Την περασμένη Τετάρτη πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση του Δρόμου για το έργο του Αντόνιο Γκράμσι και την ιδιαίτερη σύνδεσή του με τη σημερινή πραγματικότητα. Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν ο Λουκάς Αξελός, ο Δημήτρης Μπελαντής, ο Παναγιώτης Σωτήρης και ο Ρούντι Ρινάλντι. Κάθε τοποθέτηση έπιασε διαφορετικές πτυχές του έργου του Γκράμσι, ενώ κοινός τόπος όλων ήταν η ιδιαιτερότητα και η επικαιρότητα του γκραμσιανού έργου.
Ο Λ. Αξελός, μεταξύ άλλων, τόνισε τα πέντε βασικά στοιχεία που διέπουν την σκέψη του Γκράμσι, την απόλυτη σύνδεση ηθικής και πολιτικής, τη σύνδεση θεωρίας και πράξης, την αναγνώριση της πολυπλοκότητας των σύγχρονων κοινωνιών και η βαθύτατη γνώση, μελέτη της ιταλικής ιστορίας και ιδιαίτερα του ιταλικού «Risorgimento», η διαπίστωση των ορίων του επαναστατικού κινήματος και η συμβολή του Α. Γκράμσι στην κατανόηση του εθνικού-λαϊκού. Ενώ, κλείνοντας την τοποθέτησή του σημείωσε την «απόλυτη και μέχρι τέλους αφοσίωσή του (σ.σ. του Γκράμσι) στην υπόθεση της χειραφέτησης των υποτελών τάξεων, στην υπόθεση της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης».
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Δ. Μπελαντής του οποίου η τοποθέτηση περιστράφηκε γύρω από το θέμα της εφαρμογής της γκραμσιανής έννοιας της ηγεμονίας στους αριστερούς διανοούμενους και στην στελέχωση της αριστεράς από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Ξεκινώντας από την διαπίστωση ότι «ένα σημαντικό τμήμα της αριστεράς της μεταπολίτευσης κυβερνά τη χώρα, διαχειρίζεται την καπιταλιστική εξουσία και την ακραία νεοφιλελεύθερη μνημονιακή διαχείριση», έτσι «συμβάλει σε μια ψευδό-ηγεμονία των φιλελεύθερων και καπιταλιστικών αντιλήψεων και πρακτικών». Ακολούθως έκανε μια εκτενή αναφορά στην πρόσφατη ιστορία της αριστεράς, από την αρχή της μεταπολίτευσης, την επιρροή του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980 και την πορεία προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ καταλήγοντας έκανε λόγο για τη διαδικασία του μεταμορφισμού που αναφέρει ο Γκράμσι για το ιταλικό «Risorgimento», προσαρμόζοντάς την στα δεδομένα της ελληνικής αριστεράς.
Ο Ρ. Ρινάλντι έθεσε τρεις κωδικές προτάσεις α) τα 80 χρόνια από το θάνατο του Γκράμσι είναι μια σχετικά μεγάλη περίοδος και πάρα πολλές αλλαγές έχουν επισυμβεί και την ιδιαίτερη σημασία των εποικοδομημάτων στην σύγχρονη εποχή β) ο Γκράμσι ως «παράθυρο» για το πέρασμα σε έναν εμπλουτισμό του μαρξισμού ή/και την επαναθεμελίωση μιας χειραφετητικής θεωρίας και γ) την έννοια της «μεγάλης δύναμης» στα «Τετράδια της φυλακής» σε συνδυασμό την με την σημερινή πραγματικότητα.
Ο Π. Σωτήρης αναφέρθηκε στην επικαιρότητα που έχει το θεωρητικό και πολιτικό έργο του Γκράμσι και στην ιδιαίτερη στοχαστική του δύναμη να πλάθει και να αναπλάθει έννοιες, ιδιαίτερα γύρω από την συνθετότητα και την πολυπλοκότητα της εξουσίας και της κυριαρχίας στις αναπτυγμένες χώρες. Αναφέρθηκε αναλυτικά στις έννοιες της ηγεμονίας, του καισαρισμού, της παθητικής επανάστασης, του ολοκληρωμένου κράτους, του ιστορικού μπλοκ. Τόνισε επίσης την σημασία του γκραμσιανού έργου στο ξεπέρασμα της απρονοησίας της σημερινής αριστεράς.
Σε όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση ήταν διάχυτη η ικανοποίηση της συμμετοχής σε μια σοβαρή, ζωντανή κι όχι πλαδαρή συζήτηση, από την οποία αποκόμισαν αρκετά ερεθίσματα για παραπέρα σκέψη και επεξεργασία. Οι εισηγήσεις δεν επικαλύπτονταν, άγγιζαν διαφορετικές σφαίρες και πεδία της σύγχρονης πραγματικότητας και οι ομιλητές γνώριζαν καλά το θέμα.
Για όσους δεν είχαν την δυνατότητα να παραβρεθούν μπορούν να παρακολουθήσουν ολόκληρη την συζήτηση από το site του Δρόμου, είτε να διαβάσουν τις εισηγήσεις που θα αναρτηθούν και θα εκδοθούν.
