Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Εκείνο που απογοητεύει τους νοσταλγούς της Αριστεράς είναι ότι για πρώτη φορά μέσα στους αιώνες απουσιάζουν οι ηγέτες που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν για να αντιμετωπίσουμε τον στυγνό καπιταλισμό. Ο κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει πως βρεθήκαμε αιχμάλωτοι μέσα σ’ ένα «γκέτο», που έχει απ’ έξω τίτλο: «Ευρωπαϊκή προοπτική»! Η πολυδιαφημισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα στην οποία παγιδεύτηκαν οι λαοί, δεν είναι ένα τυχαίο, ούτε αθώο κατασκεύασμα. Πριν από μια δεκαετία περίπου, η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph έκανε μια συνταρακτική αποκάλυψη. Kι αμέσως έσπευσαν διάφορες δυνάμεις να αποσιωπήσουν με κάθε τρόπο εκείνο το δημοσίευμα. H βρετανική λοιπόν εφημερίδα, κατήγγειλε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα από τα «νόθα τέκνα» της CIA, η πατρότητα του οποίου, εκ λόγων… «σεμνοτυφίας», αποδόθηκε στους Γάλλους συνεργάτες της Zαν Μονέ και Μορίς Σουμάν!
Η Daily Telegraph, βασιζόμενη σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έφερε στο φως ντοκουμέντα-καταπέλτη για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΑΥΤΟ ΤΟ σχέδιο πλήρους ελέγχου των ευρωπαϊκών λαών ήταν μια μυστική επιχείρηση της Ουάσιγκτον, που τοποθετείται (το αρχικό πλάνο) γύρω στα 1948, αρχές του ψυχρού Πολέμου. Πάτρωνες της επιχείρησης ήταν ο Μπιλ Ντόνοβαν, επικεφαλής του OSS (οργάνωσης κατασκοπείας στον Παγκόσμιο Πόλεμο), και ο Άλεν Ντάλες, ο δημιουργός της CIA. Ένα κατασκεύασμα σε αναζήτηση πολιτικού συμπληρώματος του ΝΑΤΟ, που να καταστήσει τη Δυτική Ευρώπη των διαφόρων εθνών ευκολότερα ελεγχόμενη και περισσότερο εχθρική για τις χώρες του Ανατολικού Συνασπισμού. Έτσι υιοθέτησαν την ιδέα της Πανευρώπης, που προπαγάνδιζε από τη δεκαετία του 1920 ένας Αυστροούγγρος πρίγκιπας, ο φον Κουντενχόρε, ο οποίος είχε χρηματοδοτηθεί με 60.000 χρυσά μάρκα από τον Μαξ Βάρμπουργκ, της οικογένειας των Ρότσιλντ. Η βρετανική εφημερίδα είχε αποκαλύψει ότι, στις αρχές της διαδικασίας για την ενοποίηση της Ευρώπης, είχε στην κατοχή της πολυτελή προπαγανδιστικά φυλλάδια υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά τα φυλλάδια με τον τίτλο: «Ευρωπαϊκό κίνημα», είχαν τα «αποτυπώματα» του Ντάλες και του Ντόνοβαν.
Στην ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε αντιταχθεί ο Ντε Γκολ, ενώ υπερθεμάτιζαν για την ενοποίηση χωρών υπό τη σκέπη διεθνών τραπεζιτών εξαγορασμένοι πολιτικοί, με πρώτο τον Ζαν Μονέ. Και χρηματοδοτήθηκαν περιοδείες ευρωπαίων πολιτικών –και όχι μόνο– εκδόσεις, αρθρογραφία σε ΜΜΕ, και επιδοτήσεις σε κάθε μέσο επικοινωνίας, με αντικείμενο την ομοσπονδιοποίηση όχι μόνο της Ευρώπης. Στόχευαν
και στην παγκόσμια ομοσπονδία, δηλαδή την ιδέα της παγκοσμιοποίησης.
Άλλωστε, ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, σε ομιλία του προ ετών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, αποκάλυψε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα εργαστήριο της παγκοσμιοποίησης»! Τι έγινε, λοιπόν, με τα διαβόητα μνημόνια και την «ευρωπαϊκή ιδέα»; Το είχε τονίσει ο καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης: «Θα είμαστε υπόδουλοι για Έναν αιώνα…»! Τέτοιοι όροι που μας επεβλήθησαν με τα μνημόνια –είπε ο καθηγητής– υπάρχουν μόνο στη Γουατεμάλα, στον Ισημερινό. Εάν υπήρχε τώρα Αριστερά, θα έπρεπε να καταγγείλει στο λαό ότι Αμερική και Γερμανία είχαν πάντα στόχο πώς θα αλωθεί η Ευρώπη. Τα κόμματα σήμερα, μέσα στο γκέτο της παγκοσμιοποίησης, λειτουργούν αντίθετα με τη Δημοκρατία και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Προσπαθούν όλα να δείξουν στο Ιερατείο των Βρυξελλών ότι μένουν πιστά στην «ευρωπαϊκή προοπτική», προκειμένου να κυβερνήσουν. Η Κίρκη της εξουσίας τα έχει μαγέψει.
Γι’ αυτό, κανείς εκπρόσωπος ψευδοαριστερού σχήματος δεν τόλμησε να πάει στη Μόσχα προκειμένου να παραστεί στη μεγάλη εκδήλωση στις 9 Μαΐου για την επέτειο της ήττας του ναζισμού. Η Ύπατη Εκπρόσωπος και αντιπρόεδρος της Κομισιόν, η μαντάμ Κάγια Κάλλας, απείλησε με διπλωματικές και πολιτικές κυρώσεις όποιον αρχηγό κράτους ή πολιτικό αρχηγό τολμούσε να πάει στη Μόσχα στις 9 Μαΐου… «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν…»! Αυτή είναι η νέα δικτατορία. Γι’ αυτό, ακόμα και ο γραμματέας του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπας, έκανε έναν «ελιγμό». Προτίμησε να πάει στο Βερολίνο για να καταθέσει στεφάνι στα θύματα ενός στρατοπέδου του Γ’ Ράιχ.
Αυτό, όμως, μπορούσε να γίνει οποτεδήποτε. Κίνηση Αντίστασης στον νέο ολοκληρωτισμό θα ήταν η παρουσία του Δημ. Κουτσούμπα στη Μόσχα, έστω κι αν τώρα η ρωσική σημαία δεν φέρει το σφυροδρέπανο! Τι απογοήτευση για τον προδομένο λαό μας… Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται αιχμάλωτη στον πλήρη έλεγχο της πολιτικής και οικονομικής επιτήρησης της Τρόικας των Δανειστών. Η Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση μάς έχει μετατρέψει σε πειραματόζωα εφαρμογής ενός προγράμματος καταλήστευσης του πλούτου της πατρίδας μας.
ΟΙ ΞΕΝΟΙ τραπεζίτες και τα μνημόνια επέφεραν τη φτωχοποίηση των πολιτών. Η ακρίβεια σε όλα τα είδη εξακολουθεί, ενώ οι μισθοί δεν επαρκούν για να τα βγάλουν πέρα οι εργαζόμενοι. Τα εργατικά δικαιώματα εξανεμίσθηκαν και το επάγγελμα μετονομάσθηκε «κομψά» σε «απασχόληση»!
Η κυβέρνηση αρέσκεται να υποκρίνεται ότι η « φιλελεύθερη» οικονομία μας πάει καλά. Συμβαίνει όμως αυτό που είχε πει εύστοχα κάποτε ο αείμνηστος πολιτικός ηγέτης Ηλίας Τσιριμώκος: «Η Ελλάς δεν έχει φιλελευθέραν οικονομίαν, ως αρέσκονται να λέγουν, αλλά οικονομία ελευθερίων ηθών…»! Κι όμως, ο θαυμαστής του Ζελένσκι Κυριάκος Μητσοτάκης, βλέπει ανθηρά τα οικονομικά, αφού μερίμνησε για τους «ημέτερους» να ευημερούν.
Φρόντισε μέσα στη νύχτα να φέρει στη Βουλή ρύθμιση που επιτρέπει να έχουν εταιρίες στο εξωτερικό οι σύζυγοι, τα παιδιά, και οι γονείς των πολιτικών. Έτσι, παύουν οι αυστηρές απαγορεύσεις που είχαν στόχο να φρενάρουν τη διαπλοκή… Το Ιερατείο των Βρυξελλών έχει μεριμνήσει για αποκλεισμούς και απαγορεύσεις κομμάτων, που αμφισβητούν την «ευρωπαϊκή προοπτική». Γι’ αυτό βλέπουμε την πειθαρχία όλων των κομμάτων στη γραμμή των τραπεζιτών. Η σύμπνοια όλων των πολιτικών κομμάτων εξουσίας της Βουλής, για υποταγή στις δυνάμεις που επέβαλαν στην Ελλάδα το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού, άρχισε να επαναφέρει στο προσκήνιο την έννοια του «παλαιοκομματισμού».
Η λέξη αυτή είναι δημιούργημα της πολιτικής αργκό της εποχής της Μεταπολίτευσης, με την οποία χαρακτηριζόταν η ξεπερασμένη και αποτυχημένη πολιτική νοοτροπία και δράση των γνωστών κομμάτων της «δεξιάς» και «κεντρώας» πολιτικής παράταξης. Ο απαξιωτικός αυτός χαρακτηρισμός υποδήλωνε την ανάγκη «ανανέωσής» τους, αλλά μέσα στα πλαίσια της αστικής Δημοκρατίας. Ο χαρακτηρισμός αυτός, τότε, δεν αφορούσε την Αριστερά. Σήμερα όμως, αυτή η παράταξη έχει άμεση ανάγκη επιστροφής στις αρχές εκείνες που μέσα στους αιώνες, συνεισέφεραν με δύναμη και πάθος τον ιδεολογικό τους πυρετό, ο οποίος προστέθηκε στις κοινωνικές αναγκαιότητες που απαιτούσαν αλλαγή στον κόσμο. Να θυμηθούμε ότι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε βέβαια εκατομμύρια νεκρών, αλλά πυροδότησε ένα ευρύ επαναστατικό ρεύμα στην Ευρώπη, που εξέφραζε την αντίθεση στην Ιμπεριαλιστική σύρραξη και έφερνε το αίτημα του σοσιαλισμού. Αυτό ακριβώς το επαναστατικό ρεύμα μάς λείπει σήμερα για να απαλλαγούμε από τις αλυσίδες του ευρωπαϊκού καπιταλισμού των Βρυξελλών. Ναι, είμαστε οι ηττημένοι μέσα στη δικτατορία της παγκοσμιοποίησης.
ΓΙΑ ΝΑ πάρουμε κουράγιο, ας ρίξουμε μια ματιά στο «χθες». Να γίνουν πάλι επίκαιρα τα λόγια του Βίκτωρα Σερζ, του μεγάλου εκείνου επαναστάτη δημοσιογράφου και βιογράφου του Τρότσκι: «Δεν είμαστε ηττημένοι, παρά στο άμεσο παρόν. Προσφέραμε στους κοινωνικούς αγώνες τα μέγιστα σε συνείδηση και βούληση, πολύ παραπάνω από τις δυνάμεις μας… Κάναμε πληθώρα λαθών και σφαλμάτων, διότι η αρχή κάθε δημιουργικής σκέψης δεν μπορούσε παρά να είναι αναποφάσιστη και ασταθής… Αυτή η δεδομένη παρακαταθήκη που προκαλεί την αυτοκριτική, μας κάνει να δούμε ότι είχαμε τελικά δίκιο. Είχαμε δει καθαρά, εκεί που οι άνθρωποι του κράτους τσαλαβουτούσαν μέσα στην καταστροφική και χονδροειδή τους ανοησία…»
