Η κοροϊδία της κυβέρνησης και η καταστολή δεν θα περάσουν
Μερικές εκατοντάδες άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Επιτροπών Αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, και συμμετείχαν την Κυριακή 23 Οκτώβριου, στην πορεία στις Σκουριές. Οι συμμετέχοντες στην πορεία, κυρίως κάτοικοι απ’ τα χωριά της Χαλκιδικής αλλά και κάποιοι αλληλέγγυοι απ’ την Θεσσαλονίκη, κινήθηκαν προς το χώρο της εξόρυξης, φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στους χρυσοθήρες της Eldorado και υπέρ των διωκόμενων αγωνιστών, ενώ δεν έλειψαν και τα συνθήματα για την κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ, του Α.Τσίπρα αλλά και της τοπικής βουλεύτριας Κ.Ιγγλέζη.
Για ακόμη μια φορά οι δρόμοι ήταν κλειστοί για τους διαδηλωτές, αφού η αστυνομία είχε αποκλείσει με δύο μπλόκα την πρόσβαση τόσο προς το εργοστάσιο εμπλουτισμού όσο και προς το open-pit (το κυρίως ανοιχτό όρυγμα). Κλούβες, ΕΚΑΜ, αλλά και ακροβολισμένοι ΜATατζήδες και ασφαλίτες μέσα στο δάσος, ένας ιδιότυπος στρατός κατοχής κινητοποιήθηκε για να προστατέψει τα συμφέροντα των χρυσοθήρων, απ’ τους κατοίκους.
Σε κάθε επίσκεψη στο δάσος είναι εμφανής η όλο και μεγαλύτερη εξάπλωση της δραστηριότητας της εταιρίας (κατασκευή δρόμων, κόψιμο δέντρων κ.α.) και η περιβαλλοντική καταστροφή στο βουνό είναι πλέον ανυπολόγιστη και δύσκολα αναστρέψιμη. Είναι χαρακτηριστικά, τα γεμάτα αγωνία και θυμό λόγια μιας κατοίκου της περιοχής: «Όσο η κυβέρνηση και η εταιρία συνεχίζουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια, εδώ πάνω ξηλώνεται ένα ολόκληρο δάσος, που και όταν ακόμη τους στείλουμε όλους αυτούς στο διάολο, θα χρειαστούν ολόκληρες γενιές για να ξαναζωντανέψει».
Και εδώ έρχεται η ίδια η πραγματικότητα να διαψεύσει την κυβέρνηση που προσπαθεί να καθησυχάσει την τοπική κοινωνία και να πείσει πως καθυστερεί τις εργασίες της εταιρίας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι ότι οι υπουργοί υπογράφουν τις άδειες για τις περιφερειακές εργασίες της εξόρυξης (που το κάνουν), δεν είναι που στέλνουν τα ΜΑΤ απέναντι σε όποιον τολμήσει να σηκώσει κεφάλι, το μεγαλύτερο κακό που κάνουν είναι ότι σπέρνουν αποπροσανατολισμό και απογοήτευση πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει.
Το βαρύ αυτό κλίμα έχει επηρεάσει και μέρος των κατοίκων της Χαλκιδικής. Είναι το αίσθημα κούρασης, αφού τόσα χρόνια έχουν δοκιμαστεί όλες οι μορφές αγώνα, είναι και η δράση τοπικών παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι πέρσι συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα και τώρα (θες από αυταπάτες , θες από κομματική τύφλωση) προσπαθούν να αποκοιμίσουν τον κόσμο και να τον κρατήσουν κλεισμένο στο σπίτι του, αφού «η κυβέρνηση κάνει προσπάθειες και οι φασαρίες δεν βοηθάνε».
Σε κάθε περίπτωση, το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, έχει δείξει πως μπορεί να ενώνει τους πολλούς και να ξεπερνά δυσκολίες. Το δίκιο του αγώνα για την Γη και την Ελευθερία, μπορεί να σπάσει το μούδιασμα που τώρα κυριαρχεί. Η πορεία αυτή ήταν ένα δείγμα αυτής της προσπάθειας, που πρέπει να συνεχιστεί και να συνδυαστεί με μια εκ νέου απεύθυνση στον κόσμο, στα χωριά της Χαλκιδικής και τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, για ενημέρωση και κάλεσμα στον αγώνα για να σώσουμε τον τόπο μας.
Δημήτρης Γκάζης
