Οριστικοποιήθηκε για τις 13 Μαΐου η επόμενη συνάντηση κορυφής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με την επίσκεψη Μητσοτάκη στη γειτονική χώρα. Εκείνο που όμως συστηματικά αποκρύβεται είναι το αντικείμενο και το εύρος της ατζέντας των συζητήσεων των δύο πλευρών. Οι επίσημες δηλώσεις της ελληνικής πλευράς και οι αντίστοιχες πληροφορίες των Μέσων Ενημέρωσης όχι μόνο δεν είναι διαφωτιστικές, αλλά αποτυπώνουν μια ολοφάνερη προσπάθεια συγκάλυψης των προθέσεων της ελληνικής διπλωματίας, και υποτίμησης των δηλώσεων και των απειλών που εκπορεύονται από την Άγκυρα.
Όσο η ημερομηνία συνάντησης των δύο πλευρών πλησιάζει, τόσο εντατικοποιούνται και οι συναντήσεις προετοιμασίας των δύο χωρών. Το τελευταίο διάστημα είχαμε νέο γύρο συναντήσεων αντιπροσωπειών Ελλάδας-Τουρκίας στη μακρά σειρά συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Βέβαια δεν υπήρξε καμιά επίσημη ενημέρωση σχετικά με το αντικείμενο των διαπραγματεύσεων και τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Ν. Δένδια, ότι πρόκειται για διαπραγματεύσεις που αφορούν την επικοινωνία των δύο χωρών σε στρατιωτικό επίπεδο για την αύξηση της αλληλοκατανόησης και δεν συζητούνται οι ελληνοτουρκικές διαφορές, δεν πείθει, αν συνυπολογιστούν οι δηλώσεις και οι απειλές που εξαπολύονται από το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας και Τούρκους ανώτατους αξιωματικούς. Αντίστοιχη συνάντηση υπήρξε μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Γεραπετρίτη και Φιντάν με αντικείμενο την προετοιμασία της συνάντησης κορυφής. Η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών δεν διευκρινίζει στο ελάχιστο τους στόχους της ελληνικής πλευράς σε αυτό το γύρο επαφών.
Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και οι συνεχείς τουρκικές διεκδικήσεις
Παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ συνεχίζει, με την ολόπλευρη στήριξη της Δύσης, τη γενοκτονία στη Παλαιστίνη και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή κλιμακώνεται επικίνδυνα απειλώντας με ανάφλεξη ολόκληρη την περιοχή, η Τουρκία δεν παύει ούτε στιγμή να αποκαλύπτει δημόσια τις επεκτατικές της βλέψεις.
Η ακύρωση της επίσκεψης Ερντογάν στις ΗΠΑ καθόλου δεν μειώνει τις τουρκικές βλέψεις όσο ΗΠΑ, Βρυξέλλες και Βρετανία συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν την Τουρκία ως πολύτιμο εταίρο στην περιοχή, πιέζοντας Ελλάδα και Κύπρο να συμβιβαστούν και να αποδεχθούν τις τουρκικές βλέψεις.
Είναι χαρακτηριστικές οι πρόσφατες δηλώσει του πρώην Αμερικάνου πρέσβη στην Αθήνα Πάιατ, νυν υφυπουργού Εσωτερικών των ΗΠΑ, από το βήμα συνεδρίου του Economist που διεξήχθη στη Νέα Υόρκη (26/4/2024): «Η Ευρώπη πρέπει να βρει τρόπους για να απεξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο. Έχω ακούσει πολλές υποσχέσεις για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Κύπρου, και τώρα είναι η ώρα να γίνουν πραγματικότητα. Μεταξύ άλλων χωρών στην περιοχή που παίζουν σημαντικό ρόλο, όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος και η Κύπρος, είναι η Τουρκία, η οποία ενισχύει την άποψη των ΗΠΑ ότι η ενέργεια θα πρέπει να είναι ένας δρόμος για συνεργασία και όχι για αντιπαράθεση και διαμάχες. Θυμάμαι τι συνέβη το καλοκαίρι του 2020 στην Ελλάδα και την αντιπαράθεση που υπήρξε με τις γεωτρητικές δραστηριότητες της Τουρκίας. Δεν θέλουμε να ξαναδούμε αυτό που συνέβη με τις προσπάθειες γεωτρήσεων της Τουρκίας».
Στην Ελλάδα η πολιτική ελίτ (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) διαγκωνίζονται για το ποιος θα παρουσιαστεί ως ο πιο πειθήνιος εκτελεστής των προτροπών του ΝΑΤΟ και της Κομισιόν. Αρνούνται να δουν τις δραματικές εξελίξεις στην περιοχή, αποδέχονται χωρίς όρους την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και το άδειασμα των στρατιωτικών αποθηκών από όπλα με προορισμό την Ουκρανία, καταστρέφουν τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας με τη Ρωσία και το αραβικό κόσμο. Αρνούνται να κατανοήσουν ότι η πολιτική της Δύσης και η αποδοχή των πιέσεών της, ανεξάρτητα από την κατάληξη των δύο πολέμων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή και το συσχετισμό ισχύος που θα διαμορφωθεί, οδηγούν όχι μόνο στην οριστική διχοτόμηση της Κύπρου αλλά και στην «Κυπροποίηση του Αιγαίου και της Θράκης».
Έτσι «καταπίνουν» χωρίς αντίδραση και υποτιμούν σκόπιμα τις ασίγαστες επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, αλλά και πρωτοβουλίες που οξύνουν τις αντιθέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, προβάλλοντας εναγωνίως τα δήθεν οφέλη από το «μήνα του μέλιτος» στις σχέσεις των δύο χωρών. Έτσι και όσο ο Μητσοτάκης υποδεχόταν Τούρκους τουρίστες στα νησιά του Αιγαίου και υποσχόταν «μπίζνες» με τουρκικά κεφάλαια σε τουρισμό και αλλού, η Τουρκία με σκληρές δηλώσεις κατηγορούσε τη χώρα για «μονομερείς αποφάσεις» σχετικά με τα Θαλάσσια Πάρκα στην καρδιά των Κυκλάδων, απαιτώντας συμμετοχή. Ταυτόχρονα εξέδιδε οδηγία απαγόρευσης ΝΑΤΟϊκής ναυτικής άσκησης στη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου, παρά το γεγονός ότι συμμετείχε και η ίδια μαζί με την Ισπανία.
Την ίδια στιγμή εισάγει στα τουρκικά σχολεία διαπαιδαγωγικό μάθημα σχετικά με τη «Γαλάζια Πατρίδα» και την «πατρίδα των αιθέρων» και αναφορές στο «δίκαιο» της κατάληψης της Κύπρου, της γενοκτονίας των Αρμένιων, των Πόντιων κ.λπ., προετοιμάζοντας τις επόμενες γενεές σε ό,τι αποκαλείται «Τουρκικός Αιώνας».
Και όλα αυτά τις παραμονές της επίσκεψης Μητσοτάκη, χωρίς να διανοείται κανείς ότι όλα αυτά καθορίζουν ουσιαστικά και τυπικά την ατζέντα των συζητήσεων.
