Αυτό έγινε αρκούντως φανερό στη διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης την περασμένη εβδομάδα, γίνεται όμως φανερό και καθημερινά. Είναι χαρακτηριστική η μανία με την οποία επιτέθηκαν τα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. σε όποιον τόλμησε να επιτιμήσει τη γραμμή «ναι σε όλα» που ακολούθησε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών στο πρόσφατο Eurogroup (καταπίνοντας μάλιστα ο κ. Στουρνάρας και την «εθνική γραμμή» της επιμήκυνσης του προγράμματος) «Όλοι πρέπει να είμαστε στρατευμένοι στην κυβέρνηση και στο πλευρό του υπουργού Οικονομικών» απαντά χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Α. Παπαδόπουλος. Και όλα τα στελέχη του κόμματος διευκρινίζουν ότι πρέπει κατά προτεραιότητα να επιτευχθούν τα πλάνα που μας έχουν θέσει οι πιστωτές.
Βασιλικότεροι του… Βενιζέλου
Στην πραγματικότητα, παίρνοντας αυτό το δρόμο, η ΔΗΜ.ΑΡ. αναδεικνύεται σε ένα κόμμα που είναι περισσότερο μνημονιακό κι από τα μνημονιακά κόμματα της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ο Ευ. Βενιζέλος, για παράδειγμα, έξυπνα σκεπτόμενος, άφησε να διαφανεί η «δυσαρέσκειά» του για τη στάση του υπουργού Οικονομικών στο Eurogroup, τη στιγμή που η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν φροντίζει να κρατά ούτε τα προσχήματα που υπαινίσσεται το όνομά της (Αριστερά). Ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος μάλιστα δεν διστάζει να διαφημίσει και ένα μέτρο ανακούφισης του λαού: τα διάφορα φορο-χαράτσια, αυτά τα αβάσταχτα «δοσίματα», θα καταβληθούν σε περισσότερες δόσεις (από ποιους; Από ανθρώπους που ούτως ή άλλως δεν έχουν πλέον να δώσουν;).
Εφόσον, λοιπόν, Νούμερο 1 ανάγκη είναι η υλοποίηση των «εθνικών δεσμεύσεων», η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι έτοιμη να κάνει ό,τι πρέπει ώστε στις 24 Ιουλίου η κυβέρνηση να υποβάλει στην τρόικα το πρόγραμμα των 11,5 δισ. περικοπών της επόμενης διετίας. Έτσι το κόμμα του Φώτη Κουβέλη θα γίνει και εμπράκτως πλέον ο επόμενος νεκροθάφτης του λαού και της χώρας, συνεργώντας σε όλο το πακέτο: νέα περικοπή στα προνοιακά επιδόματα, στις δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων, στα εφάπαξ, νέα μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, συγχωνεύσεις νοσοκομείων, λουκέτα και συγχωνεύσεις σε Οργανισμούς, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. (η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει ήδη συμφωνήσει ότι τα μισθολόγια των ένστολων θα επιχειρηθεί να τη γλιτώσουν, καθώς οι κοινωνικές εντάσεις απαιτούν ευχαριστημένη Αστυνομία που θα τις καταπνίγει εν τη γενέσει τους). Κι επειδή το έργο το έχει ξαναδεί ο ελληνικός λαός, το πιθανότερο είναι ότι όλα αυτά δεν θα είναι αρκετά και θα ακολουθήσουν νέες… και φονικότερες προσαρμογές.
Η Κεντροαριστερά και η Προεδρία
Η προσχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. στο μνημονιακό μπλοκ είναι η πιστή ακολουθία της γραμμής που χάραξε το κόμμα αυτό εδώ και μήνες. Η «υπευθυνότητα» και η «σύνεση» έχουν στείλει μηνύματα στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν έχει τη φιλοδοξία να αμφισβητήσει οτιδήποτε από τα μνημονιακά «ιερά και όσια». Το αντίθετο, μάλιστα – δηλώνει ότι με το ΠΑΣΟΚ υπό διάλυση, ο κεντρώος μνημονιακός χώρος δεν θα μείνει κενός. Μαζεύοντας το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, τα υπολείμματα του σημιτισμού που πετάει από το κόμμα του ο Ευ. Βενιζέλος, και υποστηρίζοντας φανατικά την υλοποίηση του μνημονίου, ο Φώτης Κουβέλης ανοίγει στο κόμμα του τις μεγάλες πόρτες. Ακόμη και η σπουδή να πάρει μέρος η ΔΗΜ.ΑΡ. σε μια συγκυβέρνηση όπου δεν ήταν απαραίτητη η συμμετοχή της με βάση τους αριθμούς, δείχνει ότι το κόμμα αυτό έχει προβάρει ρόλους πολύ μεγαλύτερους από το να είναι «ο Καρατζαφέρης της Αριστεράς».
Με τέτοια δείγματα γραφής, γιατί να μην βρεθεί πολύ κοντά και με τον Ανδρ. Λοβέρδο και την Άννα Διαμαντοπούλου, που επέλεξαν να μείνουν εκτός ΠΑΣΟΚικού νυμφώνος; «Καλομελέτα κι έρχεται», λένε μερικοί στο κόμμα του κ. Κουβέλη, για τον οποίο ωστόσο ακούγεται επίσης ότι ο ρόλος του πιστού μνημονιοφύλακα αποσκοπεί να του ανοίξει τις πύλες του Προεδρικού Μεγάρου όταν λήξει η θητεία του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας…
Ίδωμεν…
