Μια καραμπινάτη προβοκάτσια της Χρυσής Αυγής έδωσε αφορμή για να γραφτούν και να ακουστούν μερικές δεκάδες χιλιάδες λέξεις «αναλύσεων» και σχολίων στο Διαδίκτυο, σε εφημερίδες, σε ραδιόφωνα.
Οι γνωστοί φασίστες με τα ξυρισμένα κεφάλια και το φιλεργατικό (αρκεί να μην πρόκειται για αλλοδαπούς εργάτες) προφίλ φρόντισαν να επισκεφθούν μετά από 109 ημέρες απεργιακού αγώνα το χώρο της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο και να παρέμβουν με τον τρόπο τους σε έναν αγώνα που έχει προσελκύσει ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη και γνώση των γεγονότων για να αντιληφθεί κανείς την πρόθεση του φασιστικού αυτού μορφώματος να επενδύσει (αλληθωρίζοντας και στα υψηλά -δημοσκοπικά- ποσοστά του) σε έναν εργατικό αγώνα που συγκινεί και συγκεντρώνει τη θετική στάση όλων των εργαζομένων. Η Χ.Α. με την ίδια ευκολία που διαδηλώνει μετά τις 12 Φεβρουαρίου με ελληνικές σημαίες στο κέντρο της Αθήνας, «εμψυχώνοντας» τους πληττόμενους έμπορους επενδύοντας πολιτικά στην καταστροφολογία, δεν διστάζει να εμφανιστεί και σε έναν εργατικό αγώνα όπου πρωταρχικό ρόλο παίζει το ΚΚΕ. Η ξενοφοβία και η διχαστική προπαγάνδα, ανάκατη με πατριωτισμό, ρητορεία περί εθνοπροδοτών και δήθεν αλληλεγγύη συνθέτει τον ιδεολογικό-πολιτικό πολτό επάνω στον οποίο οι Χρυσαυγίτες χτίζουν την επιρροή τους. Και φαίνεται ότι η επιρροή αυτή απλώνεται και σε ένα (μικρό;) τμήμα εργατών, ακόμα και αγωνιζόμενων.
Αυτόν τον χυδαίο κι επικίνδυνο πολτό, δυστυχώς, αφήνουν στην άκρη οι περισσότερες αναλύσεις και οι επισπεύδοντες ανακαλύπτουν έναν… καλό λόγο για να ξεκινήσει μια ακόμη αδιέξοδη κι επιζήμια αντιπαράθεση με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, δυνάμεις του οποίου βασικά σηκώνουν το βάρος του μεγαλειώδους αυτού εργατικού αγώνα.
Είναι ολοφάνερο ότι οι φασίστες της Χ.Α. παρέσυραν τα τοπικά συνδικαλιστικά στελέχη και διεμβόλισαν, μέσω της δήθεν αλληλεγγύης, έναν εργατικό αγώνα που ανήκει ξεκάθαρα και οφείλεται στην Αριστερά. Αυτό δεν σημαίνει ούτε ιδεολογική νίκη της ακροδεξιάς, ούτε πολιτική νίκη των φασιστών, ούτε πολύ περισσότερο χαμηλά αντιφασιστικά αντανακλαστικά των φυσικών ηγετών της απεργίας. Στις 110 ημέρες απεργίας οι ίδιοι αυτοί συνδικαλιστές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και τον ανέδειξαν σε όλη την Ελλάδα. Σήκωσαν το βάρος για λογαριασμό ολόκληρου του βιομηχανικού προλεταριάτου, διδάσκοντας αποφασιστικότητα και επιδεικνύοντας αντοχή, σε μια εποχή που ο συνδικαλισμός βάλλεται από παντού. Ας το σκεφτούν αυτό όσοι σπεύδουν να ρίξουν ανάθεμα, με αφορμή μια πραγματικά άτυχη στιγμή, προκαλώντας άλλη μια προβοκατορολογική επίθεση από τον Ριζοσπάστη.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη και γνώση των γεγονότων για να αντιληφθεί κανείς την πρόθεση του φασιστικού αυτού μορφώματος να επενδύσει (αλληθωρίζοντας και στα υψηλά -δημοσκοπικά- ποσοστά του) σε έναν εργατικό αγώνα που συγκινεί και συγκεντρώνει τη θετική στάση όλων των εργαζομένων. Η Χ.Α. με την ίδια ευκολία που διαδηλώνει μετά τις 12 Φεβρουαρίου με ελληνικές σημαίες στο κέντρο της Αθήνας, «εμψυχώνοντας» τους πληττόμενους έμπορους επενδύοντας πολιτικά στην καταστροφολογία, δεν διστάζει να εμφανιστεί και σε έναν εργατικό αγώνα όπου πρωταρχικό ρόλο παίζει το ΚΚΕ. Η ξενοφοβία και η διχαστική προπαγάνδα, ανάκατη με πατριωτισμό, ρητορεία περί εθνοπροδοτών και δήθεν αλληλεγγύη συνθέτει τον ιδεολογικό-πολιτικό πολτό επάνω στον οποίο οι Χρυσαυγίτες χτίζουν την επιρροή τους. Και φαίνεται ότι η επιρροή αυτή απλώνεται και σε ένα (μικρό;) τμήμα εργατών, ακόμα και αγωνιζόμενων.
Αυτόν τον χυδαίο κι επικίνδυνο πολτό, δυστυχώς, αφήνουν στην άκρη οι περισσότερες αναλύσεις και οι επισπεύδοντες ανακαλύπτουν έναν… καλό λόγο για να ξεκινήσει μια ακόμη αδιέξοδη κι επιζήμια αντιπαράθεση με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, δυνάμεις του οποίου βασικά σηκώνουν το βάρος του μεγαλειώδους αυτού εργατικού αγώνα.
Είναι ολοφάνερο ότι οι φασίστες της Χ.Α. παρέσυραν τα τοπικά συνδικαλιστικά στελέχη και διεμβόλισαν, μέσω της δήθεν αλληλεγγύης, έναν εργατικό αγώνα που ανήκει ξεκάθαρα και οφείλεται στην Αριστερά. Αυτό δεν σημαίνει ούτε ιδεολογική νίκη της ακροδεξιάς, ούτε πολιτική νίκη των φασιστών, ούτε πολύ περισσότερο χαμηλά αντιφασιστικά αντανακλαστικά των φυσικών ηγετών της απεργίας. Στις 110 ημέρες απεργίας οι ίδιοι αυτοί συνδικαλιστές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και τον ανέδειξαν σε όλη την Ελλάδα. Σήκωσαν το βάρος για λογαριασμό ολόκληρου του βιομηχανικού προλεταριάτου, διδάσκοντας αποφασιστικότητα και επιδεικνύοντας αντοχή, σε μια εποχή που ο συνδικαλισμός βάλλεται από παντού. Ας το σκεφτούν αυτό όσοι σπεύδουν να ρίξουν ανάθεμα, με αφορμή μια πραγματικά άτυχη στιγμή, προκαλώντας άλλη μια προβοκατορολογική επίθεση από τον Ριζοσπάστη.
Γ.Κ.
Σχόλια
