Ενώ οι «διαπραγματεύσεις» μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων κατέληξαν σε ελεεινά παζάρια, η τρόικα αναχώρησε για να επιστρέψει με τις οριστικές εντολές.
Η τρέχουσα δόση των 3,3 δισ. εξασφαλίζεται. Αναμενόμενο, αφού η τρικομματική ομερτά προς το παρόν αναβαπτίζεται. Όπως κι αν τη βαφτίσουνε, στη «νέα προγραμματική συμφωνία» εξαντλείται η αγωνία της διάσωσης των Βενιζέλου και Κουβέλη, που λαμβάνουν «παράταση ζωής», ως αντάλλαγμα στη στήριξη του Σαμαρά, (ακόμη) απαραίτητου και εκλεκτού της Μέρκελ. Το 4-2-1, η αναλογία της ντροπής με την οποία οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι μοίρασαν τις θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, θα αναβαθμιστεί σε επίπεδο υπουργών, ίσως και αντιπροέδρων, μετά το τέλος του Συνεδρίου της Ν.Δ. Υπευθυνότητα…
Όμως τα δεδομένα πιστοποιούν για την ανακύκλωση του απόλυτου αδιεξόδου. Οι μαύρες τρύπες διαστέλλονται παντού, προδικάζοντας πως η ολοσχερής κατάρρευση δεν είναι μακριά. Ενόψει της επόμενης δόσης των 9,2 δισ. τα αποκαλούμενα «νέα» μέτρα ξορκίζονται διαρκώς, όχι άδικα, αφού εφαρμόζονται ήδη! Υπό αυτό το πρίσμα της ολέθριας προοπτικής, οι επιλογές Σαμαρά, οι παλινωδίες Βενιζέλου και Κουβέλη και όσα προοιωνίζεται ο συμβιβασμός στον οποίο κατατείνουν, φωτίζονται στην πιο ουσιαστική τους διάσταση.
Οι ανθρωποθυσίες πάνω από 2.500 εργαζομένων εγκαινιάζουν το πογκρόμ των 15.000 απολύσεων. Ο ΕΟΠΥΥ κατέληξε ταμπέλα, με έλλειμμα μετριοπαθώς στο 1,5 δισ. και το ΙΚΑ εκπνέει δανειζόμενο από «εύρωστα» ταμεία. Διαρρέουν -κι όσα βγαίνουν στη δημοσιότητα άμεσα υλοποιούνται- πως θα κλείσουν νοσοκομεία, σχολεία, παιδικοί σταθμοί και κρίσιμοι κοινωνικοί φορείς όπως το ΚΕΘΕΑ. Προετοιμάζεται η αρπαγή της πρώτης κατοικίας, η μονιμοποίηση των χαρατσιών κι έπονται οι καταθέσεις.
Ο Σαμαράς έχει δίκιο. Χωρίς το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» δεν είναι δυνατόν να εφαρμόσει ό,τι αποκαλεί «μεταρρυθμίσεις». Πολύ περισσότερο όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με την κατάντια της χώρας σε «οικόπεδο και αποικία», έρμαιο των ξένων αρπακτικών και των εγχώριων μεταπρατών, όπως επιβεβαιώνεται πανηγυρικά στα τεκταινόμενα γύρω από το φυσικό αέριο και τον ΟΠΑΠ.
Οι Βενιζέλος και Κουβέλης, αγκιστρωμένοι στο Μνημόνιο, εργάστηκαν μεθοδικά, δέκα μέρες τώρα για να νομιμοποιήσουν την πρωθυπουργική χούντα, διεκδικώντας αυξημένα ποσοστά στα τιμάρια της κυβερνητικής εξουσίας, ως πειθήνιοι υπαλληλίσκοι της τρόικας.
Στο ρευστό σκηνικό, ένα είναι το σίγουρο κρατούμενο: Όλα τα άλλαξε η ανάδυση της λαϊκής δυναμικής. Η επέλαση του Σαμαρά μπλοκαρίστηκε και τσαλακώθηκε το succes story. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ υποχρεώθηκαν σε αλλεπάλληλες ακροβασίες και τελικά σε αποκαλυπτήρια στοίχισης με το πρωθυπουργικό πραξικόπημα. Η κοινωνία ενεργοποιήθηκε ξανά σε καθολικούς άξονες. Η διεκδίκηση της ουσιαστικής ανεξαρτησίας, η θεμελίωση της πραγματικής δημοκρατίας, η παραγωγική δημιουργική διέξοδος και η πολιτισμική και αξιακή αναζήτηση συνθέτουν εν δυνάμει το αντίπαλο πρόταγμα στην απειλή του καταστροφισμού.
