Της Δέσποινα Σπανούδη *.
Η δημοσίευση μιας ακόμα Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) για το διαβόητο θέμα του Ασωπού είχε, εκτός από περιβαλλοντικό, και προεκλογικό άρωμα.
Δεν είναι μάλλον τυχαίο που ανακοινώθηκε λίγες μόνο ημέρες πριν από το δεύτερο γύρο των εκλογών για την Περιφέρεια Στερεάς, όπου διεκδικητής με το χρίσμα του κυβερνώντος κόμματος ήταν ο πρώην Νομάρχης Βοιωτίας, και πλέον νυν περιφερειάρχης, συνυπεύθυνος για την συνεχιζόμενη ρύπανση της περιοχής που μετράει τη δραματική αύξηση των θυμάτων καρκίνων.
Με την νέα ΚΥΑ ορίζεται η περιοχή του Ασωπού ως ζώνη ευαίσθητη στην νιτρορύπανση γεωργικής προέλευσης, ένα δευτερεύον θέμα, αφού όπως είναι γνωστό κύρια αιτία του περιβαλλοντικού εγκλήματος, είναι η ανεξέλεγκτη βιομηχανική ρύπανση. Το πρόβλημα βέβαια παραμένει: Με ποιό τρόπο θα εφαρμοσθούν οι εξαγγελίες για τον Ασωπό;
Το δελτίο τύπου του Υπουργείου Περιβάλλοντος μοιράζει υποσχέσεις : 1. Θα λειτουργήσει το διυλιστήριο πόσιμου νερού των Οινοφύτων (μνημείο κακοτεχίας και διασπάθισης δημόσιου χρήματος). 2. Θα ολοκληρωθούν τα έργα μεταφοράς νερού από το Μόρνο σε δύο ακόμη χωριά, (οι ρυπασμένες περιοχές είναι πολύ περισσότερες). 3. Θα σκεφτούν αν πρέπει να ιδρύσουν Γραφείο Επιθεωρητών Περιβάλλοντος στα Οινόφυτα. 4. Θα προωθήσουν το εγχείρημα της απορρύπανσης (αν και σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν δεν ξέρουν ούτε πότε, ούτε πώς, ούτε την έκταση του προβλήματος).
Εντωμεταξύ, ένα χρόνο μετά την δημιουργία του Υπουργείου Περιβάλλοντος που ξεκίνησε με σημαία το θέμα Ασωπού και τρία χρόνια μετά την αποκάλυψη της ύπαρξης εξασθενούς χρωμίου στα νερά, τίποτε δεν δείχνει να έχει αλλάξει. Ο Ασωπός εξακολουθεί να ρέει ως οχετός βιομηχανικών λυμάτων. Τα υπόγεια νερά καταγράφουν τα ίδια υψηλά ποσοστά ρύπανσης. Δεν έχουν γίνει μετρήσεις σε Βοιωτία και Εύβοια ώστε να χαρτογραφηθεί η έκταση του προβλήματος που εντοπίζεται από την κεντρική Εύβοια (Μεσσαπία), μέχρι την κεντρική Βοιωτία (Θήβα-Βάγια) και σε ακόμη περισσότερες σημειακές περιοχές. Δεν έχει γίνει καμία ενέργεια προστασίας των αγροτικών προιόντων, των αγροτών και των καταναλωτών.
Και το χειρότερο από όλα. Παρά τις δικαστικές αποφάσεις των πρωτοδικείων Θήβας και Χαλκίδας, δεν έχει αλλάξει το όριο συγκέντρωσης του εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό που εξακολουθεί να καλύπτεται κάτω από το υψηλό όριο που ισχύει για το ολικό χρώμιο.
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι η Πολιτεία φρόντισε να θέσει ένα πολύ χαμηλό όριο για τη συγκέντρωση του εξασθενούς χρωμίου στο ποτάμι, αλλά αρνείται μέχρι σήμερα να βάλει το ίδιο όριο για το πόσιμο νερό! Η καθυστέρηση είναι ευεξήγητη: το όριο στο πόσιμο νερό θα έχει πολλές συνέπειες μεταξύ των οποίων την υποχρέωση ελέγχου για την συγκεκριμένη ουσία σε όλα τα εμφιαλωμένα νερά, αλλά και στα ποτά και τα τυποποιημένα τρόφιμα.
Το συμπέρασμα είναι ότι για μια ακόμη φορά η Πολιτεία αποδεικνύεται απρόθυμη να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον απέναντι στα συμφέροντα των βιομηχανιών. Και ότι οι αγώνες των κατοίκων αλλά και των πολιτών που συνειδητοποιούν ότι το πρόβλημα αφορά όλους μας, πρέπει να συνεχιστούν ώστε να επιβάλλουν το στοιχειώδες και το αυτονόητο: την προστασία της δημόσιας υγείας, της φύσης αλλά των οικονομικών δραστηριοτήτων (αγροτικών, τουριστικών) των ρυπασμένων περιοχών.
* Η Δέσποινα Σπανούδη είναι μέλος της Συμπαράταξης Βοιωτών για το Περιβάλλον και περιφερειακή σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας εκλεγμένη με το Αυτοδιοικητικό Κίνημα περιφέρειας Στερεάς.
