Πτώση ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, άνοδος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Του Γιώργου Σμυρναίου
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν κάτω από τη σκιά των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων και των βουλευτικών εκλογών στη χώρα, γεγονός που επισκίασε την αξία τους. Ταυτόχρονα σημειώθηκε μικρή αποχή συγκριτικά με πέρυσι. Βλέποντας το πανελλαδικό αποτέλεσμα βλέπουμε μία σχετικά καλή ανοδική καταγραφή για τις φοιτητικές παρατάξεις τις Αριστεράς και ταυτόχρονα οι εκπρόσωποι του δικομματισμού μέσα στο πανεπιστήμιο, που πλέον βρίσκεται υπό κατάρρευση, είτε να παραμένουν στα περσινά νούμερα είτε να χάνουν ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό. Πιο συγκεκριμένα, άνοδος σημειώνεται για την Αριστερή Ενότητα και την ΕΑΑΚ, κατά περίπου 2% (φτάνοντας το 7% και 11% αντίστοιχα), και για την ΠΚΣ άνοδος περίπου 1%, αγγίζοντας το 14%. Η ΔΑΠ, η φοιτητική παράταξη της Ν.Δ., παρόλο που στις βουλευτικές εκλογές η Ν.Δ. σημείωσε ήττα, στις φοιτητικές εκλογές η ΔΑΠ παρέμεινε στα περσινά νούμερα, διατηρώντας και την πρώτη θέση στην πανελλαδική κλίμακα με 38% αλλά χάνοντας ψήφους σε απόλυτα νούμερα. Αντίθετα η ΠΑΣΠ, του ΠΑΣΟΚ, έπεσε κατά 7,5%, μένοντας ωστόσο στη δεύτερη θέση με 20%.
Από τις 6 Μαΐου μιλάμε επίσημα για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και του δικομματισμού. Η μέρα αυτή αποτέλεσε την επίσημη καταγραφή ενός υπαρκτού ριζοσπαστισμού που εκδηλώθηκε σε όλες τις λαϊκές διαδηλώσεις των τελευταίων δύο χρόνων, από τις πλατείες μέχρι τις απεργίες και τις παρελάσεις, δείχνοντας πως υπάρχει διαφορετικός δρόμος και όραμα για τη χώρα και το λαό. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως η άνοδος της φοιτητικής Αριστεράς και κυρίως της Αριστερής Ενότητας οφείλεται στη δυνατότητα να εκφράσει πιο πλατιά κόσμο που βλέπει και παλεύει για έναν διαφορετικό δρόμο για τη χώρα, όπως συνέβη και στις βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, ο ριζοσπαστισμός που υπάρχει μέσα στο πανεπιστήμιο δεν μπόρεσε να εκφραστεί συνολικά μέσα από το φοιτητικό συνδικαλισμό και τη φοιτητική Αριστερά.
Θα έπρεπε αυτές οι φοιτητικές εκλογές να δείξουν και να καταγράψουν το λαϊκό αίσθημα, τον αέρα της ανατροπής και του ξεσηκωμού. Είναι προφανές πως δεν υπάρχει χώρος για να εκφραστεί αυτό το ρεύμα, όπως φάνηκε και από την άνοδο της αποχής. Είναι φανερό πως η εκλογική αυτή μάχη δεν δόθηκε καθαρά με πολιτικούς όρους, ήταν μάχη κομματικών μηχανισμών.
Μέσα στο πανεπιστήμιο είναι ανάγκη να ανανεωθεί ο αέρας, είναι ανάγκη ο κιτρινισμός και η ρεμούλα που έχει κυριαρχήσει να ανατραπεί. Η φοιτητική Αριστερά θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση αυτή, να σταματήσει να παρουσιάζεται ως η πρωτοπορία του φοιτητικού κινήματος και να δώσει χώρο για έκφραση, συμμετοχή και συνδιαμόρφωση στους φοιτητικούς συλλόγους. Σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές θα μπορούσε να έχει υπάρξει ένα ενιαίο-μετωπικό ψηφοδέλτιο, όλων εκείνων των δυνάμεων που σήμερα τάσσονται ενάντια στο σαπισμένο πολιτικό σύστημα και τα μνημόνια που ξεπουλάνε τη χώρα. Η φοιτητική Αριστερά, και συγκεκριμένα η Αριστερή Ενότητα, μπορεί να παίξει ένα διαφορετικό τέτοιο ρόλο, μπορεί και πρέπει να φέρει φρέσκο αέρα μέσα στο πανεπιστήμιο. Η Αριστερή Ενότητα θα πρέπει να γίνει ο φορέας που θα εκφράσει τον ριζοσπαστισμό που υπάρχει και μέσα στο πανεπιστήμιο, ανοίγοντας με πραγματικό τρόπο ζητήματα αλληλεγγύης και θέτοντας ως πρώτο και κύριο στόχο όλων μας, την ανατροπή του σημερινού επιβεβλημένου καθεστώτος, για να μπορέσει η νεολαία να μην μεταναστεύσει και να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική αναγέννηση του τόπου.
Από τις 6 Μαΐου μιλάμε επίσημα για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και του δικομματισμού. Η μέρα αυτή αποτέλεσε την επίσημη καταγραφή ενός υπαρκτού ριζοσπαστισμού που εκδηλώθηκε σε όλες τις λαϊκές διαδηλώσεις των τελευταίων δύο χρόνων, από τις πλατείες μέχρι τις απεργίες και τις παρελάσεις, δείχνοντας πως υπάρχει διαφορετικός δρόμος και όραμα για τη χώρα και το λαό. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως η άνοδος της φοιτητικής Αριστεράς και κυρίως της Αριστερής Ενότητας οφείλεται στη δυνατότητα να εκφράσει πιο πλατιά κόσμο που βλέπει και παλεύει για έναν διαφορετικό δρόμο για τη χώρα, όπως συνέβη και στις βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, ο ριζοσπαστισμός που υπάρχει μέσα στο πανεπιστήμιο δεν μπόρεσε να εκφραστεί συνολικά μέσα από το φοιτητικό συνδικαλισμό και τη φοιτητική Αριστερά.
Θα έπρεπε αυτές οι φοιτητικές εκλογές να δείξουν και να καταγράψουν το λαϊκό αίσθημα, τον αέρα της ανατροπής και του ξεσηκωμού. Είναι προφανές πως δεν υπάρχει χώρος για να εκφραστεί αυτό το ρεύμα, όπως φάνηκε και από την άνοδο της αποχής. Είναι φανερό πως η εκλογική αυτή μάχη δεν δόθηκε καθαρά με πολιτικούς όρους, ήταν μάχη κομματικών μηχανισμών.
Μέσα στο πανεπιστήμιο είναι ανάγκη να ανανεωθεί ο αέρας, είναι ανάγκη ο κιτρινισμός και η ρεμούλα που έχει κυριαρχήσει να ανατραπεί. Η φοιτητική Αριστερά θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση αυτή, να σταματήσει να παρουσιάζεται ως η πρωτοπορία του φοιτητικού κινήματος και να δώσει χώρο για έκφραση, συμμετοχή και συνδιαμόρφωση στους φοιτητικούς συλλόγους. Σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές θα μπορούσε να έχει υπάρξει ένα ενιαίο-μετωπικό ψηφοδέλτιο, όλων εκείνων των δυνάμεων που σήμερα τάσσονται ενάντια στο σαπισμένο πολιτικό σύστημα και τα μνημόνια που ξεπουλάνε τη χώρα. Η φοιτητική Αριστερά, και συγκεκριμένα η Αριστερή Ενότητα, μπορεί να παίξει ένα διαφορετικό τέτοιο ρόλο, μπορεί και πρέπει να φέρει φρέσκο αέρα μέσα στο πανεπιστήμιο. Η Αριστερή Ενότητα θα πρέπει να γίνει ο φορέας που θα εκφράσει τον ριζοσπαστισμό που υπάρχει και μέσα στο πανεπιστήμιο, ανοίγοντας με πραγματικό τρόπο ζητήματα αλληλεγγύης και θέτοντας ως πρώτο και κύριο στόχο όλων μας, την ανατροπή του σημερινού επιβεβλημένου καθεστώτος, για να μπορέσει η νεολαία να μην μεταναστεύσει και να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική αναγέννηση του τόπου.
*Ο Γιώργος Σμυρναίος είναι μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Επιστήμης Υπολογιστών (Ηράκλειο) και μέλος της Αριστερής Ενότητας
Σχόλια
