Η εγκατάλειψη ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην εμπορευματοποίηση
Της Ελπίδας Αλεβίζου
Τα δημοτικά ιατρεία της Αθήνας λειτουργούν από το 1988 υποβαθμισμένα, με ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, με υποτυπώδη υλικοτεχνική υποδομή. Δύο οφθαλμίατροι, πέντε παιδίατροι, ένας ωτορινολαρυγγολόγος και περίπου 20 νοσηλευτές για όλα τα διαμερίσματα της Αθήνας, για χιλιάδες φτωχούς που καταφεύγουν στην ασφυξία των εξωτερικών ιατρείων των νοσοκομείων της Αθήνας για την προληπτική και συμβουλευτική ιατρική, για περιπτώσεις που δεν απαιτούν εισαγωγή στο νοσοκομείο, για κατοίκους της πόλης που θέλουν να αντιμετωπίσουν στη γειτονιά τους ένα πρόβλημα υγείας.
Ο δήμαρχος της Αθήνας, Ν. Κακλαμάνης, πιστός στις νεοφιλελεύθερες επιλογές και στην αδιαφάνεια που διακρίνει τα οικονομικά της διοίκησης του δήμου, προώθησε δύο μη… εποικοδομητικές αποφάσεις για τα δημοτικά ιατρεία:
• Πρώτον, το φωτογραφικό διαγωνισμό για προμήθεια 7 εκατ. ευρώ εξειδικευμένων και μη αναγκαίων ιατρικών μηχανημάτων, ενώ την ίδια στιγμή τα μικροβιολογικά εργαστήρια των δημοτικών ιατρείων λειτουργούν με απαρχαιωμένους αναλυτές εικοσαετίας. Ας σημειωθεί ότι ένας σύγχρονος βιοχημικός αναλυτής στοιχίζει 16.500 ευρώ και ένας πολύ καλός αιματολογικός 15.000 ευρώ. Με τη σωστή, ορθολογική και οικονομική αξιοποίηση της δαπάνης των 7 εκατ. ευρώ μπορούμε να φανταστούμε πόσο σύγχρονα δημοτικά ιατρεία θα είχαμε.
• Δεύτερο… «χτύπημα» του δημάρχου είναι ότι, μέσα στο καλοκαίρι του 2009 στα μουλωχτά ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία (καταψηφίστηκε από τις δημοτικές παρατάξεις της Ανοιχτή Πόλης και της Συμπαράταξης) στο δημοτικό συμβούλιο η πρόταση του δημάρχου για τη ιδιωτικοποίηση των παροχών της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με τη σύσταση Δημοτικής Επιχείρησης Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Το σχέδιο του ψηφίσματος αναφέρει συγκεκριμένα: «…. εφόσον οι δραστηριότητες της επιχείρησης συνδέονται με την παροχή υπηρεσιών, είναι δυνατή με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της επιχείρησης η είσπραξη εύλογης αποζημίωσης από τους αποδέκτες αυτών για κάλυψη μέρους του κόστους των προσφερομένων υπηρεσιών…».
Επί της ουσίας, με το ψήφισμα του κ. Κακλαμάνη ανοίγει η πόρτα της εμπορευματοποίησης για τη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας των δημοτικών ιατρείων, σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης όπου τα φτωχότερα στρώματα της πόλης πλήττονται βάναυσα. Στο ψήφισμα δε, δεν υπάρχει καμία δέσμευση για το μέλλον του προσωπικού των δημοτικών ιατρείων όταν δημιουργηθούν οι δημοτικές επιχειρήσεις.
Στα 20 αυτά χρόνια λειτουργίας των δημοτικών ιατρείων οι πολίτες δεν είχαν καμία ενημέρωση ότι ο δήμος είναι υποχρεωμένος να προσφέρει δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας στους κατοίκους της Αθήνας, όπως μικροβιολογικές εξετάσεις, οδοντιατρική φροντίδα (καθαρισμός, σφραγίσματα, εξαγωγές), μετανοσοκομειακή αποκατάσταση, κοινωνική φροντίδα, ιατρικές πληροφορίες. Στο site του δήμου γίνεται βέβαια αναφορά για τις παραπάνω υπηρεσίες, όμως οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι μετανάστες που έχουν ανάγκη από τις υπηρεσίες δεν έχουν δυστυχώς πρόσβαση στο internet. Αυτή η σιωπηλή λειτουργία των ιατρείων κατέληξε στη σταδιακή υποβάθμιση και απαξίωση του θεσμού με αποτέλεσμα να εξυπηρετείται για άλλη μια φορά ο ιδιωτικός τομέας υγείας της γειτονιάς.
Η δημοτική αρχή ισχυρίζεται ότι επισκέπτεται τα ιατρεία μεγάλος αριθμός μεταναστών. Η συχνότητα των επισκέψεων, βέβαια, οφείλεται όχι στην υψηλή ποιότητα των υπηρεσιών, αλλά στο ότι δεν έχουν πού αλλού να πάνε γιατί είναι φτωχοί και απελπισμένοι, άλλωστε, και τα ληγμένα τρόφιμα που στέλνονται στην Αφρική καταναλώνονται από πεινασμένους Αφρικανούς.
Η Ελπίδα Αλεβίζου είναι μέλος της Ανοιχτής Πόλης
