Οι ντρίπλες ενός πανεπιστημιακού παντός καιρού
Θορυβώδης ήταν η ανάληψη του υπουργικού αξιώματος από τον τέως πρύτανη Γ. Μπαμπινιώτη. Αν και από την πρώτη στιγμή έγινε αντιληπτό ότι η αλλαγή φρουράς στο υπουργείο Παιδείας ήταν αποτέλεσμα του πλήρους αδιεξόδου που κατόρθωσε να φέρει (και) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η Άννα Διαμαντοπούλου, η αλλαγή τακτικής που φρόντισε έντεχνα να σαλπίσει ο νέος υπουργός ξεσήκωσε τεράστιο θόρυβο.
Προφανώς και ο Γ. Μπαμπινιώτης, βασικός υποστηρικτής όλων των μέτρων φιλελευθεροποίησης της εκπαίδευσης και πολέμιος των όποιων δημοκρατικών κατακτήσεων, δεν είχε σκοπό να αλλάξει τα πράγματα. Φρόντισε, άλλωστε, να το τονίσει ποικιλοτρόπως μετά το θόρυβο για τις αποφάσεις του. Αλλά δεν είχε άλλο τρόπο να χειριστεί μια πραγματικότητα που έφερε τα 40 εκπαιδευτικά ιδρύματα σε σημείο οριστικής κατάρρευσης. Τι είπε, λοιπόν: ότι θα αποσυνδέσει τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, από την εκλογή των νέων διοικητικών οργάνων.
Με τη μετωπική επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο η πρώην υπουργός Παιδείας, μπορεί να κέρδισε πολλούς φίλους ανάμεσα στην επιχειρηματική και πολιτική κοινότητα (όπως η οικογένεια Μητσοτάκη κι ο Όμιλος Αλαφούζου) αλλά απώλεσε (τουλάχιστον φανερά) κάθε σύμμαχο εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να ισορροπήσει ο νέος υπουργός, εκμεταλλευόμενος και το γεγονός της πανεπιστημιακής του ιδιότητας.
Κατά τα λοιπά, το δείγμα γραφής που έδωσε ο κ. Μπαμπινιώτης με την τροπολογία του για την απελευθέρωση των απολύσεων στην ιδιωτική εκπαίδευση (ανεξάρτητα αν τελικά δεν κατόρθωσε να ψηφιστεί) είναι σε απολύτως μνημονιακή κατεύθυνση.
Προφανώς και ο Γ. Μπαμπινιώτης, βασικός υποστηρικτής όλων των μέτρων φιλελευθεροποίησης της εκπαίδευσης και πολέμιος των όποιων δημοκρατικών κατακτήσεων, δεν είχε σκοπό να αλλάξει τα πράγματα. Φρόντισε, άλλωστε, να το τονίσει ποικιλοτρόπως μετά το θόρυβο για τις αποφάσεις του. Αλλά δεν είχε άλλο τρόπο να χειριστεί μια πραγματικότητα που έφερε τα 40 εκπαιδευτικά ιδρύματα σε σημείο οριστικής κατάρρευσης. Τι είπε, λοιπόν: ότι θα αποσυνδέσει τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, από την εκλογή των νέων διοικητικών οργάνων.
Με τη μετωπική επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο η πρώην υπουργός Παιδείας, μπορεί να κέρδισε πολλούς φίλους ανάμεσα στην επιχειρηματική και πολιτική κοινότητα (όπως η οικογένεια Μητσοτάκη κι ο Όμιλος Αλαφούζου) αλλά απώλεσε (τουλάχιστον φανερά) κάθε σύμμαχο εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να ισορροπήσει ο νέος υπουργός, εκμεταλλευόμενος και το γεγονός της πανεπιστημιακής του ιδιότητας.
Κατά τα λοιπά, το δείγμα γραφής που έδωσε ο κ. Μπαμπινιώτης με την τροπολογία του για την απελευθέρωση των απολύσεων στην ιδιωτική εκπαίδευση (ανεξάρτητα αν τελικά δεν κατόρθωσε να ψηφιστεί) είναι σε απολύτως μνημονιακή κατεύθυνση.
Μ.Σ.
Σχόλια
