Έχεις χρόνια ασθένεια και ζεις στην Ελλάδα; Ας πρόσεχες… Του Ηλία Σταθάτου
Εντός του… πεδίου βολής των «μεταρρυθμίσεων» στην Υγεία, εκτός από το σύνολο του πληθυσμού, βρίσκονται βεβαίως και εκείνοι οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποια χρόνια ασθένεια, οι οποίοι έχουν δει την ήδη δύσκολη ζωή τους να μετατρέπεται σε γολγοθά, καθώς αδυνατούν πλέον να πάρουν τα απαραίτητα φάρμακα, να κάνουν εξετάσεις, να βρουν εργασία ή να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Ενώ επί πολλά έτη λάμβαναν δωρεάν τα απολύτως απαραίτητα για τη ζωή τους φάρμακα, πλέον οι χρονίως πάσχοντες καλούνται να καταβάλουν συμμετοχή στα φάρμακά τους που κυμαίνεται από 10% έως 25%. Όπως δήλωσε στον Δρόμο η Λέτα Βασιλοπούλου, εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα Χρονίως Πασχόντων, «εκτός από την πολύ μεγάλη αυτή επιβάρυνση, καλούμαστε να καταβάλουμε και επιπρόσθετα ποσά, παράδειγμα τα φάρμακα που χρειάζομαι για τη δική μου ασθένεια τα οποία είναι κολλύρια για τα μάτια, κόστους άνω των 50 ευρώ τον μήνα. Δεν περιλαμβάνονται στη λίστα φαρμάκων και καλούμαι να τα πληρώσω». Ακόμη, οι χρόνια πάσχοντες καλούνται να καταβάλουν συμμετοχή 15% για τις απαραίτητες τακτικές ιατρικές εξετάσεις τους. Πρόκειται για οικονομικές επιβαρύνσεις που τους εξωθούν ουσιαστικά στο να μην κάνουν ό,τι είναι αναγκαίο για την υγεία τους, ακόμη και στη διακινδύνευση της ίδιας της ζωής τους. Αδυνατούν να καταβάλουν τα χρήματα, μια και οι περισσότεροι ασθενείς αδυνατούν να εργαστούν ή να βρουν εργασία.
Πολύ χαρακτηριστική όλων των παραπάνω, είναι η διακοπή της χορήγησης ενός πανάκριβου φαρμάκου για ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, που κοστίζει 5.000 ευρώ. Ο ΕΟΠΥΥ καθυστερεί να πληρώσει, η πολυεθνική Roche, ενδιαφερόμενη μόνο για το κέρδος της δεν δίνει περιθώρια στους φαρμακοποιούς ούτε 5 ημέρες ώστε να εξοφλήσουν το φάρμακο, με αποτέλεσμα το απόλυτα απαραίτητο αυτό φάρμακο να μη χορηγείται πλέον. «Πήγα στο φαρμακείο να ζητήσω το φάρμακο, ο φαρμακοποιός αναγκάστηκε να δώσει 5.000 ευρώ από την τσέπη του και να κυνηγά μετά τον ΕΟΠΥΥ. “Μην ξαναέρθεις εδώ με τέτοια συνταγή” μου είπε», λέει η κυρία Βασιλοπούλου η οποία, συμπληρώνοντας, έκανε σαφές πως οι διεκδικήσεις δεν σταματούν σε ένα φάρμακο: «Ζητάμε από τον υπουργό Υγείας οι χρόνια πάσχοντες, και ιδιαίτερα οι άνεργοι να απαλλαγούν από τη συμμετοχή στα φάρμακα και στις εργαστηριακές εξετάσεις». Ακόμη, διεκδικούν τη διαμόρφωση κινήτρων και επιδοτούμενων προγραμμάτων εργασίας από το ΕΣΠΑ, ώστε «να προσφέρουν ενεργά», αλλά και τη δυνατότητα να δοθεί η επιλογή εξαγοράς ενσήμων με καλύτερους όρους, σε όσους έχουν εργαστεί ένα διάστημα χωρίς να έχουν συμπληρώσει το κατώτατο όριο των 4.500 ενσήμων.
Οι απαντήσεις των υπουργείων Υγείας και Εργασίας στα άνω αιτήματα είναι μονίμως αρνητικές. Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότερες ομάδες βρίσκονται εκτός ενός διαρκώς συρρικνούμενου δημόσιου συστήματος Υγείας, ενώ ολόκληρα νοσοκομεία που περιθάλπουν χρόνια πάσχοντες, όπως όσους πάσχουν από λυσοσωμιακά νοσήματα (ασθένειες του αίματος), κλείνουν. Τα μνημόνια δεν νοιάζονται όμως για τέτοιες… λεπτομέρειες.
