Μόσχα: Ιστορία δύο διαδηλωσεων

Επί ένα μήνα προετοιμαζόταν η μεγάλη διαδήλωση των αντι-πουτινικών, φιλοδυτικών δυνάμεων στη Μόσχα, οι οποίες συμμάχησαν ακόμη και με τους αντιμουσουλμάνους εθνικιστές, με άφθονη υποστήριξη από τους Δυτικούς φίλους.

Ακόμη και η εξαιρετικά χαμηλών(;) αντανακλαστικών αρμόδια για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. βαρόνη Άστον αίφνης ξύπνησε και βγήκε δημόσια για να υποστηρίξει τη «ρωσική αντιπολίτευση».
Η διαδήλωση έγινε το Σάββατο 4/2 και συγκέντρωσε τον όχι ευκαταφρόνητο αριθμό των 60.000 διαδηλωτών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των διοργανωτών. Όμως, δεν ήταν αυτή η είδηση εκείνη την ημέρα, αλλά μια άλλη διαδήλωση, υποτίθεται υποστηρικτών του Πούτιν και κρατικά οργανωμένη, όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά τα δυτικά ΜΜΕ. Οι φιλοδοξίες των διοργανωτών ήταν μικρές, μια και οι προηγούμενες φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις δεν συγκέντρωναν πάνω από 3.000-4.000 άτομα. Αλλά στους λόφους Ποκλόναγια, όπου ήταν το σημείο συγκέντρωσης, συνέρρευσαν πάνω από 135.000 διαδηλωτές.
Η συγκέντρωση στους λόφους Ποκλόναγια ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από το αναμενόμενο: Μίλησαν πολλοί γνωστοί για την αντιπάθεια που τρέφουν για τον Πούτιν και το καθεστώς του, αλλά δήλωσαν πλήρως αντίθετοι με τη «λευκή» (ή «πορτοκαλί» όπως λέγεται) αντιπολίτευση, περισσότερο από ό,τι είναι με τον Πούτιν. Ήταν μια συγκέντρωση εναντίον του Λευκού Μετώπου, του μετώπου των φιλοδυτικών, νεοφιλελεύθερων και όχι υπέρ του Πούτιν. Μια διαδήλωση κατά της φιλοδυτικής πολιτικής, μέσω της οποίας εκφράστηκε η «πατριωτική» συμμαχία των κρατιστών, της εθνικιστικής αντιπολίτευσης Πρώτη η Ρωσία.
Τα δυτικά ΜΜΕ έχασαν την μπάλα, όταν ισχυρίστηκαν ότι οι συμμετέχοντες είχαν πληρωθεί ή αναγκάστηκαν να συμμετέχουν ή ακόμη ότι ήταν ελάχιστοι. Το αμερικανικό κανάλι Fox News μετέδιδε εικόνες από αυτή τη διαδήλωση και τις απέδιδε στην άλλη. Άλλα δυτικά πρακτορεία δημοσίευσαν φωτογραφίες από το 1991, λέγοντας ότι ήταν από τη συγκέντρωση των νεοφιλελεύθερων. Η διαδήλωση εξέφραζε τη μεγάλη δυναμική του μπλοκ Πρώτη η Ρωσία, μέσω του οποίου συμπυκνώνεται η κοινή στάση κατά της δυτικής πολιτικής. Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται είναι ανομοιογενείς: Ορισμένοι είναι προσκολλημένοι στη μνήμη της ΕΣΣΔ, άλλοι στην τσαρική Ρωσία και αρκετοί αναζητούν μια εναλλακτική λύση. Αυτοί οι άνθρωποι και αυτές οι τάσεις φιμώθηκαν και απονομιμοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1990, όταν κυβερνούσαν ανεμπόδιστα οι φιλοδυτικές, φιλελεύθερες δυνάμεις.
Από την άλλη, ο Πούτιν είναι μια συμβιβαστική προσωπικότητα ανάμεσα στους εκδυτικισμένους φιλελεύθερους και στους οπαδούς του Πρώτη η Ρωσία. Χρησιμοποιεί τη ρητορική των δεύτερων, ενώ εφαρμόζει φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Επί της εποχής του, οι οπαδοί του Πρώτη η Ρωσία επιβίωσαν πολιτικά, αλλά δεν αναμείχθηκαν με το παιχνίδι εξουσίας.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι κατά των νεοφιλελεύθερων διαθέσεις είναι πολύ ισχυρές, ενώ οι δυτικές κυβερνήσεις δεν αντιλαμβάνονται αυτή την αλλαγή, όπως φάνηκε τόσο από την προπαγάνδα τους όσο και από την απαίτηση να ψηφίσει η Ρωσία το προσχέδιο ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη Συρία.
Οι κομμουνιστές δεν συμμετείχαν στις διαδηλώσεις. Προωθούν την υποψηφιότητα του Γκ. Ζουγκάνοφ ως αξιόπιστης εναλλακτικής στον Πούτιν στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου και δεν ήθελαν να αναμειχθούν με οπαδούς του. Απ’ ό,τι φαίνεται είναι πιθανόν οι εκλογές να γίνουν σε δυο γύρους και να είναι αντίπαλοι Ζουγκάνοφ-Πούτιν στο δεύτερο. Και τότε οι Δυτικοί θα πρέπει να αποφασίσουν ποιον μισούν περισσότερο: τον Πούτιν ή τον Ζουγκάνοφ;
Οι δε Ρώσοι νεοφιλελεύθεροι μπορεί να εκτιμήσουν περισσότερο τη συμβιβαστική προσωπικότητα του Πούτιν.

Σχόλια