Η απάντηση του Ισραήλ στις εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής
Η νέα κλιμάκωση του Ισραήλ στη Γάζα μας πονά τώρα, εδώ στην Ελλάδα, διπλά. Σε αντίθεση με το 2008, είμαστε πια η χώρα που το Ισραήλ διατηρεί τις πιο φιλικές σχέσεις στην περιοχή. Η δε επίθεση στη Γάζα και η εμπλοκή –αντικειμενικά– της «φίλης» Ελλάδας είναι μόνο μια πρόγευση υλικότερων εμπλοκών που προκαλεί μελλοντικά για τη χώρα ο τυχοδιωκτικός εναγκαλισμός με το αμερικανικής έμπνευσης τόξο Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας.
Η φιλολογία στο Ισραήλ για «τελική λύση» στο πρόβλημα των επιθέσεων από τη Γάζα είναι ανατριχιαστική, αφού αυτή ακριβώς ήταν και η ορολογία μαζικής εξόντωσης των Εβραίων από τους ναζί. Το μέγεθος που τελικά θα λάβει ο νέος γύρος ισραηλινής κτηνωδίας στη Γάζα δεν είναι κάτι που μπορεί να προβλεφθεί. Το πιθανότερο, ισχύει η δήλωση Νετανιάχου πως η επίθεση του Ισραήλ σηματοδοτεί την έναρξη σειράς αντίστοιχων επιθέσεων στο μέλλον.
Υπάρχουν δυο σειρές ζητημάτων που επιβάλλουν μια αυξημένη κινητικότητα του Ισραήλ. Η μια σειρά σχετίζεται με όλες τις αλλαγές που έχουν προκληθεί στην ευρύτερη περιοχή και σχετίζονται κύρια με την Αραβική Άνοιξη, την αναδίπλωση του αμερικανικού παράγοντα, την ανάδυση περιφερειακών δυνάμεων στην περιοχή, εξελίξεις που το συνισταμένο αποτέλεσμά τους είναι η αναίρεση γεωπολιτικών όρων στους οποίους στηρίχθηκε η επέκταση της ισραηλινής δύναμης την τελευταία δεκαετία. Ήταν βέβαιο πως το Τελ-Αβίβ, που απαντά πάντα με ακόμη περισσότερη βία αν ο προηγούμενος γύρος δεν εξασφάλισε το επιθυμητό αποτέλεσμα, κάπως θα αντιδρούσε και στρατιωτικά σε αυτή τη δύσκολη θέση «υπερεπέκτασης» που έχει περιέλθει. Το πού θα καθόταν πρώτα η μπίλια, στο Ιράν, στο Λίβανο, στη Γάζα ή σε μια αμεσότερη δυτική επέμβαση στη Συρία σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, έμενε να το δούμε.
Η δεύτερη σειρά ζητημάτων αφορά ειδικότερα την κινητικότητα άλλων δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, κινητικότητα που εν μέρει αντιβαίνει σιωνιστικούς σχεδιασμούς. Η Αίγυπτος των Αδερφών Μουσουλμάνων, χωρίς να έχει μετατοπιστεί ριζικά στο γεωπολιτικό της προσανατολισμό (ο στρατός κρατά στα χέρια του τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας και σχέσεων με τις ΗΠΑ), έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τη συγγενική Χαμάς στη Γάζα, όπως και με την Τουρκία, ανταγωνιστή του Ισραήλ, ενώ ακόμη και με το Ιράν, χωρίς να έχουν αναθερμανθεί οι σχέσεις, διαφαίνονται σημάδια αλλαγής κλίματος.
Με τις νέες επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα, το Κάιρο μήνυσε πως δεν θα ανεχθεί μια ολομέτωπη επίθεση όπως το 2008, ενώ απέσυρε και τον πρεσβευτή του από το Τελ Αβίβ.
Στη γειτονική Ιορδανία όπου επίσης συντελούνται διεργασίες και εγκυμονούνται αλλαγές, κερδισμένοι εμφανίζονται και εκεί οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι που χρηματοδοτούνται, όπως και σε όλη τη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, από το Κατάρ. Ο εμίρης του τελευταίου ήταν επίσης ο πρώτος αρχηγός κράτους που επισκέφτηκε πρόσφατα τη Γάζα της Χαμάς, παρά τις διαμαρτυρίες του Ισραήλ. Τέλος, αν και η Χίλαρι Κλίντον φρόντισε να «κοντύνει» τους Αδερφούς Μουσουλμάνους του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου που στήριζε η Τουρκία, οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι γενικότερα αποτελούν έναν παράγοντα με τον οποιο συνομιλεί η Ουάσινγκτον μετά την Αραβική Άνοιξη (είναι απίθανο ότι το Κατάρ τους ενισχύει χωρίς έστω την ανοχή των ΗΠΑ), κάτι που επίσης δεν αρέσει στο Ισραήλ.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη ζήτημα, ας πούμε το τρίτο, που σχετίζεται με την ισραηλινή επίθεση: οι επικείμενες εκλογές στο Ισραήλ…
Γ.Τ.
