Είναι γνωστό το πρόβλημα που έχει προκύψει, σχετικά με το ζήτημα της αναγραφής των ελληνικών τοπωνυμίων με αλβανική μετάφραση στα νομιμοποιητικά έγγραφα των παιδιών των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα.
Για τα παιδιά των Αλβανών υπηκόων η ελληνική ληξιαρχική πράξη γέννησης μεταφράζεται στα αλβανικά και εν συνεχεία εκδίδονται τα πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης και τα διαβατήρια των παιδιών, τα οποία θεωρούνται «άκυρα» από τις Ελληνικές Αρχές, με αποτέλεσμα να μην επιτρέπεται η επανείσοδος των παιδιών στην Ελλάδα αν ταξιδέψουν στην Αλβανία, αλλά και να χάνουν τις άδειες διαμονής τους, γιατί προσκομίζουν «άκυρα» δικαιολογητικά.
Ο ανταγωνισμός δύο βαλκανικών εθνικισμών, του αλβανικού που αρνείται να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο και να αναγράφει στα επίσημα έγγραφά του τα τοπωνύμια με ακριβή λατινική μετάφραση από τα ελληνικά, αλλά και του ελληνικού, ο οποίος «ανακάλυψε» τώρα (έπειτα από δύο τουλάχιστον δεκαετίες που εφαρμοζόταν) διαφορετική πρακτική και αναγνωρίζονταν ως έγκυρα τα σχετικά έγγραφα, ότι δήθεν αποτελεί τεράστιο πρόβλημα η μετάφραση σε βαλκανικές γλώσσες των ελληνικών τοπωνυμίων, έχει οδηγήσει σε ομηρία και απόγνωση τους Αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα. Οι Αλβανοί μετανάστες και μάλιστα το πιο ενταγμένο στην ελληνική κοινωνία κομμάτι τους, όσοι βρίσκονται επί χρόνια στην Ελλάδα και έχουν παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, θα χάσουν τις άδειες διαμονής τους τις οποίες απέκτησαν με πολύ κόπο, εργασία και έξοδα. Η αναγραφή του τόπου γέννησης στο διαβατήριο ή στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης δεν εξαρτάται από πράξη, παράλειψη ή έστω βούληση του αλλοδαπού που το κατέχει, αλλά ανήκει στο χώρο ευθύνης της χώρας που το εκδίδει σύννομα ή αντίθετα προς τις διεθνείς της υποχρεώσεις.
Η μη χορήγηση άδειας διαμονής σε αλλοδαπούς για τον άνω αναφερόμενο λόγο συνιστά διακριτική μεταχείριση σε βάρος του αλλοδαπού και συνιστά παράβαση νόμου, καθώς αντίκειται σε διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η Ελλάδα και οι οποίες είναι υπερνομοθετικής ισχύος όπως η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κ.ά., αλλά και σε διατάξεις του εσωτερικού Δικαίου (συνταγματικές και νομοθετικές). Η ευάλωτη κατηγορία των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα γίνεται η διελκυστίνδα ανάμεσα στα δύο κράτη για την προώθηση των «εθνικών» τους συμφερόντων «ένθεν-κακείθεν».
Τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των Αλβανών υπηκόων και των παιδιών τους, παραβιάζονται παράφορα από την άρνηση της Ελλάδος να τους επιτρέψει την επανείσοδό τους στην Ελλάδα και να τους χορηγήσει άδεια διαμονής. Τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα στη ζωή, την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, τη μόρφωση, την οικογενειακή συνένωση, όλων, άρα και των Αλβανών υπηκόων, είναι αδιαπραγμάτευτα και χρήζουν προστασίας και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, συνεπώς, πρέπει να ανακαλέσει τις εντολές προς τα σημεία εισόδου της χώρας με τις οποίες απαγορεύει την επανείσοδο στην Ελλάδα των Αλβανών (βλ. παιδιών), που στο διαβατήριό τους γράφει ότι γεννήθηκαν στην Greqi αλλά και τις εγκυκλίους προς τις διευθύνσεις αλλοδαπών με τις οποίες εντέλλονται να απορρίπτουν τα σχετικά αιτήματα των ομογενών για χορήγηση άδειας διαμονής και το υπουργείο Εσωτερικών πρέπει να ανακαλέσει άμεσα τις εγκυκλίους τις οποίες απέστειλε προς τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις ανά τη χώρα, βάσει των οποίων θα απορριφθούν τα αιτήματα για χορήγηση άδειας διαμονής των Αλβανών μεταναστών. Τα δύο κράτη πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειες τους για την εξεύρεση λύσης, βάσει των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Έφη Τελλή
μέλος του Τμήματος Δικαιωμάτων
ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
