Έχει παραγίνει το θέμα με τις προκλητικές αποφάσεις της δικαιοσύνης το τελευταίο διάστημα. Κορυφή του παγόβουνου η απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο Δημήτρης Λιγνάδης αμέσως μετά την καταδίκη του σε 12 χρόνια κάθειρξη για τους βιασμούς 2 ανηλίκων. Από ένα δικαστήριο που όχι μόνο αποφάσισε να μην φυλακιστεί ο Δημήτρης Λιγνάδης αλλά επιπλέον ανέχτηκε επί μήνες στη δικαστική αίθουσα να διασύρονται τα θύματα, οι συνοδοί τους, οι μάρτυρες, οι δημοσιογράφοι και ολόκληρος ο πνευματικός κόσμος των καλλιτεχνών ως μέτριοι, επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι, σκευωροί και λαοπλάνοι, όπως χαρακτηριστικά τόνισε σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.
Η απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο Δημήτρης Λιγνάδης ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην ελληνική κοινωνία που ξεκινούσαν με παρεμβάσεις με χώρους πολιτισμού και έφταναν μέχρι τις χιλιάδες διαμαρτυρίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί η ελληνική κοινωνία καταλαβαίνει πόσο βίαιο σαν έγκλημα είναι ο βιασμός ανηλίκων, πόσο εναντίον της ίδιας της κοινωνίας είναι μια τέτοια πράξη. Για αυτό και δεν μπορεί να ανεχτεί την προκλητικά ευνοϊκή μεταχείριση που δείχνεται στον Λιγνάδη επειδή είναι ένας άνθρωπος του σταρ σίστεμ, επειδή είναι κάποιος με διασυνδέσεις με υψηλά ιστάμενα πρόσωπά.
Η ελληνική κοινωνία αντιδρά γιατί καταλαβαίνει ότι όταν το δικαστικό σύστημα λειτουργεί με αυτόν τον προκλητικά μεροληπτικό τρόπο, θίγεται η ίδια η ουσία της δημοκρατίας και της ισονομίας.
Η ελληνική κοινωνία αντιδρά γιατί καταλαβαίνει πόσο εναντίον της λειτουργούν τέτοιες δικαστικές αποφάσεις. Γιατί στέλνουν το μήνυμα σε όσους έχουν λεφτά, εξουσία ή και τα δύο, ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να κυκλοφορούν ατιμώρητοι ή να πέφτουν στα «μαλακά».
Η ελληνική κοινωνία αντιδρά γιατί καταλαβαίνει ότι όταν το δικαστικό σύστημα λειτουργεί με αυτόν τον προκλητικά μεροληπτικό τρόπο, θίγεται η ίδια η ουσία της δημοκρατίας και της ισονομίας. Δεν υπάρχει δημοκρατία όταν οι ίδιοι οι θεματοφύλακες των νόμων μεροληπτούν. Όταν κάποιοι πολίτες είναι πιο «ίσοι» από κάποιους άλλους μόνο και μόνο επειδή έχουν εξουσία, χρήμα, διασυνδέσεις ή είναι όργανα του συστήματος (βλέπε και υπόθεση αποφυλάκισης του Επαμεινώνδα Κορκονέα).
Η ελληνική κοινωνία καταλαβαίνει ότι πια δεν είναι τυφλή η δικαιοσύνη, αλλά η δημοκρατία. Και αυτό είναι μεγάλος κατήφορος…
Ένας είναι ο εχθρός, ο λαϊκισμός
Σηκώθηκε η τρίχα όλων των συνιστωσών του πολιτικού συστήματος με αφορμή τις αντιδράσεις σε θέατρα, σε συναυλιακούς χώρους και αλλού για την υπόθεση Λιγνάδη. Δεν ανέχονται τα επίσημα κόμματα, οι διάφοροι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι κάθε λογής εξουσίες –κυβερνητικές, δικαστικές, αστυνομικές κ.ά.– το δίκαιο κύμα αγανάκτησης και τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την ευνοϊκή μεταχείριση του καταδικασμένου παιδοβιαστή από τις δικαστικές αρχές. Και αποδίδουν όλα αυτά στα λαϊκίστικα αισθήματα και στη λαϊκίστική συμπεριφορά που διακατέχει την πάντα καθυστερημένη –κατά τα κριτήρια τους– ελληνική κοινωνία. Ακόμα και αυτοί που προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν σε ψήφους την υπόθεση – βλέπε ΣΥΡΙΖΑ– δεν μπορούν τα πολλά-πολλά και ανεξέλεγκτα, συνιστούν μια ορισμένη αυτοσυγκράτηση και να αποφεύγονται οι επιθέσεις στους θεσμούς.
Η ελληνική κοινωνία δεν επιτρέπεται να έχει καν το δικό της περί δικαίου αίσθημα αν αυτό δεν συμβαδίζει με τις αποφάσεις του σάπιου πολιτικού συστήματος που εξουσιάζει και συνάμα καταστρέφει αυτόν τον τόπο. Τόση δημοκρατία χωράνε τα οράματά τους, τόση δικαιοσύνη σηκώνουν οι κολεγιές τους.
Και έτσι όλοι όσοι διαφωνούν «είναι» λαϊκιστές, αντιδημοκράτες και διχαστικοί. Όπως το προηγούμενο διάστημα «ήταν» προβοκάτορες, εθνικιστές, εξτρεμιστές, φασίστες, ψεκασμένοι, αριστεροχουνταίοι, ρατσιστές, ομοφοβικοί… Και το επόμενο διάστημα κάτι άλλο θα «είναι», αφού πάλι θα διαφωνούν αλλά πάντα θα είναι αυτός ο λαός, και αυτή η κοινωνία. Που δεν ανέχεται το άδικο, την καταπίεση και υπάρχουν ορισμένες στιγμές που επιλέγει να αντιδράσει και αυτές χαλάνε την κανονικότητα που ονειρεύεται το πολιτικό σύστημα.
Και σε κάποιους άλλους μπορεί να χαλάνε όλα αυτά τη μέθεξη της στιγμής αλλά δεν πειράζει. Το θέμα είναι να έχει η ζωή μας κάποιο νόημα. Σωστά, αγαπητέ Σωκράτη;
