Είναι τέτοιων διαστάσεων οι αλλαγές που γίνονται στη γεωπολιτική σκακιέρα, και, ακόμα περισσότερο, είναι τέτοιας κλίμακας οι προοπτικές που ανοίγονται σε αυτές τις αλλαγές, που, εκτός από τον Ασκό του Αιόλου, έχει ανοίξει και ο Ασκός του Απίθανου.
Όπως η πρόταση του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν για τη δημιουργία μιας Συμμαχίας Μουσουλμανικών Κρατών, στρατιωτικής συμμαχίας, με σκοπό την «απόβασή τους» ή την «εκστρατεία τους» στην Παλαιστίνη, ώστε να υπερασπισθούν αυτά τα κράτη τους Παλαιστινίους από τη Γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ εναντίον τους.
Αν δεν απατώμαι, είναι η πρώτη φορά στη νεώτερη Ιστορία που προτείνεται η δημιουργία μιας Συμμαχίας στη βάση του θρησκεύματος.
Μάλιστα, μιας συμμαχίας όχι όμορων κρατών, αλλά ευρέως φάσματος, από το Πακιστάν φερ’ ειπείν ή την Ινδονησία έως τη Σομαλία, με κοινό παρονομαστή το θρήσκευμα.
Μια Σταυροφορία δηλαδή, αλλά αυτή τη φορά Σταυροφορία της Ημισελήνου.
***
Μοιάζει απίθανο απλώς και να λέγεται, αλλά ελέχθη! Μοιάζει απίθανο να συμβεί, αλλά πολλά πράγματα στη γεωπολιτική δεν λέγονται για να συμβούν, αλλά για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις επίτευξης άλλων στόχων. Ώσπου, εν τέλει, και να συμβούν! Διότι στην εποχή μας, όπως και σε άλλες μεταβατικές εποχές, κάποια πράγματα που φάνταζαν κατ’ αρχάς απίθανα, εν τέλει συνέβησαν.
Η πρόταση Ερντογάν λοιπόν (για Μουσουλμανική Σταυροφορία) ακόμα και ως σκέψη (απίθανη –κατ’ αρχάς– ως προς την πραγμάτωσή της) δείχνει ότι οι ρωγμές στη (διαμορφούμενη άλλωστε) νέα γεωπολιτική πιθανόν να οδηγήσουν σε ατραπούς αδιανόητες έως σήμερα.
***
Αίφνης, τα εκατομμύρια των Μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη ίσως να αποκτούν έτσι άλλο ειδικό βάρος, ακόμα κι αν οι προτάσεις όπως αυτή του Ερντογάν απλώς λέγονται χωρίς καν να πραγματοποιούνται. Γίνεται ούτω πως (το απίθανο) πιθανό ταξικές καπιταλιστικές και διακρατικές ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις να «γλιστρήσουν» στη ρητορική και τη σημειολογία ενός «Πολέμου των Πολιτισμών».
Με τον θρησκευτικό παράγοντα προεξάρχοντα σε έναν τέτοιο πόλεμο (ακόμα κι αν δεν πραγματοποιείται αλλά απλώς επαπειλείται), ένας απέραντος κι ασύμμετρος εμφύλιος θα σπαράσσει τις κοινωνίες ακόμα κι αν περιορίζεται σε μια αλληλουχία επεισοδίων χωρίς να φθάνει ποτέ στην κορύφωση μιας τελικής αναμέτρησης.
…………………
Σε μια συγκυρία που οι αστικές δημοκρατίες εκφυλίζονται σε τυραννίδες (ή και οικονομικές δικτατορίες), σε μια εποχή που τα κοσμικά κράτη αυτοχειριάζονται μέσω της πολιτικής ορθότητας και της πολυπολιτισμικότητας, οι πραγματικές αιτίες των (ταξικών) προβλημάτων που βασανίζουν τις κοινωνίες πρόκειται να συσκοτισθούν ακόμα περισσότερο, βυθισμένες στα σπλάχνα κοινωνιών, όπου θα πρυτανεύει η σύγκρουση της Ιεράς Εξέτασης με τον άνεμο της Τζιχάντ…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
21•V•2021
