του Ιορδάνη Σινιόσογλου*
Στο πρώτο Συνέδριο για το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, στο οποίο και συμμετείχα ως σύνεδρος, δόθηκε μια σε βάθος περιγραφή των προβλημάτων που απειλούν την ύπαρξής της, τουλάχιστον όπως την ξέραμε. Προβλήματα γνωστά στους περισσότερους από εμάς, αλλά η παράθεση και η εμβάθυνσή τους μέσα στο συμπυκνωμένο χρόνο των δύο ημερών ήταν ένα σοκαριστικό γεγονός. Διεξήχθη σε μια χρονική στιγμή όπου η κρίση αντιπροσώπευσης της λαϊκής βούλησης είναι πρωτοφανής για τα σύγχρονα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η απογοήτευση του κόσμου για το πολιτικό προσωπικό δρα αποτρεπτικά στην ενασχόλησή του με τα κοινά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη πολιτική αστάθεια και επιτείνει τους υπαρξιακούς κινδύνους. Παρ’ όλα αυτά το συνέδριο αγκαλιάστηκε ένθερμα από έναν κόσμο που ειλικρινώς αγωνιά και ψάχνει διέξοδο. Εκφράστηκε με τη μεγάλη συμμετοχή συνέδρων, καθώς και με τις ουσιώδεις και με καλή προαίρεση ομιλίες και τοποθετήσεις των συμμετεχόντων.
Χρησιμοποιώντας ως εφαλτήριο το πετυχημένο 1ο Συνέδριο αποφασίστηκε να διοργανωθεί ένα δεύτερο για την Ελλάδα που θέλουμε, στο οποίο με χαρά δέχτηκα να συμβάλω πιο ενεργά. Η συνειδητοποίηση ότι ένα συνέδριο που μένει στην περιγραφή των προβλημάτων είναι χρήσιμο, αλλά χωρίς προτάσεις που οδηγούν στην προοπτική λύσης είναι μια ατελής προσπάθεια, συνέβαλε σε αυτήν μου την απόφαση. Πόσο μάλλον όταν ο χειμαζόμενος και απογοητευμένος λαός μας έχει μεγάλη ανάγκη, πέρα από διαπιστώσεις, να υπάρχουν και ρεαλιστικές προτάσεις λύσεων που θα του εμφυσήσουν την ελπίδα μιας πραγματικής αλλαγής και θα τον ενεργοποιήσουν ξανά.
Μπορεί ένα συνέδριο να δώσει όλες αυτές τις απαιτούμενες λύσεις που θα απαντήσουν το υπαρξιακό μας πρόβλημα; Τα πολιτικά προβλήματα που έχουν φέρει τη χώρα μας σε αυτήν την κατάσταση είναι πολλά, χρόνια και με βαθιές ρίζες και σε όλους τους τομείς της πολιτικής ζωής. Θέματα εθνικής ανεξαρτησίας, λειτουργίας των θεσμών, εκπροσώπησης, επιλογής οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης, κρατικής διαφθοράς, παιδείας, προστασίας του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβάνοντας σημαντικά κοινωνικά (που μάλιστα πολλά από αυτά είναι και η γενεσιουργός αιτία και των πολιτικών) όπως της οικονομικής ανέχειας και των ανισοτήτων, της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας, της ατομικότητας, της συλλογικής κατάθλιψης και της παραίτησης, μιας ραγιάδικης αντίληψης μπροστά σε κάθε μορφή εξουσίας κ.ά. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι απαιτείται μια πολυεπιστημονική προσέγγιση και κοινωνική διαβούλευση που ο χρόνος των τριών ημερών είναι πολύ στενός για να τα χωρέσει. Όμως ο διττός επιστημονικός-πολιτικός χαρακτήρας του Συνεδρίου όπου δεν μπορέσει να δώσει σαφείς απαντήσεις και λύσεις, μπορεί σίγουρα να ανοίξει διακριτούς δρόμους και να βάλει πλαίσια στα οποία να αναζητηθούν αυτές. Τα συμπεράσματα του Συνεδρίου μαζί με μια δέσμευση των συμμετεχόντων να συνεχισθεί η προσπάθεια πολυεπίπεδα και όχι μόνο από τα πάνελ των συνεδρίων θα ήταν μια ελπιδοφόρα συνέχεια που ο τόπος έχει ανάγκη.
* Ο Ιορδάνης Σινιόσογλου είναι Τεχνολόγος Τροφίμων. Συμμετέχει στο 2ο Συνέδριο και συγκεκριμένα στο εργαστήριο με θέμα «”No farmers – no food”: Πρωτογενής παραγωγή και διατροφική αυτάρκεια», και η παρέμβασή του έχει τίτλο «Ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής ως ένας βασικός μοχλός ευημερίας».
