Έψαξα, αλλά δεν βρήκα άρθρα που να έχουν σαν περιεχόμενο την ανάλυση της κυπριακής κουλτούρας, πώς διαμορφώθηκαν οι αντιλήψεις, τα ήθη και οι νοοτροπίες στα τελευταία χρόνια, ιδίως τα χρόνια της «κρίσης» και των επιβεβλημένων από τους κηδεμόνες «μεταρρυθμίσεων». Πώς έφτασε η κοινωνία των Ελληνοκυπρίων στη σημερινή κατάσταση. Από το βροντώδες όχι στο σχέδιο Ανάν -με το οποίο απέρριψε κάθε ιδέα παραχώρησης πάτριου εδάφους και δυσανάλογης εξουσίας στην τουρκοκυπριακή μειονότητα- στην παθητική ή ενεργητική αποδοχή της εκχώρησης -υπό ολοκληρωτικό έλεγχο- της επικράτειας με τη μορφή «οικοπέδων» στις πολυεθνικές του πετρελαίου και στα πολεμικά πλοία των ξένων στόλων. Μια εκχώρηση χωρίς ημερομηνία λήξης, επ’ άπειρον. Με την υποτελή στους ξένους υπό τον Αναστασιάδη Δεξιά και την ενσωματωμένη υπό Χριστόφια-Κυπριανού Αριστερά, η Κύπρος μείωσε ακόμα περισσότερο ό,τι της είχε απομείνει από εθνική κυριαρχία. Αφού της έστειλαν μήνυμα πειθάρχησης με την τραπεζική «κρίση», εξασφάλισαν ευκολότερα την οικοπεδοποίηση του νησιού. Με αντάλλαγμα τα ψίχουλα από τις προσδοκώμενες εξορύξεις που κι αυτά θα τα καρπωθεί η ελίτ του νησιού, η Κύπρος ολοκληρώνει την προτεκτορατοποίησή της.
Θα είχε ενδιαφέρον, μαζί με άλλα κοινωνικά παράγωγα, να «δει» κανείς και την περίπτωση του ίλαρχου που σφάζοντας μάνες και παιδιά έφερε στο προσκήνιο με τον πιο απεχθή και εκτυφλωτικό τρόπο, τις παθογένειες μια κοινωνίας εύθραυστης ευμάρειας, πολιτικού αδιεξόδου και ηθικής κατάπτωσης.
Ι. Κ.
