του Βύρωνα Λάμπρου
Προσπαθείς να γραφείς στον προσωπικό γιατρό και σκοντάφτεις στην έλλειψη γιατρών. Χρειάζεται κάθε μήνα να προσέχεις τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, να διαλέγεις τον φτηνότερο πάροχο. Ψάχνεις το πιο συμφέρον πρόγραμμα στο τηλέφωνο, την ίδια στιγμή που δέχεσαι κλήσεις από τις εταιρείες για προσφορές που δεν είναι πουθενά κατατεθειμένες. Παίρνεις τα φυλλάδια των super market με τις προσφορές, αλλά τελικά θα πρέπει να πας σ’ όλους για να ψωνίσεις τα απαραίτητα.
Μέχρι πρόσφατα έπρεπε να είσαι ενήμερος για το που απαιτούνται μάσκες, rapid και self τεστ, έγκυρο green pass και πότε χρειάζεται να κάνεις 1η, 2η, 3η, 4η δόση, αλλά είσαι σίγουρος τι σου ξημερώνει;
Είσαι δικαιούχος του power pass, fuel pass, του επιδόματος τουρισμού Ιουλίου, μετά του Αυγούστου, του χειμερινού, του επιδόματος ανεργίας κ.λπ. ; Υποχρέωσή σου να το ψάξεις.
Ημερομηνίες έναρξης και deadline για όλα. Μπορείς να τα θυμάσαι;
Δόσεις που διαρκώς επεκτείνονται και αυξάνονται σε αριθμό για τον ΕΝΦΙΑ, την εφορία, το ηλεκτρικό ρεύμα, το δάνειο, τον ΕΦΚΑ, την δυνατότητα συνταξιοδότησης κ.ο.κ.
Τι θέρμανση θα έχεις; Καυστήρα πετρελαίου ή αερίου και πέλετ; Κλιματισμό ή αντλίες θερμότητας; Τζάκι ή θερμοπομπό; Κ.λπ. Ποιες ηλεκτρικές συσκευές να αλλάξω; Πώς θα καταστήσω πιο οικονομικό ενεργειακά το σπίτι; Και στο βάθος σεισμόσημο, ενεργειόσημο και άλλα σήματα καπνού.
Είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις για όλα. Να προσπαθείς να προλάβεις προθεσμίες. Να ανακαλύπτεις τις «ευκαιρίες». Να προλαβαίνεις τα συμβόλαια πριν αλλάξουν. Δεν είσαι πλέον ένας πολίτης. Είσαι επιχειρηματίας του εαυτού σου.
Αυτά που μέχρι χθες ήταν σταθερά, αλλάζουν με ταχύτατο και βίαιο τρόπο και απαιτείται να προσαρμοστείς. Όποιος δεν το κάνει θα χάσει το τρένο. Θα μείνει πίσω. Κοινώς θα ατυχήσει.
Και ποιος είναι υπεύθυνος γι αυτό; Μα εσύ. Καιρός να γίνεις μάνατζμεντ του εαυτού σου. Όπως τρέχεις για πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, επιμορφώσεις, προγράμματα κατάρτισης και ανεβάζεις ή σταθεροποιείς την κλίμακα στην εργασία, έτσι θα τρέχεις και για όλα τα υπόλοιπα. Δεν μπορείς; Δικό σου πρόβλημα. Δεν είναι το κράτος γι αυτές τις δουλειές. Αυτό «τακτοποιεί» αυτή την νέα πραγματικότητα, διαχέει το νέο κόσμο παντού. Σε όλες τις πτυχές της ζωής. Γι’ αυτό και δεν βλέπετε ουσιαστικές διαφωνίες των πολιτικών εκπροσώπων σε αυτό το επίπεδο
Ζεις ένα διαρκές τρεχαλητό. Να προλάβεις. Γνωρίζεις ότι αν μείνεις πίσω τα περιθώρια είναι μικρά. Σαν τον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων. Σαν να χρειάζεται να έχεις μια δική σου διοικητική υπηρεσία που θα επιλαμβάνεται όλων αυτών των θεμάτων.
Αλλάζει με αυτόν τον τρόπο η ανθρώπινη υπόσταση;
Αλλάζει. Προσπαθώντας να ανταποκριθεί, βλέπει μόνο τον εαυτό του (άντε και την οικογένειά του). Η κοινωνία , δίπλα του, χάνεται. Γίνεται αόρατη. Δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα, κοινές επιδιώξεις, κοινές αναζητήσεις. Ο συνάνθρωπος είναι απλά ένα μέσο που χρησιμοποιώντας το θα κατακτήσεις τη δική σου «επιτυχία». Αυτές είναι οι νέες κοινωνικές σχέσεις. Ευκαιριακές, προσωρινές. Και επειδή ο διπλανός σου μπορεί να σταματήσει άθελα ή όχι τη δική σου «επιτυχία» καταντά ένα εμπόδιο. Από ‘κει και η ωμότητα, η αύξηση της βίας, σαν να έχει σκληρύνει ο κόσμος. Και αυτό διακτινίζεται στα παιδιά. Ειδικά σε εκείνα που αντιλαμβάνονται ότι δεν προλαβαίνουν.
Η «επιτυχία» όμως είναι σύνθετη λέξη. Έχει να κάνει με την τύχη. Και είτε το θέλουμε είτε όχι η τύχη καθορίζεται από το πως θα κινηθούν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Επομένως η δική μας «επιτυχία» εξαρτάται από τους άλλους, την κοινωνία.
Αλλάζει η ανθρώπινη υπόσταση. Μήπως μπορούμε να την ξαναλλάξουμε;
