσύνη του κοινού με το απλό, απέριττο ύφος του και την ανθρωπιά του. Μετά απέφυγε τη δημοσιότητα και τις τιμές, συνεχίζοντας το επιστημονικό έργο του. Άφηνε μάλιστα να διαφανεί ότι έχει λόγους που κρατά αποστάσεις, ίσως να διαφωνούσε με τον τρόπο που άνοιξε ο τουρισμός κ.λπ.
Τώρα, εμφανίστηκε στο πλάι του πρωθυπουργού και έγινε ο «Σωτήρης» που καλύπτει την κυβέρνηση στα μέτρα που εξήγγειλε. Σαν να επικροτεί το «οι ειδικοί προτείνουν, η κυβέρνηση αποφασίζει» ή το «κάνουμε ό,τι μας εισηγούνται οι ειδικοί».
Ο ρόλος του επιστήμονα και το βάρος της ευθύνης από θέσεις σαν του κ. Τσιόδρα είναι σημαντικότατα ζητήματα. Η κάλυψη σε ό,τι κάνει η κυβέρνηση, δεν είναι ρόλος μιας επιτροπής ή του υπεύθυνού της. Από καιρό χρειάζονταν μέτρα και μάλιστα ουσιαστικά (π.χ. σύστημα υγείας, τεστ, ΜΕΘ, Βοήθεια στο Σπίτι κ.λπ.) που εδώ και καιρό δεν παίρνονται. Αντιθέτως, προχωράμε με το υβρίδιο «οικονομία-υγεία» που μεταφράζεται σε σκέτο «οικονομία» και αδιαφορία για την υγεία.
Σε τέτοιες περιστάσεις, υψώνει κανείς την φωνή του υπέρ της κοινωνίας και όχι υπέρ της κυβέρνησης.
Γιατί δεν εμφάνισε έναν πίνακα ο κ. Τσιόδρας που να δείχνει πως οι ΜΕΘ δεν αυξήθηκαν; Πώς δεν δόθηκαν κονδύλια να κάνουν συχνά τεστ οι εργαζόμενοι στα γηροκομεία ή οι καθηγητές σε γυμνάσια και λύκεια; Γιατί κανείς δεν υπολόγισε πόσα είναι τα κονδύλια που απαιτούνται για τέτοια μέτρα. Πόσες χιλιάδες προσλήψεις χρειάζεται το σύστημα υγείας. Ναι, αγωνιζόμαστε με αυτά που έχουμε, αλλά επί 8 μήνες δεν έγινε τίποτα ουσιαστικό για τη θωράκιση της Υγείας.
Και αυτό που θλίβει, που πονάει με την περίπτωση Τσιόδρα, είναι ότι δεν φτάνει να είσαι εξαιρετικός επιστήμονας και σεμνός άνθρωπος. Από ό,τι φάνηκε, είναι και τα δύο. Υπάρχουν όμως στιγμές που οι επιστήμονες οφείλουν να προστατέψουν τόσο την επιστημονική τους αξιοπρέπεια όσο και, κυρίως, να βοηθήσουν τη σωτηρία της κοινωνίας. Αναγκαστικά σε σύγκρουση με τις πολιτικές και τους πολιτικούς που έχουν ως προτεραιότητες την υπακοή στους Ευρωπαίους ατζέντηδες (του τουρισμού ή των μνημονίων) και τη δική τους πολιτική επιβίωση.
Επομένως, χωρίς τις ευκολίες των αγιοποιήσεων και των αποκαθηλώσεων που σηματοδότησε η παρουσία του Σωτήρη Τσιόδρα στην κρίση του κορωνοϊού, το αίτημα για επιστήμη (και επιστήμονες) που θα είναι επαρκείς, αξιοπρεπείς και έτοιμοι να αντιπαρατεθούν στις εγκληματικές πολιτικές, παραμένει επείγον
