Η μάχη στο επίπεδο της επικοινωνίας θα γίνεται όλο και πιο σκληρή!
Οι «οικογένειες» που ελέγχουν τα κανάλια και στηρίζουν την πολιτική κάστα που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, θα συνεχίσουν να διαστρεβλώνουν τις θέσεις μας, να συκοφαντούν τις δράσεις μας, να λογοκρίνουν τις φωνές μας και να προβάλλουν σκανδαλωδώς τις πολιτικές φάτσες με τις οποίες διαπλέκονται. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια δική μας τηλεόραση!
Μια τηλεόραση που δεν θα λειτουργεί με κριτήρια αγοράς. Εθελοντική. Μια αρχική επένδυση σε μηχανήματα και υποδομές, ένα ολιγομελές προσωπικό που θα αμείβεται και μια πανστρατιά συνεργατών αμισθί. Ικανοί δημοσιογράφοι και παραγωγοί, νέοι και παλιοί, που θα στήσουν ένα μαχητικό κανάλι εναλλακτικής ενημέρωσης. Όσοι μπορούν και θέλουν να δουλέψουν γι’ αυτό το σκοπό χωρίς αμοιβή. Με τη συμφωνία ότι σε περίπτωση που το εγχείρημα έχει έσοδα, θα μοιράζονται ίσα και δίκαια μεταξύ των συντελεστών και, ενδεχομένως, με προτεραιότητα σ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Αυτά θα συμφωνηθούν από την αρχή για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις. Ξεκάθαρα πράγματα.
Η Αριστερά έχει τους ανθρώπους, έχει και την κουλτούρα για να φτιάξει ένα κανάλι υψηλών προδιαγραφών που θα λειτουργεί δημοκρατικά, προς τα μέσα και προς τα έξω, με πολύ χαμηλό λειτουργικό κόστος. Ένα δυνατό δελτίο ειδήσεων, ζωηρές ενημερωτικές εκπομπές που θα παρουσιάζουν αναλλοίωτες τις απόψεις μας, ανταποκρίσεις απ’ όλη την Ελλάδα, πολιτιστικά και ιστορικά προγράμματα, ντοκιμαντέρ και ταινίες ποιότητας, θέματα υγείας και ασφάλειας, αθλητισμός και φυσιολατρεία, ποδήλατο και βάρκα… Για να δώσουμε λόγο σε όλους τους φιμωμένους συμπολίτες μας, να παρουσιάσουμε όλες τις εναλλακτικές στα χρεοκοπημένα μοντέλα μορφές παραγωγής και διακίνησης τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, να αναδείξουμε την άλλη Ελλάδα, της δημοκρατίας, της παιδείας, της αλληλεγγύης, της καινοτομίας και του ταλέντου που χαραμίζεται από την ανίκανη και διεφθαρμένη νομενκλατούρα. Να αναμεταδίδουμε άκοφτες τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Να εμψυχώνουμε τους νέους μέσα από τα θετικά παραδείγματα και να βγάλουμε τους ηλικιωμένους από την απομόνωσή τους. Να ενθαρρύνουμε όλα τα δημιουργικά κινήματα, ατομικά και συλλογικά. Να προωθήσουμε ό,τι καλό γίνεται στον τόπο, από τα βιολογικά προϊόντα και τον αγροτουρισμό ως τις ομάδες χορού και θεάτρου… Να υπερασπιστούμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και το φυσικό κάλλος της Ελλάδας. Να δείξουμε τη δουλειά που κάνουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι συντηρητές στην Ακρόπολη και τους αρχαιολογικούς χώρους. Να μιλήσουμε για καλά βιβλία και δίσκους μουσικής. Να επαναφέρουμε το ωραίο στο προσκήνιο… Να, να, να!!!
Χιλιάδες παιδιά φτιάχνουν ταινίες μικρού μήκους, χιλιάδες παιδιά παίζουν μουσικά όργανα, χιλιάδες άνθρωποι γράφουν ποιήματα ή ζωγραφίζουν! Κανένας καθεστωτικός δεν νοιάζεται για τη δημιουργική Ελλάδα. Η μιζέρια βασιλεύει στο καθεστωτικό στρατόπεδο. Οι ημέτεροι, οι φίρμες, οι πλούσιοι και οι μοδάτοι επιβάλλονται σαν η μοναδική κοινή κουλτούρα. Φτηνιάρικα σίριαλ εντόπια και εισαγωγής, Γιουροβίζιον και μοντέλα αμφιβόλου αισθητικής, προβάλλονται αποκλειστικά και βίαια σαν πρότυπα πολιτισμού. Όχι! Δεν είναι αυτή η Ελλάδα της δημιουργίας. Η Ελλάδα της δημιουργίας ασφυκτιά, αλλά υπάρχει, είναι πλούσια και έτοιμη να φανερωθεί εάν της δοθεί κανάλι επικοινωνίας. Η τηλεόραση δεν είναι ο μόνος τρόπος, αλλά είναι πολύ σημαντική. Η Αριστερά πρέπει να το κάνει. Να δυναμώσει τη φωνή της και να δώσει βήμα στην κοινωνία και όχι στα ολιγοπώλια. Όσοι υποστηρίζουν ότι το κόστος είναι απαγορευτικό είτε δεν ξέρουν είτε έχουν άλλους λόγους να μην θέλουν. Τώρα, μπορούμε να τα καταφέρουμε με μέρος από την επιχορήγηση που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και με εταιρία λαϊκής βάσης, με μετόχους. Δηλώνω κιόλας εθελοντής και έχω τον πρώτο μέτοχο εξασφαλισμένο!
Παρ’ όλ’ αυτά, ειδικά στα καθαρά πολιτικά θέματα, δεν πρέπει να νομίσουμε ότι η τηλεόραση είναι το παν. Δεν είναι. Η κρίση ανατρέπει πολλά δεδομένα. Ένα ακραίο, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πορείες των δύο ακροδεξιών μορφωμάτων. Ο Καρατζαφέρης αναδείχτηκε μέσα από το δικό του κανάλι, όπως και τα «παιδιά» του, αλλά μόλις έκανε την αυτοκτονική του στροφή υπέρ του μνημονίου, δεν τον έσωσαν ούτε όλα τα κανάλια μαζί. Αντιθέτως, η Χρυσή Αυγή απέκτησε σημαντικά ερείσματα στόμα με στόμα. Άφαντη στις τηλεοράσεις πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους από ανθρώπους που δεν ήξεραν ούτε τον Μιχαλολιάκο. Ψήφισαν ένα κόμμα από φήμες που, όταν ήρθε η ώρα, χώραγε στο χάσμα που προκλήθηκε από την αποσύνθεση των κομμάτων εξουσίας. Η ναζιστική οργάνωση, χωρίς τηλεόραση και ραδιόφωνο, ξεπέρασε τη ΔΗΜΑΡ που τα στελέχη της προβάλλονταν καταιγιστικά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έφαγε τόνους μιντιακής λάσπης, αλλά εκτοξεύθηκε σε ύψη αδιανόητα. Όσο κι αν βοήθησε η προσπάθεια που κατέβαλαν στις αντιπαραθέσεις με τους μνημονιακούς μερικά στελέχη που έχουν πρόσβαση στα κανάλια (όταν δεν τα μπουρδούκλωναν), ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την ψήφο τόσων πολλών άνθρώπων κυρίως επειδή συνδέθηκε στη συνείδησή τους με όλους τους αγώνες που δόθηκαν σε όλη την Ελλάδα για το μνημόνιο, τα δικαιώματα, τα χαράτσια, το περιβάλλον, τα εργασιακά κ.λπ. Η δράση μέσα στην κοινωνία έφερε τους πλούσιους καρπούς στην Αριστερά.
Η κρίση πολιτικοποίησε την κοινωνία, με θετικό και αρνητικό τρόπο. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ με τη φανατισμένη προπαγάνδα και τη μονομέρειά τους έχασαν μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας τους. Οι χειροποίητες δράσεις και οι συμβολικές πράξεις έχουν αποκτήσει μεγάλη επικοινωνιακή ισχύ. Τρέχουν υπογείως με ταχύτητες φωτός. Γι’ αυτό, πρέπει να μην μας διαφεύγει ότι -με ή χωρίς τηλεόραση- το πρωταρχικό μας καθήκον είναι να είμαστε δίπλα στον κόσμο, με τους πολίτες, στη γειτονιά, στο χώρο δουλειάς, την ώρα εργασίας ή σχόλης. Στο δρόμο και τις πλατείες, στα μαγαζιά, τα χωράφια και τα εργοστάσια, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στα γήπεδα και τις κατασκηνώσεις, στην ξηρά και τη θάλασσα, παντού! Με τους ανθρώπους, για τους ανθρώπους! Εάν είμαστε γειωμένοι θα ανθίσει και η φαντασία μας και η πολιτική μας δουλειά θα καρπίσει. Τι να κάνει ο Πρετεντέρης και ο Προτοσάλτε, ο Μανδραβέλης και η Τρέμη, όταν ο πολίτης νιώθει την αναπνοή σου στα κύτταρά του!
Μια τηλεόραση που δεν θα λειτουργεί με κριτήρια αγοράς. Εθελοντική. Μια αρχική επένδυση σε μηχανήματα και υποδομές, ένα ολιγομελές προσωπικό που θα αμείβεται και μια πανστρατιά συνεργατών αμισθί. Ικανοί δημοσιογράφοι και παραγωγοί, νέοι και παλιοί, που θα στήσουν ένα μαχητικό κανάλι εναλλακτικής ενημέρωσης. Όσοι μπορούν και θέλουν να δουλέψουν γι’ αυτό το σκοπό χωρίς αμοιβή. Με τη συμφωνία ότι σε περίπτωση που το εγχείρημα έχει έσοδα, θα μοιράζονται ίσα και δίκαια μεταξύ των συντελεστών και, ενδεχομένως, με προτεραιότητα σ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Αυτά θα συμφωνηθούν από την αρχή για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις. Ξεκάθαρα πράγματα.
Η Αριστερά έχει τους ανθρώπους, έχει και την κουλτούρα για να φτιάξει ένα κανάλι υψηλών προδιαγραφών που θα λειτουργεί δημοκρατικά, προς τα μέσα και προς τα έξω, με πολύ χαμηλό λειτουργικό κόστος. Ένα δυνατό δελτίο ειδήσεων, ζωηρές ενημερωτικές εκπομπές που θα παρουσιάζουν αναλλοίωτες τις απόψεις μας, ανταποκρίσεις απ’ όλη την Ελλάδα, πολιτιστικά και ιστορικά προγράμματα, ντοκιμαντέρ και ταινίες ποιότητας, θέματα υγείας και ασφάλειας, αθλητισμός και φυσιολατρεία, ποδήλατο και βάρκα… Για να δώσουμε λόγο σε όλους τους φιμωμένους συμπολίτες μας, να παρουσιάσουμε όλες τις εναλλακτικές στα χρεοκοπημένα μοντέλα μορφές παραγωγής και διακίνησης τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, να αναδείξουμε την άλλη Ελλάδα, της δημοκρατίας, της παιδείας, της αλληλεγγύης, της καινοτομίας και του ταλέντου που χαραμίζεται από την ανίκανη και διεφθαρμένη νομενκλατούρα. Να αναμεταδίδουμε άκοφτες τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Να εμψυχώνουμε τους νέους μέσα από τα θετικά παραδείγματα και να βγάλουμε τους ηλικιωμένους από την απομόνωσή τους. Να ενθαρρύνουμε όλα τα δημιουργικά κινήματα, ατομικά και συλλογικά. Να προωθήσουμε ό,τι καλό γίνεται στον τόπο, από τα βιολογικά προϊόντα και τον αγροτουρισμό ως τις ομάδες χορού και θεάτρου… Να υπερασπιστούμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και το φυσικό κάλλος της Ελλάδας. Να δείξουμε τη δουλειά που κάνουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι συντηρητές στην Ακρόπολη και τους αρχαιολογικούς χώρους. Να μιλήσουμε για καλά βιβλία και δίσκους μουσικής. Να επαναφέρουμε το ωραίο στο προσκήνιο… Να, να, να!!!
Χιλιάδες παιδιά φτιάχνουν ταινίες μικρού μήκους, χιλιάδες παιδιά παίζουν μουσικά όργανα, χιλιάδες άνθρωποι γράφουν ποιήματα ή ζωγραφίζουν! Κανένας καθεστωτικός δεν νοιάζεται για τη δημιουργική Ελλάδα. Η μιζέρια βασιλεύει στο καθεστωτικό στρατόπεδο. Οι ημέτεροι, οι φίρμες, οι πλούσιοι και οι μοδάτοι επιβάλλονται σαν η μοναδική κοινή κουλτούρα. Φτηνιάρικα σίριαλ εντόπια και εισαγωγής, Γιουροβίζιον και μοντέλα αμφιβόλου αισθητικής, προβάλλονται αποκλειστικά και βίαια σαν πρότυπα πολιτισμού. Όχι! Δεν είναι αυτή η Ελλάδα της δημιουργίας. Η Ελλάδα της δημιουργίας ασφυκτιά, αλλά υπάρχει, είναι πλούσια και έτοιμη να φανερωθεί εάν της δοθεί κανάλι επικοινωνίας. Η τηλεόραση δεν είναι ο μόνος τρόπος, αλλά είναι πολύ σημαντική. Η Αριστερά πρέπει να το κάνει. Να δυναμώσει τη φωνή της και να δώσει βήμα στην κοινωνία και όχι στα ολιγοπώλια. Όσοι υποστηρίζουν ότι το κόστος είναι απαγορευτικό είτε δεν ξέρουν είτε έχουν άλλους λόγους να μην θέλουν. Τώρα, μπορούμε να τα καταφέρουμε με μέρος από την επιχορήγηση που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και με εταιρία λαϊκής βάσης, με μετόχους. Δηλώνω κιόλας εθελοντής και έχω τον πρώτο μέτοχο εξασφαλισμένο!
Παρ’ όλ’ αυτά, ειδικά στα καθαρά πολιτικά θέματα, δεν πρέπει να νομίσουμε ότι η τηλεόραση είναι το παν. Δεν είναι. Η κρίση ανατρέπει πολλά δεδομένα. Ένα ακραίο, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πορείες των δύο ακροδεξιών μορφωμάτων. Ο Καρατζαφέρης αναδείχτηκε μέσα από το δικό του κανάλι, όπως και τα «παιδιά» του, αλλά μόλις έκανε την αυτοκτονική του στροφή υπέρ του μνημονίου, δεν τον έσωσαν ούτε όλα τα κανάλια μαζί. Αντιθέτως, η Χρυσή Αυγή απέκτησε σημαντικά ερείσματα στόμα με στόμα. Άφαντη στις τηλεοράσεις πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους από ανθρώπους που δεν ήξεραν ούτε τον Μιχαλολιάκο. Ψήφισαν ένα κόμμα από φήμες που, όταν ήρθε η ώρα, χώραγε στο χάσμα που προκλήθηκε από την αποσύνθεση των κομμάτων εξουσίας. Η ναζιστική οργάνωση, χωρίς τηλεόραση και ραδιόφωνο, ξεπέρασε τη ΔΗΜΑΡ που τα στελέχη της προβάλλονταν καταιγιστικά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έφαγε τόνους μιντιακής λάσπης, αλλά εκτοξεύθηκε σε ύψη αδιανόητα. Όσο κι αν βοήθησε η προσπάθεια που κατέβαλαν στις αντιπαραθέσεις με τους μνημονιακούς μερικά στελέχη που έχουν πρόσβαση στα κανάλια (όταν δεν τα μπουρδούκλωναν), ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την ψήφο τόσων πολλών άνθρώπων κυρίως επειδή συνδέθηκε στη συνείδησή τους με όλους τους αγώνες που δόθηκαν σε όλη την Ελλάδα για το μνημόνιο, τα δικαιώματα, τα χαράτσια, το περιβάλλον, τα εργασιακά κ.λπ. Η δράση μέσα στην κοινωνία έφερε τους πλούσιους καρπούς στην Αριστερά.
Η κρίση πολιτικοποίησε την κοινωνία, με θετικό και αρνητικό τρόπο. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ με τη φανατισμένη προπαγάνδα και τη μονομέρειά τους έχασαν μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας τους. Οι χειροποίητες δράσεις και οι συμβολικές πράξεις έχουν αποκτήσει μεγάλη επικοινωνιακή ισχύ. Τρέχουν υπογείως με ταχύτητες φωτός. Γι’ αυτό, πρέπει να μην μας διαφεύγει ότι -με ή χωρίς τηλεόραση- το πρωταρχικό μας καθήκον είναι να είμαστε δίπλα στον κόσμο, με τους πολίτες, στη γειτονιά, στο χώρο δουλειάς, την ώρα εργασίας ή σχόλης. Στο δρόμο και τις πλατείες, στα μαγαζιά, τα χωράφια και τα εργοστάσια, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στα γήπεδα και τις κατασκηνώσεις, στην ξηρά και τη θάλασσα, παντού! Με τους ανθρώπους, για τους ανθρώπους! Εάν είμαστε γειωμένοι θα ανθίσει και η φαντασία μας και η πολιτική μας δουλειά θα καρπίσει. Τι να κάνει ο Πρετεντέρης και ο Προτοσάλτε, ο Μανδραβέλης και η Τρέμη, όταν ο πολίτης νιώθει την αναπνοή σου στα κύτταρά του!
Στέλιος Ελληνιάδης
Σχόλια
