Οι Αρεοπαγίτες έκριναν ότι πριν από την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, δεν υπάρχει απαγόρευση μονιμοποίησης των συμβασιούχων και τα δικαστήρια μπορούν να κρίνουν σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία (νόμοι 2112/1920, 3239/1954 κ.λπ.), εάν συντρέχουν λόγοι και προϋποθέσεις για τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Στην προκειμένη περίπτωση, οι καθαρίστριες του ΟΠΑΠ εργάστηκαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, από το 1991 έως το 1998 και κατέθεσαν αγωγές πριν από τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001. Αξίζει να αναφερθεί ότι με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, εντάχθηκε το αντεργατικό άρθρο 103 που απαγορεύει ρητά τη μονιμοποίηση συμβασιούχων, ανεξάρτητα των αναγκών που καλύπτουν.
H απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου, όπως είναι προφανές, δεν καλύπτει τους συμβασιούχους που απασχολήθηκαν μετά το 2001. Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί ένα εξαιρετικά θετικό δεδικασμένο για τους εργαζόμενους με το επισφαλές καθεστώς σύμβασης ορισμένου χρόνου, ειδικά στον Δήμο της Αθήνας και γενικότερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μέσα από τον αγώνα των συμβασιούχων, έναν αγώνα που έδωσαν εντελώς μόνοι τους, καθώς η επίσημη πολιτεία και η δημοτική Αρχή κωφεύουν, κατάφεραν να ηττηθούν τα μοντέλα εργασιακής επισφάλειας, τα μπλοκάκια, που οι κρατούντες και η κυβέρνηση επέβαλλαν και επιβάλλουν στους εργαζομένους.
Δυναμική συγκέντρωση
Περίπου 1.500 συμβασιούχοι, από την Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας, βρίσκονταν συγκεντρωμένοι, από τις 8 το πρωί, έξω από το κτίριο του Αρείου Πάγου στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, αναμένοντας εναγωνίως την απόφαση. Παλμός, δυναμισμός, πολλά συνθήματα, αλλά και κάποιες μικροεντάσεις με την υπεράριθμη παρουσία ΜΑΤ, ήταν τα χαρακτηριστικά της συγκέντρωσης. Με την ανακοίνωση της απόφασης οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν είναι δύσκολο να περιγραφούν. Ουρλιαχτά χαράς, ατελείωτα χειροκροτήματα, συνθήματα, φωνές, σαμπάνιες, κροτίδες και φυσικά πολύ κλάμα. Η ένταση και η χαρά ξεσπούσαν.
Ακολούθησε πορεία προς το Δημαρχείο Αθηνών, στην Πλατεία Κοτζιά, της οποίας προηγείτο μηχανοκίνητη πομπή.
Ανεστάλη η κατάληψη
Εν τω μεταξύ, η κατάληψη στο Δημαρχείο της Αθήνας ανεστάλη, καθώς οι συμβασιούχοι θεωρούν ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου δημιουργεί νέα θετικά δεδομένα. Όλο το διάστημα της κατάληψης η δημοτική Αρχή αποφεύγοντας να πάρει θέση υπέρ των εργαζομένων, μετέτρεψε το Δημοτικό Συμβούλιο σε περιφερόμενο θίασο. Η τελευταία συνεδρίαση στον Αθήνα 9.84 με τη συνοδεία των ΜΑΤ μετέτρεψε το χώρο στο Γκάζι σε πεδίο μάχης με χημικά και χειροβομβίδες από τα ΜΑΤ, οδηγώντας 4 άτομα στο νοσοκομείο. Το θέατρο του παραλόγου στο Δημοτικό Συμβούλιο συνεχίστηκε, καθώς, ενώ οι συμβασιούχοι δέχονταν τις «περιποιήσεις» των δημοκρατικών ορδών του υπουργείου ΠΡΟ-ΠΟ στο προαύλιο χώρο του Ρ/Σ, μέσα σε αυτόν η παράταξη της πλειοψηφίας αρνούνταν κατηγορηματικά να φέρει το θέμα έστω στην ημερήσια διάταξη, για συζήτηση. Ακόμα και η συνέλευση των εργαζομένων του Ρ/Σ καταδίκασε τη παράταξη Καμίνη που αποφάσισε «να χρησιμοποιήσει το χώρο του ραδιοσταθμού για τη συνεδρίαση του “περιφερόμενου” Δημοτικού Συμβουλίου, εν μέσω των ΜΑΤ».
Έπειτα από τη γενικότερη κατακραυγή, η παράταξη της πλειοψηφίας, εξέδωσε ψήφισμα το οποίο δηλώνει ότι οι συμβασιούχοι καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», αλλά απέφυγε εκ νέου να δεσμευτεί συγκεκριμένα για το ποιο πρέπει να είναι το μέλλον των εργαζομένων. Επίσης, κατηγόρησε τους συνδικαλιστές για «μικροκομματικές πρακτικές, βία και απειλές», με αφορμή την επίθεση των ΜΑΤ. Με ενδιαφέρον αναμένεται η αντίδραση της Δημοτικής Παράταξης Καμίνη, των πολιτικών της συνιστωσών (ΠΑΣΟΚ και ΔΗ.ΑΡ.) και του κράτους, καθώς μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου, βρίσκονται εκτεθειμένοι και πίσω από τις εξελίξεις.
