του Χρύσανθου Ξάνθη
«Δηλώνουμε συγκλονισμένοι από την εγκληματική ενέργεια στην οποία προέβησαν συνάδελφοί μας στο Λιμάνι του Πειραιά. Καμία σημασία δεν έχει η εθνικότητα, η ηλικία, η ταυτότητα του θύματος. Επίσης καθόλου δεν θέλουμε να θέσουμε αυτή την στιγμή τις ευθύνες άλλων φορέων, υπηρεσιών και ελλείψεων που υπάρχουν και για τα οποία έχουμε μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, είτε ανήκουν είτε όχι στα σωματεία μας, να αναλογιστούν το τραγικό συμβάν και να μην επιτρέψουν ποτέ να ξαναγίνει μία τέτοια αποτρόπαια πράξη απέναντι σε οποιονδήποτε. Τα όποια προβλήματα έχουμε ως εργαζόμενοι δεν μπορούν να αιτιολογήσουν τέτοιες τραμπούκικες και δολοφονικές ενέργειες απέναντι σε οποιονδήποτε άνθρωπο-επιβάτη.
Καλούμε όλο τον λαό να αναλογιστεί ξανά και ξανά τη σημασία της ανθρώπινης ζωής, να αντισταθεί στο θάνατο, την απαξίωση και την επιθετικότητα που μόνο ζοφερό κάνουν το μέλλον μας.
Ζητάμε βαθιά συγνώμη, σκύβουμε το κεφάλι μας απέναντι και σε αυτό το θύμα, ανατριχιάζουμε και συνεχίζουμε να παραμένουμε άνθρωποι».
Σ’ έναν άλλον κόσμο, μια τέτοια ανακοίνωση θα έβγαζε η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία και θα μας έκανε να αισθανθούμε άνθρωποι και αλληλέγγυοι. Όχι όμως! Η ΠΝΟ, τη στιγμή αυτή, «με αφορμή τα αποτρόπαια γεγονότα» (sic), βγάζει ανακοίνωση στην οποία προκλητικά απουσιάζει η λέξη ΕΓΚΛΗΜΑ και προκηρύσσει 24ωρη απεργία. Με αιτήματα σχετικά με την υπερεργασία των ναυτικών, την παραβίαση των ορίων και ωρών απασχόλησης και ανάπαυσης, τον μη εξορθολογισμό των δρομολογίων, τις ελλείψεις και τις ιδιαιτερότητες των λιμανιών. Να ’χαμε να λέγαμε. Πραγματικά κρίμα…
