“Ανεργία ή μετανάστευση”
O Γιώργος, σπουδαστής στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, περιγράφει παρακάτω πώς το Μνημόνιο έχει επηρεάσει μέχρι τώρα την καθημερινότητά του, και πώς αντιλαμβάνεται ότι η νέα δανειακή σύμβαση θα επηρεάσει το άμεσο μέλλον του. «Καταρχήν είναι πλέον ξεκάθαρο στον καθένα ότι βιώνει πολλές διαφορές, ακόμη και στις πιο απλές καθημερινές δραστηριότητές του. Όταν σπουδάζεις δύο χρόνια προ Μνημονίου και δύο μετά, υπάρχουν τρομερές διαφορές που παρατηρείς, αλλάζουν πράγματα με πολύ έντονο τρόπο.Για παράδειγμα ο τρόπος που διασκεδάζεις. Πλέον στο μυαλό σου έχεις σε ποιο σπίτι θα μαζευτούμε και όχι σε ποιο μαγαζί, ενώ δεν μπορείς παρά να μάθεις να μαγειρεύεις. Ακόμα υπάρχουν και μέρες που δεν έχεις ούτε 50 λεπτά για το εισιτήριο μέχρι το ΤΕΙ. Έχουν αλλάξει παράλληλα και οι εικόνες που βλέπεις γύρω σου. Βλέπεις ότι η πλειοψηφία του κόσμου συζητάει καθημερινά για το τι γίνεται, το τι κάνουμε, υπάρχει πολύ οργή στον κόσμο. Παίζει ο ΠΑΟΚ και η μισή κερκίδα στήνει πηγαδάκια για το τι κάνουμε την Κυριακή στην πορεία, μπαίνεις στο 52 (αστικό λεωφορείο για ΤΕΙ) και οι φοιτητές βρίζουν τους πολιτικούς.
Εντυπωσιακό είναι, ειδικά πριν την Κυριακή που ψηφίστηκε η νέα δανειακή σύμβαση, το πώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter κ.ά.) γεμίζουν από σχόλια ενάντια στο πολιτικό σύστημα και καλέσματα για πορείες.
Αυτό που συζητιέται περισσότερο όμως είναι το τι κάνουμε με το μέλλον μας. Τα μνημόνια και τα μέτρα χρεοκοπούν κάθε μέρα το παρόν και το μέλλον μας. Στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης περίπου τρεις στους δέκα διακόπτουν τις σπουδές τους, άλλοι γυρνάνε σπίτι, άλλοι πάνε στρατό, άλλοι ψάχνουν για δουλειά, ενώ η συγκατοίκηση είναι τόσο επίκαιρη όσο 30 χρόνια πριν.
Υπάρχουν φοιτητές που ζουν σε κοντινές πόλεις και πηγαινοέρχονται μέχρι και τέσσερις φορές την εβδομάδα για εργαστηριακά μαθήματα. Και αυτή ήταν η πραγματικότητα μέχρι και πριν την ψήφιση της δανειακής σύμβασης την περασμένη Κυριακή. Πλέον ακόμη και σε κάποιο κόσμο που ήταν πιο “άνετος” θα αρχίσει να μπαίνει το ζήτημα συγκατοίκηση ή επιστροφή.
Η κατάσταση σου βάζει το στοίχημα αν θα αντέξεις να πάρεις πτυχίο ή θα τα παρατήσεις, και το να τα παρατήσεις σημαίνει επιστροφή στο σπίτι και ανεργία ή μετανάστευση. Πετάνε μια ολόκληρη γενιά έξω από τις σπουδές και τη μόρφωση, φτιάχνουν ένα μαύρο μέλλον και μια νεολαία με την ψυχολογία του “βάρους”. Θέλουν μια νεολαία με κομμένα τα φτερά, ανίκανη και αμόρφωτη.
“Υπάρχει ελπίδα”
Ο Γιώργος συνεχίζοντας τονίζει ότι υπάρχει διέξοδος. «Ο κόσμος όμως αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να αγωνιστεί για να υπάρξει ελπίδα. Ελπίδα είναι οι επιτροπές για τα χαράτσια που υπάρχουν σε κάθε γειτονιά. Ελπίδα είναι ότι η συζήτηση υπερβαίνει το να μην πληρώσεις το χαράτσι, ελπίδα είναι η αλληλεγγύη του κόσμου που βλέπεις γύρω σου πιο έντονα από ποτέ. Και εδώ ακριβώς έρχεται και το μεγάλο στοίχημα για τη νεολαία σήμερα. Το στοίχημα για να μην είναι η γενιά που έζησε χειρότερα απ’ όλες τις προηγούμενες, η γενιά που η γνώση θα πάει περίπατο, αλλά η γενιά που θα αγωνιστεί και θα συμβάλει με κάθε τρόπο στο να ανατραπεί όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα και να μπουν βάσεις για μια νέα πορεία για τη χώρα.»
