Του Γιώργου Γιαλούρη
Θέλεις ας πούμε φαγητό, κάνεις μια παραγγελία, θέλεις ας πούμε μία συσκευή, κάνεις ξανά παραγγελία, θέλεις ας πούμε κάποιος να σου κρατάει το παιδί, παίρνεις μία νταντά, θέλεις ας πούμε κάποιος να παραλαμβάνει τα πακέτα σου σπίτι, αγοράζεις residence services, θέλεις να δείξεις ότι δουλεύεις, συγκαλείς μία συνάντηση, ένα meeting, θέλεις κάποιος άλλος να κάνεις τις δουλειές για εσένα, γίνεσαι project manager, θέλεις να κομπάζεις σε συναντήσεις, γίνεσαι project manager, θέλεις να βαυκαλίζεσαι με ψευδαισθήσεις ενός νευραλγικού εταιρικού πόστου, γίνεσαι project manager, θέλεις κάποιος άλλος να διεκδικεί για εσένα, πας και ψηφίζεις κι έπειτα γκρινιάζεις, θέλεις να «φύγουν οι μαλάκες», πας και ψηφίζεις τους άλλους μαλάκες, θέλεις να μην δείξεις ότι δεν τα βγάζεις πέρα, τα βάζεις στην πιστωτική, θέλεις να φτιάξεις κάτι, το αναθέτεις σε κάποιον άλλον, θέλεις να κάνεις μια δουλειά που δεν θέλει γράμματα, γίνεσαι project manager, θέλεις να λες σε άλλους τι να κάνουν χωρίς να έχεις ιδέα τι λες, γίνεσαι project manager, θέλεις να λες ότι ασχολείσαι με «έργα» και έχεις πολλή δουλειά, γίνεσαι project manager, θέλεις να νιώθεις σημαντικός χωρίς να είσαι, γίνεσαι project manager, θέλεις να γίνεις ένας σωστός project manager με βαθιά τεχνική γνώση του αντικειμένου, εγκαταλείπεις τη χώρα και πιάνεις δουλειά κάπου στο εξωτερικό, αλλά στ’ αλήθεια δεν θα ήθελα να μιλήσω για project managers, άλλωστε κι εγώ project manager θέλω να γίνω, να γίνω PM, όλοι έχουν γίνει PM, Poso Malakes δηλαδή, έτσι κι εγώ το ίδιο θέλω να είμαι, να μανατζάρω τον εαυτό μου, την καθημερινότητά μου, πόσο, τόσο, κάνε, πλήρωνε, βάλε προθεσμία, πήγαινε εκεί, κάνε τούτο, κάνε τ’ άλλο, κάτι σαν να είσαι προπονητής χωρίς να κάνεις προπόνηση, ν’ αναθέτω τη δουλειά σε άλλους αλλά ο άλλος να είναι ο εαυτός μου, να με βάζω σε συναντήσεις και να συνομιλώ με τον εαυτό μου κι όταν πηγαίνει στραβά κάτι να λέω ότι εγώ μου τα ’λεγα, η αλήθεια βρίσκεται στους Τσοπάνα Rave, σταλεγάκης να είμαι χωρίς αφεντικό, για την ακρίβεια να είμαι αφεντικό του εαυτού μου, δούλος του εαυτού μου, αφεντικό και σκυλάκι ταυτόχρονα, γαμάτος, υπεργαμάτος μάνατζερ του εαυτού μου, όχι σαν τους μάνατζερ που μας κυβερνούν διότι όλοι τούτοι μάνατζερ είναι, αποτυχημένοι μάνατζερ μάλιστα, ούτε καν επιτυχημένοι, αν και οι επιτυχημένοι μάνατζερ πάλι μάνατζερ είναι, καμία δουλειά δεν είναι ντροπή (εκτός αν είσαι μάνατζερ) αλλά οι δικοί μας μάνατζερ ούτε ρέστα στα διόδια δεν μπορούν να δώσουν, θα σου αρπάξουν την κάρτα και θα φύγουν, έχουν όμως πλάνα, να στείλουν στρατό στην Ουκρανία, ρε γαμώ το στ… ωχ, ωχ, ωχ τι πήγα να πω, θα μου την έπεφτε κάνας βουλευτής της Νίκης να με πλακώσει, ή σαν εκείνους τους ροπαλοφόρους ρασοφόρους που τη στήνουν έξω από τον Ζαραλίκο και ζητούν να χυθεί αίμα, δεν είδα ωστόσο κανέναν από αυτούς να κάνει κάτι για τους Αλαουίτες ή χριστιανούς «αδελφούς τους» που τους σφάζουν σαν κατσίκια οι εκπρόσωποι της νόμιμης κυβέρνησης του ευρέως αναγνωρισμένου ισλαμοφασιστικού καθεστώτος της Συρίας που τόσο γρήγορα αναγνώρισαν οι μη εκλεγμένοι «δημοκράτες» της Κομισιόν, στους Ρώσους κατέφυγαν οι άνθρωποι, στους Ρώσους οι οποίοι όχι μόνο απώθησαν τα μαινόμενα στίφη αλλά ανακατέλαβαν και χριστιανικά χωριά και απέναντι σε αυτούς τους Ρώσους, χωρίς τον στόλο των οποίων δεν θα γιορτάζαμε τίποτα την 25η και ούτε καν τους καλούμε στην επίσημη γιορτή της απελευθέρωσης του αγαπημένου μας προτεκτοράτου, εμείς λέει θα στείλουμε στρατό. Ναι, αλλά θα πάρουμε ανταλλάγματα. Θέλουμε ανταλλάγματα. Εντάξει, τι θέλετε; Καλή θεσούλα για τον Πρωθυπουργό μας στην Ευρώπη. Έγινε. Α, θα πάρετε και κάτι επιπλέον. Bonus. Ω, τι καλά! Τι θα πάρουμε; Τ’ αρχίδια σας. Θα πάρετε τ’ αρχίδια σας. Σύμφωνοι; Σύμφωνοι.
