Με το νόμο 1566/85 και με τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών μέσω των Δημοτικών και Νομαρχιακών Επιτροπών Παιδείας, γινόταν κάθε χρόνο οι προτάσεις για ιδρύσεις-συγχωνεύσεις-προαγωγές και καταργήσεις σχολικών μονάδων. Με τον «Καλλικράτη», οι Νομαρχιακές Επιτροπές Παιδείας καταργήθηκαν, και οι αρμοδιότητες που είχαν είναι άγνωστο πού θα περάσουν, αφού εκκρεμούν δεκάδες προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις.
Το υπουργείο –εκμεταλλευόμενο αυτό το νομικό κενό– επιχείρησε από τον περασμένο Δεκέμβρη, με συνεννοήσεις των Διευθυντών Εκπαίδευσης και Περιφερειακών Διευθυντών, να περάσει το σχέδιό του για εκτεταμένες καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων.
Σχέδιο που το κρατούσε μυστικό –από το φόβο των αντιδράσεων που θα ξεσπούσαν– μέχρι που στις 19 του Γενάρη έκανε γνωστές τις προθέσεις του και έφερε σε «φαστ-τρακ» 4 ημερών διαβούλευση, κείμενο για τις «Συνενώσεις-Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-2012».
Σύμφωνα μ’ αυτό, αν τα σχέδια του υπουργείου και της τρόικας γίνουν πράξη, τότε: α) Θα κλείσουν τα σχολεία που έχουν από 75 μαθητές και κάτω και θα μεταφερθούν σε άλλα σχολεία. Τα υπόλοιπα 7θέσια έως και 11θέσια θα προσπαθήσουν με μειώσεις της οργανικότητας, μετακινήσεις μαθητών να τα μετατρέψουν σε 6θέσια. β) Το σχολείο της γειτονιάς, με μαθητές που βρίσκονταν στα όριά του, θα ανήκει στο παρελθόν. Θα δημιουργηθούν σχολικά συγκροτήματα μαμούθ, με πολυπληθή τμήματα. γ) Αντισταθμιστικοί και υποστηρικτικοί μηχανισμοί θα εξαφανιστούν (τμήματα ένταξης, τάξεις υποδοχής κ.λπ.). δ) Οι κίνδυνοι από τη μεταφορά για την ασφάλεια των μαθητών θα πολλαπλασιαστούν (πολλές φορές σε βάρος και της ασφάλειας των παιδιών και μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, διάφοροι πλούτισαν χάρη στη χρυσοφόρα επιχείρηση μεταφοράς τους και υπάρχει κίνδυνος το δημόσιο να επιβαρυνθεί περισσότερο και κάποιοι επιτήδειοι να θησαυρίσουν εκ νέου. ε) Η επιπλέον ταλαιπωρία των μαθητών θα επηρεάσει και τη σχολική τους επίδοση και θα αυξηθεί η σχολική διαρροή από την υποχρεωτική εκπαίδευση, ιδίως για τις φτωχές οικογένειες. ζ) Ειδικά στην επαρχία, όπου το σχολείο είναι κύτταρο πολιτισμού, θα εγκαταλειφθούν ολόκληρες περιοχές και θα μεγαλώσουν οι ανισότητες. η) Θα χαθούν εκατοντάδες οργανικές θέσεις για πάντα και οι εκπαιδευτικοί θα είναι σε διαρκή ομηρία και περιπλάνηση – ακόμη και εκτός νομού.
Συμπερασματικά, αν οι επιχειρούμενες καταργήσεις συνδυαστούν με τη σχεδιαζόμενη αλλαγή στη δομή της εκπαίδευσης, με τη σύνδεση των σχολικών λειτουργιών με ευρωπαϊκά προγράμματα και τις ΣΔΙΤ, τότε φαίνεται καθαρά το σχέδιό τους. Είναι η επιβολή του φτηνού «Καλλικρατικού» σχολείου της αγοράς με μαθητές και γονείς-«πελάτες», που θα πληρώνουν και κακοπληρωμένους και ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς-«πωλητές» που θα ψάχνουν χορηγούς.
Χρέος δικό μας –εκπαιδευτικών και γονιών– ο αγώνας για το δημόσιο δωρεάν σχολείο, που θα δίνει αξιόπιστα, ισότιμα και ολόπλευρα τη γνώση σε όλα τα παιδιά, ικανοποιώντας τις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες της κοινωνίας μας, ενάντια στην εφαρμογή του Καλλικράτη και του Μνημονίου στην εκπαίδευση.
Σχέδιο που το κρατούσε μυστικό –από το φόβο των αντιδράσεων που θα ξεσπούσαν– μέχρι που στις 19 του Γενάρη έκανε γνωστές τις προθέσεις του και έφερε σε «φαστ-τρακ» 4 ημερών διαβούλευση, κείμενο για τις «Συνενώσεις-Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-2012».
Σύμφωνα μ’ αυτό, αν τα σχέδια του υπουργείου και της τρόικας γίνουν πράξη, τότε: α) Θα κλείσουν τα σχολεία που έχουν από 75 μαθητές και κάτω και θα μεταφερθούν σε άλλα σχολεία. Τα υπόλοιπα 7θέσια έως και 11θέσια θα προσπαθήσουν με μειώσεις της οργανικότητας, μετακινήσεις μαθητών να τα μετατρέψουν σε 6θέσια. β) Το σχολείο της γειτονιάς, με μαθητές που βρίσκονταν στα όριά του, θα ανήκει στο παρελθόν. Θα δημιουργηθούν σχολικά συγκροτήματα μαμούθ, με πολυπληθή τμήματα. γ) Αντισταθμιστικοί και υποστηρικτικοί μηχανισμοί θα εξαφανιστούν (τμήματα ένταξης, τάξεις υποδοχής κ.λπ.). δ) Οι κίνδυνοι από τη μεταφορά για την ασφάλεια των μαθητών θα πολλαπλασιαστούν (πολλές φορές σε βάρος και της ασφάλειας των παιδιών και μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, διάφοροι πλούτισαν χάρη στη χρυσοφόρα επιχείρηση μεταφοράς τους και υπάρχει κίνδυνος το δημόσιο να επιβαρυνθεί περισσότερο και κάποιοι επιτήδειοι να θησαυρίσουν εκ νέου. ε) Η επιπλέον ταλαιπωρία των μαθητών θα επηρεάσει και τη σχολική τους επίδοση και θα αυξηθεί η σχολική διαρροή από την υποχρεωτική εκπαίδευση, ιδίως για τις φτωχές οικογένειες. ζ) Ειδικά στην επαρχία, όπου το σχολείο είναι κύτταρο πολιτισμού, θα εγκαταλειφθούν ολόκληρες περιοχές και θα μεγαλώσουν οι ανισότητες. η) Θα χαθούν εκατοντάδες οργανικές θέσεις για πάντα και οι εκπαιδευτικοί θα είναι σε διαρκή ομηρία και περιπλάνηση – ακόμη και εκτός νομού.
Συμπερασματικά, αν οι επιχειρούμενες καταργήσεις συνδυαστούν με τη σχεδιαζόμενη αλλαγή στη δομή της εκπαίδευσης, με τη σύνδεση των σχολικών λειτουργιών με ευρωπαϊκά προγράμματα και τις ΣΔΙΤ, τότε φαίνεται καθαρά το σχέδιό τους. Είναι η επιβολή του φτηνού «Καλλικρατικού» σχολείου της αγοράς με μαθητές και γονείς-«πελάτες», που θα πληρώνουν και κακοπληρωμένους και ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς-«πωλητές» που θα ψάχνουν χορηγούς.
Χρέος δικό μας –εκπαιδευτικών και γονιών– ο αγώνας για το δημόσιο δωρεάν σχολείο, που θα δίνει αξιόπιστα, ισότιμα και ολόπλευρα τη γνώση σε όλα τα παιδιά, ικανοποιώντας τις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες της κοινωνίας μας, ενάντια στην εφαρμογή του Καλλικράτη και του Μνημονίου στην εκπαίδευση.
* Ο Γιάννης Αμανατίδης
είναι δάσκαλος
Σχόλια
