Για να γιορτάσω τη συμπλήρωση 600 φύλλων του «Δρόμου της Αριστεράς», συγχαίροντας τους δράστες του τολμηρού δωδεκαετούς εγχειρήματος και προσθέτοντας άλλες 250.000 λέξεις στις 1.250.000 που έχω γράψει στα «πρώτα» 500 «Περίπτερα Ιδεών», εκθέτω μια –κατά βάθος- αισιόδοξη θεώρηση του πραγμάτων.
Στ. Ελλ.
Είμαστε παγκόσμια σε μια νέα φάση, φαινομενικά συνηθισμένη, αλλά πιθανότατα εντελώς ασυνήθιστη. Εάν αυτό που διαφαίνεται επικρατήσει και έχει διάρκεια, τότε σίγουρα η φάση στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα θα είναι πραγματικά ασυνήθιστη.
Τα τελευταία πεντακόσια χρόνια παγιώθηκε το καθεστώς της αποικιοκρατίας. Μερικές δυτικές χώρες έλεγχαν στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά σχεδόν το σύνολο των περιοχών και λαών της γης. Αυτή η κατάσταση διαταράχτηκε από την Οκτωβριανή Επανάσταση και τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων που επισφραγίστηκαν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, με συνέπεια την αναδιάταξη των συσχετισμών και ισορροπιών ισχύος. Η αποικιοκρατία σμίκρυνε, προσαρμόστηκε και μετονομάστηκε σε νέο-αποικιοκρατία. Και με αυτό το δεδομένο, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990 χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τη Δύση που εξύμνησε με υπερφίαλη επιπολαιότητα την εξαγγελία για το «τέλος της Ιστορίας»!
Με αυτή την αντίληψη, εκδηλώθηκε μία νέα ωμή επιθετικότητα με κατασκευασμένα προσχήματα, εναντίον λαών και καθεστώτων που ουδόλως παρεμπόδιζαν τη μονοπολική εξουσία της Δύσης. Τα καθεστώτα των Ταλιμπάν, του Σαντάμ Χουσεΐν, του Καντάφι ή του Άσαντ, και πολύ περισσότερο της Γιουγκοσλαβίας και του Παναμά, δεν αμφισβητούσαν τον ηγεμονικό ρόλο του δυτικού μπλοκ. Ούτε ο Λούλα στη Βραζιλία και ο Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία που ανατράπηκαν. Η Δύση έλεγχε κατ’ αποκλειστικότητα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ούτε μία ομπρέλα δεν μπορούσε να πουληθεί χωρίς τη διαμεσολάβηση του δολαρίου ή του ευρώ. Ακόμα και οι Ρώσοι και οι Κινέζοι υπάγονταν σ’ αυτό το πλαίσιο. Η Δύση έλεγχε την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων παγκοσμίως έχοντας αποσπάσει και μεγάλο μερίδιο από την εκμετάλλευση των πετρελαίων της Ρωσίας.
Εντούτοις, Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι είχαν αφηνιάσει. Ήθελαν την ανθρωπότητα ακόμα πιο ευθυγραμμισμένη. Η περίπτωση της Ελλάδας είναι διδακτική. Δεν την προστάτευσε –για άλλη μια φορά- ούτε η παραδοσιακή δουλικότητα του πολιτικού της προσωπικού, ούτε η ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την επιβολή των μνημονίων, την περικοπή των μισθών και των συντάξεων και την ιδιωτικοποίηση και λεηλασία του εθνικού πλούτου, δεν χρειάστηκε στρατιωτική επέμβαση. Η Δύση θα διέλυε κάθε καθεστώς, ακόμα και φιλικά προσκείμενο, που εμφάνιζε τάσεις απειθαρχίας και θα άρμεγε ακόμα και βίαια τα πιο αδύνατα μέλη της, χωρίς καν να έχουν αυθαδιάσει, προκειμένου οι μητροπόλεις να έχουν απεριόριστους πόρους και να διατηρούν τον απόλυτο έλεγχο παντού.
Αυτός είναι ο κόσμος. Αλλά με μία υποσημείωση: ότι έτσι είναι εάν τον βλέπεις μέσα από την οπτική γωνία των Δυτικών. Μια οπτική που έχει κυριαρχήσει παγκόσμια ως η μοναδική. Ότι όλα αξιολογούνται μέσα από το πρίσμα που επιβάλλει στην ανθρωπότητα με την ισχύ και την κουλτούρα της η Δύση. Σκέφτομαι παγκόσμια ισοδυναμεί με σκέφτομαι δυτικά και σκέφτομαι δυτικά ισοδυναμεί με σκέφτομαι παγκόσμια. Αντιρρήσεις δεν επιτρέπονται.
Ανατροπή
Αυτό μέχρι πρότινος. Δεν καταργήθηκε, αλλά δεν ισχύει πια παντού. Και εκεί που ακόμα εφαρμόζεται, κλονίζεται συθέμελα. Κι αυτή μάλλον είναι η μεγαλύτερη ρήξη που συντελείται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Η αντικατάσταση του δολαρίου με ρούβλια, γουάν και ρουπίες σε διεθνείς συναλλαγές, η «οπλοποίηση» του SWIFT, η αλλαγή παρόχων ενέργειας, η συσπείρωση των Δυτικών στο ΝΑΤΟ, η ρωσοφοβία, ισλαμοφοβία και κινεζοφοβία, η έξαρση των εξοπλισμών, η αρνητική κλιματική αλλαγή, είναι σοβαροί παράγοντες που επηρεάζουν τις εξελίξεις, αλλά μόλις τώρα αρχίζει να διακρίνεται ευκρινέστερα ο σημαντικότερος ίσως από όλους τους παράγοντες που εφεξής θα επηρεάζει καθοριστικά τη διαμόρφωση του νέου πολιτικού, οικονομικού και πολιτισμικού χάρτη του κόσμου.
Ο παράγοντας αυτός είναι η τάση να αποκτήσει ο κάθε λαός, η κάθε χώρα το δικαίωμα και την ευχέρεια να ορίζει τα του οίκου της χωρίς ξένη κηδεμονία. Το αίτημα δεν είναι καινούργιο. Έχουν γίνει αμέτρητοι αγώνες και έχει χυθεί πάρα πολύ αίμα γι’ αυτό, αλλά είναι ελάχιστες οι προσπάθειες που τελεσφόρησαν. Η ανθρωπότητα εξακολουθεί να καταπιέζεται, άμεσα και έμμεσα, από τις δυτικές μητροπόλεις. Όμως, σήμερα, υπάρχει μία σημαντικότατη διαφορά. Δημιουργούνται υποδείγματα που στην επιτυχία τους να ξεφύγουν από τον ασφυκτικό κλοιό της Δύσης, αποδίδεται η μεγάλη τους πρόοδος σε όλους τους τομείς. Η Σοβιετική Ένωση είχε ανοίξει το δρόμο προς μία τέτοια κατεύθυνση, έκανε γιγαντιαία άλματα, επηρέασε τους λαούς, αλλά πολεμήθηκε, εκτροχιάστηκε, υπέκυψε στις αδυναμίες της, ξεπεράστηκε, φράκαρε και διαλύθηκε. Η εμπειρία της, όμως, δεν πήγε χαμένη. Τα θετικά της επιτεύγματα άφησαν αποτυπώματα στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική και τα αρνητικά της σημεία έγιναν μάθημα για κάθε επόμενη απόπειρα.
Η Κίνα, του Μάο και του Κομφούκιου, με πολύ υψηλού επιπέδου πολιτικό προσωπικό τύπου Σι, αξιοποιώντας την πείρα του παρελθόντος, αποφεύγει τα παλιά λάθη, αναλύει σωστότερα τη διεθνή κατάσταση, διαθέτει μεγάλη ευελιξία, αξιοποιεί καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό της και με βάση ένα πάρα πολύ προχωρημένο μοντέλο που επεξεργάστηκε, δημιουργεί ένα εξαιρετικά ελκυστικό για όλη την ανθρωπότητα σύστημα διακυβέρνησης, ανάπτυξης και διεθνών σχέσεων, που παρόμοιό του δεν έχει προϋπάρξει. Ένα σύστημα έξω από κάθε δυτική λογική, αντιπολεμικό, που δυσκολεύει τη Δύση να το κατανοήσει και να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά χρησιμοποιώντας τα φθαρμένα «εργαλεία» με τα οποία ανέκαθεν ασκούσε την κυριαρχία της.
Βία
Καθοριστικός παράγοντας στη δυτική κυριαρχία ήταν και παρέμεινε η βία. Με τη χρήση της, περισσότερο από κάθε άλλο μέσο, εξασφαλίστηκε η ευημερία και η πρόοδος του δυτικού μπλοκ. Αυτός ο τρόπος δεν άλλαξε ούτε μπορεί να αλλάξει γιατί είναι σύμφυτος με το δυτικό σύστημα. Το δυτικό σύστημα δεν μπορεί αλλιώς, δεν υφίσταται αλλιώς. Χειροπιαστή απόδειξη είναι ότι οι ΗΠΑ διατηρούν περίπου 800 στρατιωτικές βάσεις και σταθμούς σε όλο τον κόσμο και έχουν ένα προϋπολογισμό για εξοπλισμούς που υπερβαίνει τις δαπάνες που κάνουν μαζί οι επόμενες δέκα χώρες, Ρωσίας, Κίνας και Ινδίας συμπεριλαμβανομένων. Μία χώρα 340.000.000 κατοίκων που αυξάνει κάθε χρόνο τον ήδη πελώριο «αμυντικό» προϋπολογισμό της ξεπερνώντας κατά πολύ το άθροισμα των αντίστοιχων προϋπολογισμών μερικών χωρών με πληθυσμό 4.000.000.000!
Μια πολεμική μηχανή που κρατάει την ανθρωπότητα σε ομηρία υποστηριζόμενη από ένα πανίσχυρο μηχανισμό προπαγάνδας, με πολιτικούς, ολιγάρχες του Τύπου, δημοσιογράφους και ένα ολόκληρο κύκλωμα «ειδικών», πανεπιστημιακών, αναλυτών κ.λπ. που αποστολή τους είναι να πείθουν την κοινή γνώμη ότι η Βόρεια Κορέα με ετήσιο αμυντικό προϋπολογισμό 1,6 δισεκ. δολαρίων απειλεί το δυτικό μπλοκ που έχει πολεμικό προϋπολογισμό πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια! Ή ότι η Κούβα με μπάτζετ άμυνας μισού εκατομμυρίου δολαρίων και η Νικαράγουα με 140 εκατ. δολάρια απειλούν την ασφάλεια των ΗΠΑ που το δικό της μπάτζετ υπερβαίνει τα 800 δισεκατομμύρια!
Για να καταλάβει κανείς ποιος είναι ο προσανατολισμός της Δύσης, από τις ΗΠΑ και το Λουξεμβούργο μέχρι την Ιαπωνία και την Αυστραλία, αρκεί να συγκρίνει το συνολικό αμυντικό μπάτζετ ύψους 1,4 δισεκ. δολ. τριών λατινοαμερικάνικων χωρών, Βενεζουέλας, Κούβας και Νικαράγουας με πληθυσμό 47 εκατ., με το συνολικό πολεμικό μπάτζετ των βαλτικών χωρών (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία με πληθυσμό 5 εκατ.) που είναι 2,5 δισεκ. δολάρια!
Ενώ και η Ρωσία, με 145 εκατ. κατοίκους, έχει προϋπολογισμό άμυνας μικρότερο από τον αντίστοιχο της Μεγάλης Βρετανίας (με 67,5 εκατ. πληθυσμό) ή της Γερμανίας (με 83,4 εκατ.)!
Απόδειξη του μονοδιάστατου προσανατολισμού της Δύσης, είναι και το πώς επιλέξανε οι Ευρωπαίοι να εμπλακούν στο ουκρανικό πρόβλημα. Όχι με ειρηνικές διαπραγματεύσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις και διασφαλίσεις, αλλά με όπλα, στρατιωτικά, οικονομικά, ακόμα και πολιτιστικά! Και με δέσμευση να διπλασιάσουν τους ήδη παραφουσκωμένους προϋπολογισμούς τους για οπλικά συστήματα! Ακόμα και η Γερμανία και η Ιαπωνία, υπό συνταγματικό περιορισμό λόγω του «ειρηνικού» τους παρελθόντος, επανεξοπλίζονται πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα των λαών για τις τρομακτικές γενοκτονίες που οι Γερμανοί και Γιαπωνέζοι φασίστες προκάλεσαν σε όλο τον κόσμο.
Το πιο αποκρουστικό, όμως, είναι ότι οι πιο φανατισμένοι θιασώτες του πολέμου στη Δύση είναι οι λεγόμενοι «φιλελεύθεροι», οι liberals του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αμερική και τα κεντρώα δημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι, κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί, που σε πολλές χώρες έχουν πολύ πιο φιλοπόλεμες επιθετικές θέσεις απ’ τους συντηρητικούς της παραδοσιακής Δεξιάς.
«Άλλο» μοντέλο
Όμως η κατάσταση της ανθρωπότητας αλλάζει. Αλλάζει εξ αιτίας της Κίνας, αλλάζει και επειδή υπάρχει στον κόσμο, στους λαούς, στις κυβερνήσεις και στις ελίτ, μια συσσώρευση εμπειριών. Ο συνδυασμός των δύο είναι εκρηκτικός, ακατάσχετος και μάλλον ακαταμάχητος.
Η Κίνα έχει πετύχει το ακατόρθωτο. Έβγαλε από την ακραία φτώχεια εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους μέσα σε λίγα χρόνια. Και το πέτυχε αυτό χάρη στο Κομμουνιστικό Κόμμα, στον κεντρικό σοσιαλιστικού τύπου λεπτομερή και πολυμερή σχεδιασμό και τον κομμουνιστικής λογικής ανθρωποκεντρισμό. Γράμματα, τέχνες, επιστήμες, τεχνολογίες, βιομηχανία, αγροτική παραγωγή, συστήματα υγείας και πρόνοιας, προστασία του περιβάλλοντος, εμπόριο, μεταφορές και επικοινωνίες, διάστημα, αθλητισμός, τα πάντα σε έξαρση. Σοβαροί και ικανοί πολιτικοί. Αξιοκρατία. Μεγάλα ανοίγματα προς κάθε κατεύθυνση, προς τα μέσα και προς τα έξω. Ούτε μεγαλοστομίες ούτε αλαζονεία. Cool. Τα αποτελέσματα προφανή και πρωτοφανή.
Ο ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, με τα 95 εκατομμύρια μέλη, αναμφισβήτητος. Το 20ο Συνέδριο του ΚΚΚ που θα γίνει το φθινόπωρο θα επικυρώσει τον απολογισμό των πεπραγμένων και θα εξειδικεύσει τους στόχους για τα επόμενα χρόνια.
Όλη αυτή η κοσμογονία, πέρα από τη φαντασμαγορική μεταμόρφωση της Κίνας, έχει εξίσου σημαντικές επιπτώσεις στην παγκόσμια κατάσταση. Ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιεί το ΚΚΚ για τις συναλλαγές της Κίνας με τις άλλες χώρες, επιφέρουν αυτομάτως μια ριζική αλλαγή στον τρόπο με το οποίο οι άλλοι λαοί βλέπουν τον εαυτό τους και αξιολογούν τη θέση τους στον κόσμο.
Με βάση την πλούσια εμπειρία από τη δυτική αποικιοκρατία που δεν επέτρεψε σε καμία χώρα να αναπτυχθεί φυσιολογικά ενώ τις λεηλάτησε ασύστολα, σε συνδυασμό με τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο αφενός αναπτύσσεται η Κίνα και αφετέρου συνάπτει σχέσεις με τα άλλα κράτη, ο παλαιότερα ονομαζόμενος Τρίτος Κόσμος ανακαλύπτει την ύπαρξη ενός νέου δρόμου που οδηγεί στην προοδευτική αποδέσμευσή του από την αποικιοκρατία και στην αυτοδύναμη ανάπτυξη. Το ΚΚΚ ούτε προσπαθεί να επιβάλλει το κινέζικο μοντέλο, ούτε αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών με τα οποία συναλλάσσεται. Η ειρηνική συνύπαρξη είναι αυτή που διασφαλίζει το αμοιβαίο όφελος. Ούτε πόλεμοι και πραξικοπήματα, ούτε εκβιασμοί και κυρώσεις, ούτε μεθοδευμένες αλλαγές καθεστώτων και προτεκτοράτα.
Το κινέζικο πρότυπο ανάπτυξης και συνεργασίας σε συνδυασμό με την εμπειρία των λαών από την αποικιοκρατία, επιφέρει εκ βάθρων αλλαγές στις αντιλήψεις και τις πρακτικές όλων των χωρών του κόσμου που επί εκατοντάδες χρόνια πληρώνουν το πολύ βαρύ τίμημα της υποτέλειας.
Πανικός
Το δυτικό μπλοκ παρουσιάζει σημάδια πανικού. Δεν θέλει, αλλά ούτε μπορεί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα που ραγδαία πλέον διαμορφώνεται. Το εναλλακτικό σύστημα ανάπτυξης και διεθνών σχέσεων ανατρέπει την «παγκόσμια τάξη» που επικαλούνται και υπερασπίζονται ως αγία και μοναδική ο Μπάιντεν, ο Μακρόν, η Φον ντερ Λάιεν και όλοι οι ξεθυμασμένοι γραφειοκράτες. Και οι επικλήσεις τους, όλο και πιο δύσκολα μπορούν να υποστηριχτούν από τα οπλικά τους συστήματα και τις χιλιοδοκιμασμένες αλλά φθίνουσες πολιτικές επιβολής και κυριαρχίας.
Το φιάσκο των Δυτικών με την πανδημία και τα εκατομμύρια νεκρούς, η αξιοθρήνητη απόσυρσή τους από το Αφγανιστάν και η παταγώδης αποτυχία τους να γονατίσουν τη Ρωσία με 600 κυρώσεις και άφθονα οπλικά συστήματα στους Ουκρανούς, μαζί με τους αυτοδημιούργητους κλυδωνισμούς στο εσωτερικό των χωρών τους, είναι κραυγαλέες, αλλά δεν είναι και οι μοναδικές εξελίξεις που φανερώνουν την τεκτονική μετακίνηση που συντελείται παγκόσμια.
Έχει κάτι το κωμικοτραγικό να βλέπεις τον Μπάιντεν που έχει σύρει τα εξ αμάξης στους Σαουδάραβες, δολοφόνο τον πρίγκιπα Σαλμάν και παρία το κράτος, να τους ζητάει, χωρίς να μπορεί να τους φοβίσει πια, να τον βγάλουν απ’ τη δύσκολη θέση αυξάνοντας την παραγωγή πετρελαίου για να πέσουν οι τιμές. Ή να προσπαθεί να φτιάξει εκ των ενόντων συνασπισμούς στον Ειρηνικό Ωκεανό χωρίς να μπορεί να πείσει τους άπω Ασιάτες να ξεκόψουν από την Κίνα. Ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Μαλαισίας, της Ινδονησίας, του Βιετνάμ, των Φιλιππίνων, της Καμπότζης, του Λάος, της Μιανμάρ, αλλά και παραπέρα του Πακιστάν, είναι η Κίνα. Ο πληθυσμός αυτών των χωρών ανέρχεται σε ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους!
Και, επιτέλους, μπαίνουμε στην εποχή που θα μετράνε και οι αριθμοί των ανθρώπων! Που δεν θα είναι ολόκληρη η γη τσιφλίκι των ελίτ των κρατών που έχουν μόλις το 1/8 του πληθυσμού της γης! Και που τα 7/8 θα παίρνουν αυτό που τους αναλογεί!
Αφρική – Ασία
Στην Αφρική, οι Αμερικάνοι προσπαθούν με το Αφρικανικό Σώμα Στρατού (Africom) και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις, όπως στη διαλυμένη Λιβύη ή τη Σομαλία, να κρατήσουν μια επιρροή. Το ίδιο και οι Άγγλοι και οι Γάλλοι που αισθάνονται όλο και μεγαλύτερες πιέσεις για να αποσυρθούν από το Μάλι, το Τσαντ και άλλα σημεία, τις μετα-αποικίες, στις οποίες διατηρούν «ειρηνευτικά» στρατεύματα. Αυτές τις μέρες, που πήγε ο Μακρόν στην Αφρική, τα άκουσε ξανά, από πρώτο χέρι, για τα εγκλήματα των Γάλλων που δεν έχουν ξεχαστεί. Σε αντίθεση με την επίσκεψη του Λαβρόφ που όλοι είχαν να πουν μια καλή κουβέντα για τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης. Η Αφρική σήμερα, με 1.400.000.000 κατοίκους δεν είναι η Αφρική του 1950 που είχε μόνο 230 εκατομμύρια. Το 77% του πληθυσμού της είναι κάτω από 35 ετών και ψάχνεται…
Κι αν καλοεξετάσει κανείς την Ασία με το μικροσκόπιο, διαπιστώνει ότι μάλλον δεν υπάρχουν χώρες σε ολόκληρη την ήπειρο των 4,7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων (από το 1,4 το 1950) υποτελείς των ΗΠΑ, των Ευρωπαίων ή των Γιαπωνέζων! Ακόμα και οι πιο συνδεδεμένες με τις ΗΠΑ χώρες (Ισραήλ, Ιορδανία, Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα, Ταϊβάν και Ιαπωνία) με συνολικό πληθυσμό 230 εκατομμύρια, αποτελούν μόλις το 5% του πληθυσμού της ασιατικής ηπείρου.
Αν στα 6 δισεκατομμύρια Ασίας-Αφρικής προσθέσεις τα 150 εκατομμύρια των Ρώσων που δεν τους θέλουν οι Δυτικοί στην Ευρώπη και τα 670 εκατομμύρια της Λατινικής Αμερικής, με πολλά κράτη και κυβερνήσεις που έχουν ισχυρές τάσεις αποκόλλησης, ακόμα και η Βραζιλία επί Μπολσονάρο, από την «αγκαλιά» των ΗΠΑ, σ’ αυτές τις ηπείρους των επτά (7) δισεκατομμυρίων ανθρώπων γίνονται θεμελιώδεις μεταβολές στις αντιλήψεις, τις δομές, τις συνεργασίες και τους προσανατολισμούς. Η ανάγκη προϋπήρχε. Ήταν απόρροια της ασφυξίας που επέβαλε επί αιώνες η αποικιοκρατία. Βέβαια, την ανεξαρτησία που είναι ο βασικότερος όρος για την αυτοδιάθεση και την ευημερία δεν την έφερε ο κομμουνισμός όπως προσδοκούσαν οι παλιότερες γενιές των αγωνιστών. Σήμερα, όμως, την «οργανώνει» το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας!
ΚΚΚ
Η Κίνα δημιούργησε την Belt and Road Initiative (περισσότερο γνωστή ως ο «Νέος Δρόμος του Μεταξιού») στην οποία συμμετέχουν πάνω από 70 χώρες σε όλες τις ηπείρους. Δημιούργησε τον «Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης» με οκτώ μέλη (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κ.ά.) και άλλα δέκα υποψήφια (Ιράν, Λευκορωσία κ.ά.). Οι χώρες αυτές καταλαμβάνουν τα 3/5 της Ευρασίας και έχουν περίπου το μισό πληθυσμό της γης! Επίσης, δημιούργησε τη σύμπραξη BRICS με τη συμμετοχή Ινδίας, Ρωσίας, Βραζιλίας και Νότιας Αφρικής και με ισχυρά άλλα κράτη υποψήφια για ένταξη, όπως το Ιράν, η Ινδονησία, η Αργεντινή, η Αίγυπτος κ.ά. Και πιο πρόσφατα, δημιούργησε την «Περιφερειακή Ολοκληρωμένη Οικονομική Συνεργασία» (RCEP) με 15 μέλη, βασικά της Νοτιοανατολικής Ασίας και του Ειρηνικού.
Αντίθετα, παρ’ όλες τις παραπλανητικές δηλώσεις, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να πράξουν κάτι ανάλογο. Μόνο να μεγαλώσουν το ΝΑΤΟ μπορούν! Ο Καναδάς και η Αυστραλία στέλνουν πολεμικά αεροπλάνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, 6.000 και 12.000 χιλιόμετρα μακριά, για να προκαλέσουν την Κίνα! Γιατί πάντοτε, οι Δυτικοί διεκπεραίωναν τις «συνεργασίες» τους με στρατούς κατοχής, πολέμους, γενοκτονίες, λεηλασίες και, όπως επιβεβαίωσε ο διατελέσας Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον, με πραξικοπήματα και ανατροπές εκλεγμένων κυβερνήσεων, όπως στην Ουκρανία.
Σήμερα, μέσα στη μαυρίλα των εξοπλισμών και της παρακμής του δυτικού μοντέλου, το κεντρικό ζητούμενο είναι να αποφευχθεί ο παγκόσμιος πόλεμος και να αποκτήσουν οι χώρες και οι λαοί την ανεξαρτησία τους. Το γεγονός ότι και στους δύο αυτούς μεγάλους στόχους πρωτοστατεί το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, δημιουργεί ρεαλιστικές ελπίδες και για την αναθέρμανση, όχι δια της επιβολής από τα έξω, αλλά δια του παραδείγματος, της σοσιαλιστικής προοπτικής παγκόσμια.
