Αδιέξοδο βλέπουν οι αναλυτές – Εκκρεμούν ακόμα 113 προαπαιτούμενα
του Παύλου Δερμενάκη
Η πρώτη αξιολόγηση του 3ου μνημονίου απέφερε σε βάρος του λαού, πέρα από τα αρχικά προαπαιτούμενα, νέα μέτρα ύψους 3,2 δις ευρώ, εκτός από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια και άλλες «μεταρρυθμίσεις». Η δεύτερη αξιολόγηση ολοκληρώθηκε μετά από 9 μήνες διαπραγματεύσεων και απέφερε επίσης νέα μέτρα ύψους 6,5 δις ευρώ.
Με βάση το 3ο μνημόνιο πρέπει να ολοκληρωθούν πέντε ακόμα αξιολογήσεις, οι οποίες προφανώς θα συγχωνευτούν, αφού αντί να έχει ολοκληρωθεί τώρα η 4η, κατά τα αρχικά προβλεπόμενα, βρισκόμαστε μόλις στην 2η.
Στα κείμενα που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη βδομάδα από τους θεσμούς, περιγράφεται η επικαιροποιημένη κατάσταση του 3ου μνημονίου. Εκεί ξεκαθαρίζονται τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν μέχρι το καλοκαίρι του 2018 και παράλληλα αποσαφηνίζεται τι θα γίνει με τα πλεονάσματα μέχρι το 2060. Βέβαια αυτά δεν είναι τελικές διαπιστώσεις. Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα υπάρξουν και νέες απαιτήσεις εκ μέρους των δανειστών στην πορεία των «διαπραγματεύσεων».
Δυσμενείς εκπλήξεις και παγκόσμιες πρωτοτυπίες
Στο θέμα των πλεονασμάτων ενημερωθήκαμε εκ των υστέρων για μία ακόμα αλλαγή προς το χειρότερο. Ειδικότερα αποφασίστηκαν πρωτογενή πλεονάσματα α) ύψους 3,5% για την περίοδο 2018-2022 (συνολικό ποσό 32 δις ευρώ), β) 3% για το 2023, και 2,5% για το 2024 (ήτοι 10 δις ευρώ) και γ) 2,2% (και όχι 2%) ετησίως από το 2025 έως το 2060 (συνολικά 144 δις ευρώ). Δηλαδή η κυβέρνηση συμφώνησε τα επόμενα 43 χρόνια να γίνει «αφαίμαξη» από την οικονομία ενός συνολικού ποσού ύψους 186 δις ευρώ (4,3 δις ευρώ ετησίως). Τα χρήματα αυτά θα βγαίνουν εκτός οικονομίας για να στηρίζουν τις αποπληρωμές των δανείων. Τα νούμερα αυτά και οι σχετικές αποφάσεις αποτελούν παγκόσμιες πρωτοτυπίες που δεν έχουν επιτευχθεί από καμιά χώρα στο παρελθόν. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει καμία οικονομική δυνατότητα για την επίτευξή τους και μάλιστα σε τέτοιο βάθος χρόνου.
Οι διεθνείς αναλύσεις είναι δυσοίωνες
Όπως ομολογούν διεθνείς αναλυτές: α) η Bloomberg, εκτιμά ότι η συμφωνία για την Ελλάδα δεν θα αποδώσει και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, β) η Citibank θεωρεί απίθανη την ισχυρή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, γ) το ΔΝΤ, με νεότερα στοιχεία του, αμφισβητεί την δυνατότητα επίτευξης των παραπάνω πλεονασμάτων και παράλληλα υποστηρίζει ότι οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης της χώρας δεν θα έχουν δυναμική ώστε να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους. Έτσι δεν μένει τίποτα άλλο παρά συνεχείς προβλέψεις νέων μέτρων για την επίτευξη των στόχων. Οι σχετικοί μηχανισμοί εποπτείας και ελέγχου ετοιμάζονται από τον ESM, όπως και η νομική βάση. Δηλαδή η χώρα «βγαίνει από το 3ο μνημόνιο» το καλοκαίρι του 2018, για να μπει αμέσως μετά σε διαρκές μνημόνιο μέχρι το 2060 και η κυβέρνηση πανηγυρίζει την επιτυχία της.
113 μέτρα μέχρι το καλοκαίρι του 2018
Όσον αφορά στα προαπαιτούμενα σε εκκρεμότητα, μέχρι το καλοκαίρι του 2018 ανέρχονται σήμερα σε 113 και περιγράφονται αναλυτικά στα κείμενα των θεσμών. Μια ανάγνωση των πρωτότυπων κειμένων στην αγγλική γλώσσα σε κάνει να συναισθανθείς πόσο αμελητέα υπόθεση θεωρούν τη χώρα μας και τον λαό της οι χαρτογιακάδες της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Αυτοί, οι χορτάτοι, με την ανοχή των εθελόδουλων μνημονικών κυβερνήσεων, ασελγούν στο σώμα του λαού και αποφασίζουν για την επιβολή νέων μέτρων.
Μεταξύ των 113 προαπαιτούμενων περιλαμβάνονται μέτρα όπως: α) Άμεση αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ για να ενισχυθεί η κερδοφορία της, β) Ολοκλήρωση του επανυπολογισμού των συντάξεων με βάση τον νόμο Κατρούγκαλου. Δηλαδή εφαρμογή των μειώσεων και στις συντάξεις ΙΚΑ κ.λπ. και παράλληλα δημιουργία των προϋποθέσεων για τη μείωση του 2019 (κατάργηση προσωπικής διαφοράς δηλαδή μείον 18% της σύνταξης), γ) Πλήρης ανατροπή στη νομοθεσία για τα οικογενειακά, προνοιακά και αναπηρικά επιδόματα, δ) Αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου για την προκήρυξη απεργιών. Για την προκήρυξη απεργίας θα απαιτείται να ψηφίσουν υπέρ τουλάχιστον το 50,01% των μελών του σωματείου, ε) Κατάργηση των ελάχιστων φοροαπαλλαγών που έχουν απομείνει στην ελληνική νομοθεσία, στ) Αύξηση των ωρών διδασκαλίας των εκπαιδευτικών στα σχολεία, ζ) Εξορθολογισμός των εκπαιδευτικών προνομίων και επιδομάτων (!), η) Ολοκλήρωση απελευθέρωσης κλειστών επαγγελμάτων, θ) Οριστική διευθέτηση του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές, ι) Ένταξη στο Υπερταμείο και άλλων δημόσιων επιχειρήσεων για ξεπούλημα, ια) Επιτάχυνση του ξεπουλήματος της Εγνατίας οδού, της διαχείρισης του φυσικού αερίου (ΔΕΣΦΑ), τμημάτων της ΔΕΗ κ.λπ.
Για κάθε νοήμονα πολίτη, που βιώνει τις συνέπειες όσων μεταρρυθμίσεων έχουν γίνει μέχρι τώρα, είναι σαφές ότι όλα αυτά μόνο ως «παράλογα μέτρα» μπορούν θα θεωρηθούν, σε μιά χώρα που ο μισός πλέον πληθυσμός της βρίσκεται στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και όμως ο εξ Αμερικής υπουργός κ. Παπαδημητρίου δηλώνει στο Bloomberg «… αυτή η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει τόσες πολλές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις… και σύντομα θα γίνει κατανοητό ότι η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα». Για τον κ. Παπαδημητρίου οι μεταρρυθμίσεις που οδηγούν έναν λαό στην εξαθλίωση και στο ψάξιμο στα σκουπίδια μετατρέπουν την Ελλάδα σε κανονική χώρα…
