Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Πόσο βαριά και φαρδιά πρέπει να βλέπεις την τζίφρα σου ώστε να θεωρείς ότι μπορούν να κρυφτούν πίσω από αυτήν άνθρωποι, κόμματα, αντιλήψεις; Μια τζίφρα, μάλιστα, που την έβαλες συνθηκολογώντας; Και γιατί πρέπει να είσαι τόσο περήφανος για μια τζίφρα που την έβαλες μετά από εκβιασμούς, εικονικούς πνιγμούς και άλλα τέτοια βασανιστήρια; Στην καλύτερη περίπτωση, σκύβεις το κεφάλι και πας να κάνεις τη δουλειά που σου υπαγόρευσαν. Δεν ζητάς και τα ρέστα από πάνω, πολύ δε περισσότερο δεν λες ότι όλοι οι άλλοι «κρύβονται πίσω από την ασφάλεια της υπογραφής» σου – όταν, μάλιστα, η υπογραφή σέρνει μαζί της καταστροφικά μνημόνια, μεταμορφώσεις και μεταλλάξεις, αυτοκρατορικό θράσος, κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, ανάγκη διάλυσης ενός ολόκληρου κόμματος και λοιπά όμοια.
Αυτές οι σκέψεις ήρθαν αυθόρμητα στο μυαλό όταν δημοσιεύθηκαν για άλλη μια φορά συζητήσεις που έκανε ο πρωθυπουργός «με συνεργάτες του». Και οι οποίες ήρθαν στη δημοσιότητα με προέλευση «κυβερνητικές πηγές». Με non paper, δηλαδή, όπως γίνεται συχνάκις τους τελευταίους μήνες και όπως έχουν μάθει να κάνουν χρόνια τώρα όλοι οι Μαξιμοκαβαλάρηδες. Οι «κυβερνητικές πηγές» κοντεύουν να γίνουν οι απεσταλμένοι του εκάστοτε πρωθυπουργού που επικοινωνούν το μήνυμα του ενοίκου του Μαξίμου. Το πιο τρομακτικό σε αυτό το «πρώτη φορά Αριστερά» παλαιό ήθος είναι η άμεση επικοινωνία των αναγκών του Μαξίμου με τα διάφορα συγκροτήματα της διαπλοκής. «Ο Τσίπρας πετάει το γάντι στους συνωμότες της δραχμής» έγραφαν μάλιστα (την επομένη του κυβερνητικού non paper περί της πρωθυπουργικής υπογραφής) Τα Νέα σε μεγάλο πρωτοσέλιδο τίτλο. Κάπως έτσι το χειρίστηκαν και τα λοιπά συστημικά Μedia, όλα αυτά δηλαδή που καθημερινά παρακινούν τον πρωθυπουργό να… τελειώνει με την εσωκομματική του αντιπολίτευση.
Προφανώς, η ευθεία γραμμή Μαξίμου και διαπλοκής έχει παλαιόθεν γερές βάσεις, οι οποίες δεν ξηλώνονται εύκολα. Και οι οποίες πάντα δομούνταν επί κοινού συμφέροντος. Στο παρόν, ως κοινό συμφέρον νοείται η αποδόμηση (έως τα όρια της ανθρωποφαγίας) της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του κυβερνητικού κόμματος. Στο μέλλον, θα δούμε…
Ωστόσο, τα Μedia δεν αναλαμβάνουν με το αζημίωτο να μεταφέρουν τα μηνύματα του Μαξίμου. Έχουν και απαιτήσεις. Και σε λίγο καιρό που θα απαιτούν, για παράδειγμα, κυβέρνηση ειδικού σκοπού δεν θα το κάνουν με non paper. Εκτός αν μέχρι τότε οι διάφορες νομοθετικές πρωτοβουλίες καταφέρουν να δημιουργήσουν «νέα τζάκια» διαπλοκής, πιο… φιλικά.
