Έχει ξανακυβερνήσει ο Φόβος την Ανθρωπότητα;
Πάντα! Ή μάλλον, από πάντα!…
Απλώς ο Φόβος έχει πολλές μορφές. Και πολλά ονόματα.
Απλώς ο Φόβος αποφεύγει το δικό του όνομα και κατά καιρούς ονομάζεται Νεοφιλελευθερισμός, Βαστίλη, Τσάρος, Κράσσος, Βρετανικό Κοινοβούλιο –ο Φόβος είναι ο θεός με τα χίλια πρόσωπα, τον έχουν ονομάσει Καγκεμπέ, Ταμερλάνο και Χιροσίμα– ο κατάλογος είναι ανοιχτός, κάθε ημέρα κι ένα νέο όνομα μπορεί να προστεθεί στη Συλλογή Ονομάτων του Φόβου.
Ο Φόβος έχει επίσης μεγάλη γκαρνταρόμπα, άλλες φορές φοράει κομψές στολές των Ες Ες κι άλλοτε σμόκιν με παπιόν, ή ντύνεται γκουρού της τεχνολογίας και πάει στο διάστημα καίγοντας αίμα από την πείνα στη Μοζαμβίκη και την Αιθιοπία.
Βεβαίως, ο Φόβος ορισμένες στιγμές στην Ιστορία την έχει πατήσει κι έχει φοβηθεί ο ίδιος, όπως επί παραδείγματι όταν έπεσε η Βαστίλη ή όταν έκαναν θερινά τα Χειμερινά Ανάκτορα οι Μπολσεβίκοι. Όμως εν τέλει ακόμα και οι επαναστάτες στον Φόβο κατέφυγαν
κι αυτοί για να κυβερνήσουν τους ανθρώπους. Πολύπειρος θεός ο Φόβος, ο πρώτος θεός της Ανθρωπότητας –όταν ακόμα χωμένοι στα σπήλαια οι άνθρωποι ένιωθαν τις καταιγίδες να λυσσομανούν μέσα στα σκότη.
……………
Το (όλο και πιο) κακό σήμερα είναι το ότι ο Φόβος βελτιώνεται και οι φοβισμένοι πληθύνονται.
Ο Φόβος δεν είναι πια ένα εργαλείο, είναι μια υπόσταση. Στους αλγόριθμους, στα Χρηματιστήρια, στις πλατείες, αυτοί που μετέρχονται τον Φόβο έχουν γίνει υπηρέτες του. Κι απ’ αυτούς που τον υφίστανται οι περισσότεροι έχουν γίνει οπαδοί του.
Και, από τους οπαδούς του Φόβου παίρνουν την εντολή να κυβερνήσουν οι υπηρέτες του Φόβου.
Μια σεμνή διαδικασία που κακοποιεί τη δημοκρατία να είναι δικτατορία.
Και ως δικτατορία να ξεχαρβαλώνει την παιδεία – τη μόνη δύναμη που στάθηκε κόντρα στον Φόβο στους αιώνες των αιώνων.
Παιδεία όπως και Φόβος είναι μια διαρκής αναμέτρηση, όπως θα είναι επίσης και η τελική αναμέτρηση.
Η καταστροφή του Πλανήτη, η συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια μια χούφτας κατσαρίδων, η νόσος του νεοφιλελευθερισμού, δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Παιδεία, τρέφονται από τον Φόβο και ταυτοχρόνως τον εκτρέφουν.
…………………………..
Το παράδοξο όμως είναι, αυτό που φοβίζει τον Φόβο είναι το γεγονός ότι
παρά ταύτα το Φόβος δεν κατάφερε μέσα στους αιώνες να εξαρθρώσει στην επικράτειά του την πολιτική, την ποίηση, τον ηρωισμό, την αγιοσύνη, τις μαζικές επαναστάσεις, την πρόοδο. Σε αντίθεση με τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του, τον Φόβο θα τον φάνε τα δικά του παιδιά. (Ακόμα και τα φοβισμένα παιδιά του)…
Σήμερα που ο Φόβος έχει απλωθεί παντού και λέγεται Πανδημία, λέγεται Οικονομική Κρίση και λέγεται (πολλών ειδών) Πόλεμος, δημιουργεί ταυτοχρόνως την αντίδραση στη δράση του – είναι πλέον κρυμμένος σε κοινή θέα, και τον βλέπουν όλοι.
***
Τι θα κάνει ο καθένας απέναντι σε αυτήν τη θέαση; Εξαρτάται (απ’ το αν είναι πεπαιδευμένος, φιλοσοφημένος, ποιητικός). Τι θα κάνουν όμως οι μάζες; Οι εργαζόμενες τάξεις;
Για αυτές, είναι θέμα ζωής ή θανάτου…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
7•I•2022
