Του Μάριου Διονέλλη.
Ναι στο νεκρό διαδηλωτή του ΠΑΜΕ.
Ναι στην υποταγή στο ΔΝΤ.
Ναι στις επιστολές προς τη Λαγκάρντ που προεξοφλούν την ψήφο του Κοινοβουλίου.
Ναι στους μισθούς πείνας.
Ναι στην εφεδρεία-απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων.
Ναι στην κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων.
Ναι στην εργασιακή ζούγκλα.
Ναι στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας.
Ναι στη διακυβέρνηση από την τρόικα.
Ναι στις συγκινιασιακά φορτισμένες ομιλίες της Βάσως όταν ψηφίζει και ξαναψηφίζει «ναι».
Ναι στις ανέξοδες διαφωνίες, που τελικά καταλήγουν σε θετική ψήφο.
Ναι στην ασυλία αυτών που έβγαλαν τα λεφτά στο εξωτερικό.
Ναι στα στραβά μάτια προς τους μεγαλοφειλέτες, παρ’ όλο που «λεφτά υπήρχαν».
Ναι στις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες.
Ναι στο χαράτσι μέσω της ΔΕΗ.
Ναι στο αφορολόγητο της εκκλησίας.
Ναι στη φορολόγηση των φτωχών.
Ναι στη λειτουργία της δημοκρατίας υπό το κράτος της κομματικής πειθαρχίας.
Ναι στη Δημοκρατία που παίρνει αποφάσεις πίσω από φράχτες.
Ναι στον απόλυτο εξευτελισμό του κοινοβουλευτισμού.
Ναι στα στραβά μάτια απέναντι σ’ αυτούς που μας φωνάζουν ανεπιθύμητους.
Ναι στη βεβαιότητα ότι βρέχει την ώρα που όλοι μας φτύνουν.
Ναι σε όλα.
Ώς πότε όμως, γαμώτο;
