Καλό φθινόπωρο σε όλους και σε όλες. Η καλή κουβέντα και οι ευχές έχουν τη σημασία τους, όπως έχει τη σημασία της και η αίσθηση της πραγματικότητας και της αλήθειας.
Το καλοκαίρι που πέρασε και ο χειμώνας που έρχεται πιστοποιούν και στον πιο δύσπιστο ότι πολλά πρόκειται να αλλάξουν. και μάλιστα με τρόπο μάλλον καταιγιστικό. Αλλάζει η εποχή μας συνολικά, μεγάλες αλλαγές κυοφορούνται σε όλα τα πεδία, αναδύεται ένας καινούριος κόσμος. Ένας καινούριος κόσμος ως προϊόν μεγάλων ανακατατάξεων, αντιθέσεων και τριγμών στην παγκόσμια οικονομία, στον παγκόσμιο συσχετισμό, στη γεωπολιτική, στην κοινωνική ζωή, στην καθημερινότητα.
Τα γενικά συνθήματα της εποχής είναι τα «ξεχάστε αυτά που ξέρατε», «τέλος της αφθονίας και της ευμάρειας», «προσαρμοστείτε για να επιβιώσετε – όσοι μπορέσετε». Αλλιώς σας περιμένει η κοινωνική άβυσσος… Στη γειτονική Ιταλία, που σε λίγο (25 Σεπτέμβρη) θα ψηφίσει, έχουν θεσπιστεί τα pass και για τον ψυχολόγο, ύψους 200 ευρώ. Αν δεν νοιώθεις καλά, πάρε τα 200, πήγαινε στον ψυχολόγο να σε βοηθήσει να προσαρμοστείς, και βλέπουμε…
Ο κόσμος ολόκληρος έχει μπει σε έναν προθάλαμο, σε έναν διάδρομο που κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς οδηγεί. Πολλοί κάνουν λόγο για έναν πολυπολικό κόσμο με αρκετές δόσεις ρεαλισμού, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτός θα είναι καλύτερος από τον τωρινό, και σε ποιο βαθμό. Γιατί; Επειδή όλες οι εξουσίες, Δυτικές και μη, έχουν πάρει μια πίστα ανταγωνισμών με βασικό παρανομαστή να ξεφορτωθούν την τεράστια κρίση στις πλάτες των πιο αδύναμων στρωμάτων, τάξεων, χωρών, περιοχών, ηπείρων κ.λπ. Επειδή όλες οι εξουσίες, σε Δυτικά και άλλα μήκη, έχουν αποφασίσει να περιφραχτούν και να προετοιμαστούν καλύτερα για την επιλογή του πολέμου. Η έκβαση των αντιπαραθέσεων και των ανταγωνισμών δεν είναι προδικασμένη, κι όσο κι αν η ιστορική πείρα λέει ότι η «δύση της Δύσης» είναι αναπότρεπτη διαδικασία, είμαστε ακόμα στον προθάλαμο που οδηγεί στον πολυπολικό κόσμο.
Ο βηματισμός προς τον πολυπολικό κόσμο από τις ισχυρές εξουσίες του σύγχρονου κόσμου γίνεται πάνω σε κοινά μονοπάτια: τεχνητή νοημοσύνη, μεγάλη επανεκκίνηση, κυβερνοασφάλεια, πυρηνικά όπλα, ρομπότ, βιοπολιτικός έλεγχος τεράστιων πληθυσμών, ψηφιοποίηση όλων των πτυχών της ζωής και της οικονομίας. Γίνεται και μέσα από το μασάζ του παγκόσμιου πληθυσμού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, μόνιμες από εδώ και εμπρός. Αυτές θα αποτελέσουν την μόνη κανονικότητα που επιτρέπεται, και την ιδιαίτερη λοβοτομή της ελπίδας από τον ατομικό και κοινωνικό ορίζοντα. Είπαμε, «προσαρμοστείτε όπως μπορείτε»…
Προς το παρόν, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον χειμώνα μέσα από μια μάχη επιβίωσης και αντοχής σε συνθήκες που ήδη περιγράφονται ως ιδιαίτερα δύσκολες.
Αν θα ’πρεπε να κάνουμε μια επιλογή, αυτή θα ήταν ένας πολυπολικός κόσμος με έναν ακόμα πόλο (πέρα από αυτούς που προδιαγράφονται). Έναν πόλο χωρών, λαών, κοινωνιών που να έχουν άλλες προδιαγραφές και αξίες. Έναν πόλο ελευθερίας, χειραφέτησης, δημοκρατίας (όχι Δυτικής μεταδημοκρατίας ή αυταρχισμού). Έναν πόλο ελπίδας. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ελπίδα. Ο άνθρωπος ως κοινωνικό και πολιτικό ζώον (κατά Αριστοτέλη), που έχει λόγο και γνώμη, που ζει και υπάρχει μετέχων σε ένα κοινωνικό σύνολο, ον πνευματικό, με ιδεολογία, σύμβολα και αξίες. Όχι ένα cyborg, ένα drone, ένα ολόγραμμα, μια απεικόνιση, κάτι ενδιάμεσο μεταξύ μηχανής και πλάσματος.
Αντί λοιπόν να σπρωχνόμαστε στον προθάλαμο ως αγέλη φοβισμένη από ήχους και φαινόμενα ανεξήγητα, αντί να αντιμετωπίζουμε τις εκδηλώσεις και εκφάνσεις της πιο μεγάλης κρίσης στην ιστορία του καπιταλιστικού συστήματος, ας δώσουμε κάθε ικμάδα για την ανάβλυση νέων περιεχόμενων στις μεγάλες θεματολογίες που θέτει η εποχή μας. Για την επανεκκίνηση της ανθρώπινης υπόστασης.
Καλό φθινόπωρο, και κυρίως καθαρό μυαλό, γιατί έρχονται μπόρες!
