από τον Δημήτρη Ουλή
Πρώτα απ’ όλα, φρόντισε να ενσωματώσεις τους τρέχοντες μνημονιακούς ευφημισμούς σαν να επρόκειτο για δεύτερη μητρική σου γλώσσα (βλ. σχετική στήλη στο φύλλο 234). Ποτέ μη δίνεις απάντηση επί του περιεχομένου των ερωτήσεων που σου υποβάλλονται, αλλά επί των εντυπώσεων που αυτή θα προκαλέσει. Όταν αδυνατείς να πείσεις, μπέρδεψέ τους. Άρχισε να μιλάς για τεχνικές λεπτομέρειες που κανείς δεν καταλαβαίνει, σχολίασε εκτενώς στατιστικούς πίνακες, άσκησε κριτική στο πιο σφιχτοκούραδο άρθρο του Economist. Αν σε κατηγορήσουν για ακατανοησία, αντίταξέ τους ότι είσαι σοβαρός πολιτικός και ότι δεν ενδίδεις στον πειρασμό του λαϊκισμού. Αν τύχει να βρεθείς στο ίδιο τραπέζι με κάποιον ειδήμονα, φρόντισε να τον διακόπτεις συνέχεια και βομβάρδιζέ τον με αλλεπάλληλα ερωτήματα, μέχρις ότου να τον δεις να αυτο-στραγγαλίζεται μέσα στην ανεπάρκεια του τηλεοπτικού χρόνου.
Να επικαλείσαι συχνά το συναίσθημα και το «βίωμά» σου – ενώ, σε κρίσιμες στιγμές, φρόντισε να «σπάει» η φωνή σου. Συγκινεί πολύ τις μανούλες αυτό, μην αφήνεις τόσες δεκαετίες θητείας στις σαπουνόπερες να πάνε χαμένες. Επικαλέσου, επίσης, ηχηρές αγωνιστικές περγαμηνές της οικογένειάς σου και έχε πάντοτε στη διάθεσή σου λίστες με αριστερούς ηγέτες που γνώρισες πραγματικά (ή στον ύπνο σου). Όταν φέρουν ενώπιόν σου αδιάσειστα ενοχοποιητικά τεκμήρια, εσύ απάντησε ότι ντρέπεσαι για λογαριασμό των κατηγόρων σου, αντίταξε δε τις λίστες αυτές με όσο περισσότερο πάθος μπορείς. Αν δυσκολεύεσαι, ζήτα βοήθεια από τον Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλο.
Ακολούθησε πάντοτε παρελκυστική πολιτική. Έτσι θα μειώσεις τα ανακλαστικά του αντιπάλου και θα του τσακίσεις το ηθικό, αναγκάζοντάς τον να αναμένει διαρκώς στο ακουστικό του. Δικαιολόγησε στους οπαδούς σου τις χρονοτριβές και τη στασιμότητα ως «αναγκαίο καλό», καθότι η δημοκρατία είναι εξ ορισμού χρονοβόρα. Διατράνωσε, επίσης, στη συνείδησή τους την απέχθειά σου για τις πρόχειρες και βιαστικές λύσεις.
Χρησιμοποίησε αφειδώς μαξιμαλιστικά κριτήρια για τον αντίπαλο, και φρόντισε ώστε να υπολείπεσαι πάντοτε έναντι αυτών. Μπορεί να είσαι κακός – ο αντίπαλός σου όμως είναι ο Εωσφόρος. Μπορεί να χρειάστηκε να κάνεις κάποιους συμβιβασμούς – ο αντίπαλός σου όμως είναι προδότης εκ φύσεως. Μπορεί να περικόπτεις για δωδέκατη φορά τις συντάξεις – ο αντίπαλός σου όμως περιέκοψε τις έντεκα προηγούμενες. Μπορεί να έφερες 3o Μνημόνιο – ο αντίπαλός σου όμως έφερε τα άλλα δύο.
Διατυμπάνιζε το εξωφρενικό και το σκανδαλώδες, για να προκρίνεις το λιγότερο σκανδαλώδες ως «φυσιολογικό». Λάνσαρε κάθε συμβιβασμό ως προϊόν εξωτερικής πίεσης (Δεν το ήθελες. Σε ανάγκασαν. Και το έκανες μονάχα για να αποφύγεις τα χειρότερα). Όταν υποπίπτεις σε κραυγαλέες αντιφάσεις, ξεγλίστρησε με χιούμορ: σκάρωσε μια καλή αφήγηση ή κάνε ένα έξυπνο λογοπαίγνιο. Κι όταν οι ίδιοι σου οι ψηφοφόροι φτάσουν στο σημείο να καταγγείλουν τα αριστερά σου διαπιστευτήρια ως κάλπικα, μη χάσεις την ψυχραιμία σου. Φρόντισε μονάχα να διασφαλίσεις τις δεξιές σου τσέπες.
