Σε “λαό επιζώντων” μετατρέπουν τους Αϊτινούς
Ενάμιση μήνα μετά το σεισμό η κατάσταση για τους πληγέντες δεν έχει αλλάξει πολύ. Σύμφωνα με αναφορά υπηρεσίας του ΟΗΕ περίπου 1.200.000 άνθρωποι παραμένουν ακόμη σε αυτοσχέδια καταλύματα και μόνο 1 στους 5 έχει λάβει κάποιου είδους σκηνή. Η επισιτιστική βοήθεια φτάνει στους πεινασμένους με εξαιρετική αργοπορία. Μόνο για να καθαριστεί η πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς από τα ερείπια των εκατοντάδων χιλιάδων κτισμάτων που κατέρρευσαν και που πολλά απ’ αυτά αποτελούν πηγή δυσοσμίας εξαιτίας των εγκλωβισμένων πτωμάτων, θα χρειαζόταν ένας στόλος χιλίων φορτηγών που θα εργαζόταν κάθε μέρα επί δωδεκάωρο για έναν ολόκληρο χρόνο.
Το νούμερο δεν είναι τόσο αστρονομικό όσο ίσως φαντάζει. Δεν είναι αστρονομικό για τις δυνατότητες στο πλαίσιο μιας διεθνούς κινητοποίησης. Ωστόσο, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα της μέχρι τώρα διεθνούς βοήθειας για τις πολύ πιο άμεσες και επείγουσες ανάγκες του επισιτισμού, της στέγασης, της περίθαλψης των τραυματιών και της φροντίδας για τα παιδιά, τότε, ναι, το Πορτ-ο-Πρενς θα παραμείνει μάλλον μια πρωτεύουσα ερειπίων… Όπως και οι Αϊτινοί κινδυνεύουν να γίνουν ένας λαός επιζώντων». Τουλάχιστον αυτό φαίνεται να υπάρχει στη σκέψη των ξένων παραγόντων που ευθύνονται για την τραγική κατάσταση της Αϊτής πριν ακόμη το σεισμό, δηλαδή κυρίως των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας και των διεθνών οικονομικών οργανισμών. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, πολλοί Αϊτινοί μετά το σεισμό έχουν εγκαταλείψει τη δουλειά τους και ένας από τους λόγους είναι η πτώση του μεροκάματου και η αύξηση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Καλά νέα για όσους έφεραν την Αϊτή στην κατάσταση της φτωχότερης χώρας του βορείου ημισφαιρίου πριν το σεισμό και ετοιμάζονται να ξαναέρθουν τώρα ως αρωγοί και επενδυτές μετά το σεισμό.
Μέχρι πριν 30 χρόνια η Αϊτή παρήγε όλο το ρύζι που χρειαζόταν ο πληθυσμός της. Από κλιματική και μόνο άποψη (βρέχει σχεδόν έξι μήνες το χρόνο) θα μπορούσε να είναι μια πλούσια γεωργικά χώρα. Η απελευθέρωση των εισαγωγών οδήγησε στην καταστροφή της γεωργίας. Το κίνητρο προφανώς δεν ήταν ο μικρός της πληθυσμός και το μέγεθός της ως αγοράς γεωργικών προϊόντων όσο η διαμόρφωση συνθηκών ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης στα εξαγωγικά εργοστάσια που τροφοδοτούν δυτικές εταιρίες. Εκμετάλλευσης για τα εκατομμύρια που ξεριζώθηκαν από την ύπαιθρο και συνέρρευσαν στα αστικά κέντρα –σε άθλια κτίρια. Τώρα το νέο αυτό πλήγμα δίνει νέες επενδυτικές ευκαιρίες και κίνητρα στις δυτικές εταιρίες. Το είπε και ο Μπιλ Κλίντον στο Νταβός όπου κάλεσε τη Δύση να επενδύσει στην Αϊτή. Το είπε και η σύζυγός του, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, που εγκωμίασε σε δήλωσή της την αϊτινή κλωστοϋφαντουργία και τις δυνατότητές της.
Αν διοχετευθεί και διεθνής χρηματοδότηση για την κτιριακή ανοικοδόμηση, το φαγοπότι προβλέπεται διόλου ασήμαντο, αν και όχι για τους πεινασμένους Αϊτινούς.
Εκπρόσωπος αγροτικής κοινότητας καλούσε σε πρόσφατο ντοκιμαντέρ τη διεθνή κοινότητα αντί να στέλνει τροφή για βοήθεια, να στηρίξει με χρήματα την αϊτινή γεωργία να ξανασταθεί στα πόδια της. Τρελός θα είναι ο άνθρωπος.
Γιώργος Τσίπρας
