Να συστρατευθούν όλοι στον αγώνα για το νερό

Η ιστορία κινείται κυκλικά και επαναλαμβάνεται. Μερικές φορές αυτοί οι κύκλοι είναι τόσο σύντομοι, ώστε οι μνήμες που έχει αφήσει είναι τόσο νωπές που θυμόμαστε ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η ΕΥΑΘ πωλείται. Η ίδια ιστορία παιγμένη από διαφορετικούς ανθρώπους/ηθοποιούς. Ένα έργο με μόνιμους μνηστήρες-κυνηγούς τις δύο πολυεθνικές που λυμαίνονται τους υδάτινους πόρους παγκοσμίως, θήραμα την ΕΥΑΘ και θύματα τους πολίτες της Θεσσαλονίκης σήμερα, των Αθηνών αύριο κοκ.

Στην επαναλαμβανόμενη διαδικασία, εκποιητές του δημόσιου πλούτου είναι η κυβέρνηση της Ν.Δ. το 2009 και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 2011. Και τις δύο φορές η πρόφαση της διάσωσης της χώρας επιβάλει το ξεπούλημα του νερού με τη μορφή κατεπείγουσας διαδικασίας. Τι συμβαίνει πραγματικά, όμως;
Όποιος κάνει μια στοιχειώδη αναζήτηση θα διαπιστώσει ότι σε όποια χώρα έχει εμπλακεί το ΔΝΤ επιβάλλει την πώληση των υδάτινων πόρων. Δεν είναι τυχαίο ότι υψηλόβαθμα στελέχη του είναι υπάλληλοι των δύο μεγάλων πολυεθνικών, Suez Environmental και Veolia, που διαχειρίζονται τον υδάτινο πλούτο παγκοσμίως. Η επιχείρηση πώλησης του νερού είναι μία από τις πιο προσοδοφόρες, αφού δεν γίνεται κανείς να ζήσει δίχως αυτό. Το κόστος κατασκευής νέων δικτύων είναι τόσο μεγάλο που ποτέ κανείς δεν έχει κατασκευάσει νέο δίκτυο ύδρευσης ή αποχέτευσης. Έτσι, ο ισχυρισμός της απελευθέρωσης της αγοράς και του υγιούς ανταγωνισμού στην περίπτωση αυτή δεν ευσταθεί. Η πώληση των δικτύων διάθεσης πόσιμου νερού μετατρέπει ένα κρατικό μονοπώλιο σε ιδιωτικό και το νερό σε εμπόρευμα.
Ήδη προωθείται η ιδέα χρηματιστηριακής διαπραγμάτευσης της τιμής του μέσω ενός φορέα τύπου ΟΠΕΚ, γεγονός που καθιστά σαφή την πολυτιμότητά του και τη διάθεση κερδοσκοπίας γύρω από αυτό. Η διαφορά, βέβαια, είναι ότι χωρίς πετρέλαιο μπορεί να υπάρξει ζωή, χωρίς νερό όχι. Με τον έλεγχο του νερού, μακροπρόθεσμα, οι εταιρίες θα μπορούν να ελέγξουν την ποιότητα ζωής, τη δημόσια υγεία αλλά ακόμη και κυβερνήσεις κάνοντας «παιχνίδια» με τη διαθέσιμη ποσότητα και ποιότητα. Η πώληση των εταιριών ύδρευσης-αποχέτευσης δεν είναι κάτι καινούργιο στον πλανήτη. Έχει εφαρμοστεί ανεπιτυχώς όχι μόνο στη Λατινική Αμερική αλλά και τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Οι δανειστές εταίροι μας, μάλιστα, οι οποίοι μας επιβάλουν την ιδιωτικοποίηση του μονοπωλίου του νερού, στις χώρες τους κρατικοποιούν τις αντίστοιχες εταιρίες μετά από πιέσεις των πολιτών. Συγκεκριμένα παραδείγματα, το νερό του Παρισιού που επαναδημοτικοποιήθηκε από 1/1/2011, του Βερολίνο που μετά από θετικό δημοψήφισμα αποφάσισε να δημοσιοποιηθούν οι συμβάσεις με τη Veolia και σχεδιάζει, σύμφωνα με τον δήμαρχό του, να ξαναπάρει τον έλεγχο και τη διάθεση.
Η ΕΥΑΘ είναι μια εταιρία της οποίας, σήμερα, το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει το 74,2% των μετοχών, ουδέποτε έχει επιχορηγηθεί με οποιαδήποτε μορφή και παρουσιάζει κέρδη από την εποχή που ήταν καθαρά Δημόσιος Οργανισμός. Τα κέρδη της τελευταίας πενταετίας ανέρχονται στο ποσό των 72.958.000 ευρώ. Η πώληση του 40% θα φέρει στα ταμεία του κράτους 63.234.600 ευρώ (ο υπολογισμός έχει γίνει με τη μέση τιμή της μετοχής για το τρέχον έτος 4,355 ευρώ). Ακόμη και αν δεν λάβουμε υπ’ όψιν τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της επιχείρησης του νερού της Θεσσαλονίκης, τα δεδομένα και οι αριθμοί διαλύουν κάθε αμφιβολία. Εννοώ, λοιπόν, πως το ξεπούλημα της ΕΥΑΘ είναι, ουσιαστικά, δώρο στο κεφάλαιο, θυσία για τον κατευνασμό των ακόρεστων ορέξεων των «αγορών» και δεν θα βοηθήσει σε τίποτα τη χώρα, αφού και τα χρήματα του ξεπουλήματος θα μπουν στα ταμεία του κράτους, πολλαπλάσια από τα κέρδη της εταιρίας στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Ένα ερώτημα υψίστης σημασίας που γεννάται είναι το πολύ απλό: τι θα γίνει όταν ο πολίτης, πελάτης απλά της πολυεθνικής, δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τον λογαριασμό του; Ο καθένας γνωρίζει τι συμβαίνει όταν δεν έχεις να πληρώσεις π.χ. τον λογαριασμό του κινητού. Η εταιρία κινητής τηλεφωνίας σου κόβει τη σύνδεση. Με την ανεργία να εκτινάσσεται, τις περικοπές μισθού να επαναλαμβάνονται και τη φτώχεια να πλανάτε πάνω από τα κεφάλια μας, σε λίγο καιρό θα υπάρχει μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας που δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή ακόμη και του λογαριασμού του νερού του. Τι θα συμβεί τότε; Θα αφαιρεθούν τα υδρόμετρά τους; Χωρίς κινητό τηλέφωνο μπορούμε να ζούμε, χωρίς νερό μπορεί να υπάρξει ζωή;
Η περίφημη δέσμευση «οι υδάτινοι πόροι δεν ιδιωτικοποιούνται» του κ. Παπανδρέου ως προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβρη του 2009, όταν η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή ξεπουλούσε την ΕΥΑΘ, απλά ξεχάστηκε από τον ίδιο.
Οι εργαζόμενοι και οι πολίτες της Θεσσαλονίκης δεν έχουν προλάβει και δεν είναι διατεθειμένοι να ξεχάσουν. Καλούμε όλους να συστρατευθούν στον αγώνα για το νερό που είναι μάχη για τη ζωή. Αν θα πουληθεί το νερό της πόλης, αυτό θα πρέπει να το αποφασίσουν οι πολίτες της και όχι τρίτοι. Αν θέλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο κ. Παπανδρέου να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση, οφείλει να διεξαγάγει δημοψήφισμα, γιατί η συμμετοχική δημοκρατία δεν πρέπει να μένει στα λόγια και η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

Σχόλια